Een Hondenleven

Niet al mijn teven hadden /hebben merkbaar last van schijndracht, degene die dat wel hadden daar ging ik wel wat in mee, in waar ze dan behoefte aan hadden, dan kon zijn wat meer aan mij geplakt zijn, lastiger met eten, een tut/ knuffel willen hebben.
Ik probeerde wel de ergste momenten te doorbreken door een extra wandeling, kluif oid.
Mijn thica was wel wat extremer, die moest alles waar ook geluid uit kwam bij zich pakken, dus ook de telefoon, wekker en ook het liefst de box van de radio. Tja dat kon natuurlijk niet, dus dat was soms sneu.

Nanna schreef: ↑07 mar 2022, 12:38 Ik ben heel eerlijk. Heb gewoon geen zin in die loopsheid en dat schijnzwangere gedoe, hoe natuurlijk ook. Ze gaan mee op vakantie, zit je daar met een bloedkut en een stuk chagrijn.
Nee hoor.
Lekker modificeren die hap. Zit ik straks als ze oud zijn ook niet op zondagmiddag (anders is het niet duur genoeg) bij de dierenarts met een gillende pyometra.
Bij reuen denk ik er trouwens weer heel anders over

Zit ik straks als ze oud zijn ook niet op zondagmiddag (anders is het niet duur genoeg) bij de dierenarts met een gillende pyometra

Wrijf het er maar in

Maar je hebt een punt hoor, het zijn dingen tegen elkaar afwegen. En ja.. mijn karma is de zondag. Altijd.