Ben wel benieuwd of meer honden zo zijn.

[Marc]

Het biologische mechanisme dat dat dier aan jou bindt is, zonder zweverig te willen doen, liefde. Dat geluksgevoel en de emoties die je voelt als je elkaar ziet. Mensen zijn daar echt niet uniek en bijzonder en verheven in. Dieren voelen hetzelfde. Hormonen en neuronen. Interne beloninkjes voor de juiste, veilige keuzes.

Mijn loopeendjes demonstreren dat enorm.
Nou moet ik daarmee een beetje oppassen omdat ze ook op me ingeprent zijn na het uitkomen maar als ik smorgens koffie ga drinken komen ze meteen bij me zitten.
Niet elke dag hoor maar als ik in hun blikveld komen ze meteen aanjoggen om bij me in de buurt te gaan zitten genieten van het moment.
Ze gaan dan ook expres dezelfde kant op zitten kijken.

Er is wel echt een genegenheid. Die kun je evolutionair/genetisch prima verklaren maar dat maakt het niet zo plat als "aangeboren gedrag".
Dat is het ook. Tuurlijk. Maar de echte essentie is dat de aanleg in combinatie met ervaring een individu maakt.

Maar goed, dat weet iedereen die iets met dieren heeft.

De ko shamo haan had dat nog veel erger. Die waren gewoon onder een kip groot geworden. Toen de moederkloek er klaar mee was kwam hij met zijn zusjes gewoon bij mij. Op schoot springen. Tegen je aan liggen. Als volwassen haan kon ik hem zo optillen en dan legde hij zijn kop tegen me aan en wilde knuffelen. Bij de hennen was dat al lang en breed weg. Die haan was ontzettend lief. Heel raar want dat heb ik nooit eerder bij een kip gezien. Die deed zijn ogen dicht en legde zijn hoofd tegen me aan en dan kon ik hem aaien en ging hij liggen. Raar toch voor een kip?

[EchoMira]

Ik heb zo'n boerse porceleinhen gehad. Heb ik op het vorige forum ook wel fotos van gezet.
Die was al volwassen toen ik haar kreeg maar ze had toch uitgevogeld dat ze op mijn schouder kon gaan zitten. Voor voer natuurlijk maar dat werkt bij een stadsduif ook zo en daar heb je meestal geen persoonlijke band mee. Dan is het wel weer heel aangeleerd gedrag.

Ik heb trouwens ook 2 demente shetlandruintjes van achterin de 20 hier. Die voer ik een paar keer per jaar en dan al merk je dat een dier op je gaat letten. Dat herkennen van een individu lijkt relatief basaal te zijn. Weinig dieren die het niet kunnen.

Zelfs oude legbatterijkippen kunnen leren dat er nu een contact gelegd wordt. (Gelegd. haha.)

[annnie]

Maar als het kinderen waren die zich zo zouden gedragen? Zou je dan wel zeggen dat Ronja bezorgd was of zou je hetzelfde zien als bij je honden? Dat het spannend is en nieuwsgierigheid?

Als Ronja een kind was? Ik ga even uit van een niet pratend kind dan. Ik zou het dan wel bezorgd noemen denk ik. Maar ik denk dat het verschil tussen bezorgd en nieuwsgierig/spannend ook niet zo groot is. Bezorgd ligt in het verlengde er van en gaat over een stukje abstract denken. Ronja ziet dat ik iets doe en dat Annie het niet leuk vindt, maar ze denkt niet "straks knipt ze dr hele poot er af ipv alleen de nagel en moet Annie op drie pootjes door het leven of bloed dood.

Maar misschien denkt ze wel dat er iets mis is en ze misschien moet helpen?
Ik weet natuurlijk best dat er geen redenatie achter zit en geen echte gedachte maar het ingrijpen als er iets mis is is een soort helpen en beschermen. Als een hond aangevallen wordt door een andere hond gaan honden ook vaak helpen. Of de baas. En zeker in dat laatste geval heel effectief vaak. Gewoon de aanvaller bijten. Je kan ze dan tot robot vermaken en zeggen opwinding lokt een bijtreactie uit en dat lijkt op helpen. Maar waarom zouden alleen mensen die eigenschappen hebben en dieren niet? Apen kunnen wel helpen. Dat is bewezen. Die voeren zelfs hele politieke plannen uit over langere perioden. Waarom zou een hond dan niet soms ineens genoeg besef kunnen hebben dat zijn maatje iets aangedaan wordt en hij misschien chaos moet creëren om dat te stoppen?

Ik geloof eigenlijk dat we redelijk op één lijn zitten. Honden kunnen verbanden leggen, gevolgen zien, alleen minder abstract en gecompliceerd dan de mens.

Een hond vermenselijken doe je het dier tekort mee, maar zeggen dat ze puur uit opportunisme bij de mens zijn doe je het fenomeen hond nog veel meer tekort mee.

Dat ze relaties met een heel andere diersoort (de mens) aan kunnen gaan is juist wat honden zo bijzonder maakt

[EchoMira]

Vermenselijken...dat klinkt zo vroegmodern. Darwin en Descartes
Ik vind niet dat de mens iets anders is dan een diersoort op aard.
En ja dat is misschien een beetje raar. Ik ben ook een beetje raar.

Ik denk dat mensen zichzelf vooral heel erg vermenselijken. Zoals pauwen naar staarten kijken.

[Marc]

Vermenselijken...dat klinkt zo vroegmodern. Darwin en Descartes
Ik vind niet dat de mens iets anders is dan een diersoort op aard.
En ja dat is misschien een beetje raar. Ik ben ook een beetje raar.

Ik denk dat mensen zichzelf vooral heel erg vermenselijken. Zoals pauwen naar staarten kijken.

Dat laatste denk ik ook. Want als je zegt dat honden hersenloze opportunisten zijn dan ben je dat dus zelf ook. En dat ben je zelf natuurlijk eigenlijk ook. Je gaat nooit ruilen met een heel arm iemand of zeggen tegen een vluchteling neem jij mijn huis maar. Ze zijn alleen welkom als je er totaal geen last van hebt. Wolven zijn eng dus die maken we dood. Koeien eten vinden we lekker maar dat mag niks kosten want dan worden we armer. Die koeien betalen dan maar de prijs. En zo doen wij mensen toch over alles? En dan zeggen we dat honden opportunisten zijn die reageren als robots en dan zijn wij heel bezorgd, beschermend, liefdevol, onbaatzuchtig etc. Als wij genegenheid kunnen voelen dan kunnen honden dat ook. We verschillen in feite nauwelijks van honden. Op de aarde gezien zijn van alle organismen de mens en de hond nog steeds super verwant. Net als een rode en een gele paddestoel zeg maar.

[Marc]

Als Ronja een kind was? Ik ga even uit van een niet pratend kind dan. Ik zou het dan wel bezorgd noemen denk ik. Maar ik denk dat het verschil tussen bezorgd en nieuwsgierig/spannend ook niet zo groot is. Bezorgd ligt in het verlengde er van en gaat over een stukje abstract denken. Ronja ziet dat ik iets doe en dat Annie het niet leuk vindt, maar ze denkt niet "straks knipt ze dr hele poot er af ipv alleen de nagel en moet Annie op drie pootjes door het leven of bloed dood.

Maar misschien denkt ze wel dat er iets mis is en ze misschien moet helpen?
Ik weet natuurlijk best dat er geen redenatie achter zit en geen echte gedachte maar het ingrijpen als er iets mis is is een soort helpen en beschermen. Als een hond aangevallen wordt door een andere hond gaan honden ook vaak helpen. Of de baas. En zeker in dat laatste geval heel effectief vaak. Gewoon de aanvaller bijten. Je kan ze dan tot robot vermaken en zeggen opwinding lokt een bijtreactie uit en dat lijkt op helpen. Maar waarom zouden alleen mensen die eigenschappen hebben en dieren niet? Apen kunnen wel helpen. Dat is bewezen. Die voeren zelfs hele politieke plannen uit over langere perioden. Waarom zou een hond dan niet soms ineens genoeg besef kunnen hebben dat zijn maatje iets aangedaan wordt en hij misschien chaos moet creëren om dat te stoppen?

Ik geloof eigenlijk dat we redelijk op één lijn zitten. Honden kunnen verbanden leggen, gevolgen zien, alleen minder abstract en gecompliceerd dan de mens.

Een hond vermenselijken doe je het dier tekort mee, maar zeggen dat ze puur uit opportunisme bij de mens zijn doe je het fenomeen hond nog veel meer tekort mee.

Dat ze relaties met een heel andere diersoort (de mens) aan kunnen gaan is juist wat honden zo bijzonder maakt

Ik denk dat mijn honden nog steeds bij mij blijven als ik stop met ze voeren. Dus puur op basis van gevoelens. Als ik nu met Guus het huis zou verlaten en geen riem had weet ik zeker dat hij over 14 dagen nog steeds in mijn armen onder een boom slaapt. Hij zou wel eten gaan zoeken en als er rondom mij geen eten te vinden was zou hij op termijn gedwongen weglopen. Maar als hij voldoende eten kon vinden en ik zou doorlopen naar Spanje dan denk ik oprecht dat hij gewoon even trouw blijft op basis van alleen affectie en liefde geven. Voor mijn gevoel zijn ze super trouw aan mij en toevallig geef ik ze twee keer per dag eten wat in 1 seconde weg is. Volgens mij speelt dat geen rol in de band. Maar dit kan ik natuurlijk helemaal mis hebben en dan lopen ze binnen een dag weg als ik ze niet meer voer haha.

[Nanna]

We hadden in de kennel veel zomerlogees. Daar zaten er bij die je losliet en die zich dan meteen holadiejeeënd in de meute stortten, jagen in het maisveld en achter de wijven aan.
Maar ook weleens uitgesproken zeikspeunen die met hart en ziel aan baasje of vrouwtje hingen. Er werd altoos met veel tranen afscheid genomen. Die figuren gingen dan niet in de kennel maar bij een kennelhulp op de kamer en in bed. Na twee nachten was de zaak beklonken, ze hadden een nieuwe baas. Het hele hart en ziel verhaal weer.
Dus ja, we kunnen onszelf voorhouden dat de hond volledig van ons houdt om wie we zijn maar dat klopt niet. Geloof ook niet dat het met eten te maken heeft. Maar met de behoefte om zich aan iemand te binden. En wat maakt het ook uit. Geniet er gewoon van

[Marc]

We hadden in de kennel veel zomerlogees. Daar zaten er bij die je losliet en die zich dan meteen holadiejeeënd in de meute stortten, jagen in het maisveld en achter de wijven aan.
Maar ook weleens uitgesproken zeikspeunen die met hart en ziel aan baasje of vrouwtje hingen. Er werd altoos met veel tranen afscheid genomen. Die figuren gingen dan niet in de kennel maar bij een kennelhulp op de kamer en in bed. Na twee nachten was de zaak beklonken, ze hadden een nieuwe baas. Het hele hart en ziel verhaal weer.
Dus ja, we kunnen onszelf voorhouden dat de hond volledig van ons houdt om wie we zijn maar dat klopt niet. Geloof ook niet dat het met eten te maken heeft. Maar met de behoefte om zich aan iemand te binden. En wat maakt het ook uit. Geniet er gewoon van

Maar dat verhaal gaat natuurlijk ook op voor kinderen. Drama als mama weg gaat maar na twee dagen hangen ze uiteraard aan iemand anders. Zegt echter niks over de gehechtheid want als de echte baas terug is is de tijdelijke verzorger weer lucht.

[Nanna]

Er zijn één of twee keer vóorgekomen waarin dat niet het geval was. Wouden ze bij mij blijven
Maar meestal waren ze inderdaad wel blij hoor. Blijer dan de ‘smijt mij maar in de meute’ figuren. Die zagen hun leuke leventje weer in rook opgaan