Een Hondenleven

Boban schreef: ↑30 mar 2022, 23:42 Hallo allemaal,
Ik heb me hier een paar maanden geleden aangemeld rondom de komst van Boban uit de Balkan. Alles ging gewoon goed, dus ik had verder niet veel te melden

Hij ontpopte zich hier al vrij snel als een lieve, nieuwsgierige en heel aanhankelijke lieve hond. Had ik al verteld hoe lief hij is? Dol op mensen, weinig interesse in andere honden, maar evengoed beleefd. Netjes aan de riem lopen, alleen thuis blijven geen probleem. Ik kneep echt in m'n handjes met zo'n kant en klare hond. Ik had me van tevoren allerlei scenario's voorgehouden, m'n borst natgemaakt voor allerlei ongeregeldheden, vastbesloten om die met veel geduld, liefde en daadkracht aan te pakken. Met slechts één onrekbare grens: ik moest hem kunnen vertrouwen met de kinderen.

Hij is pas twee maanden hier, dus ik laat hem sowieso nog geen seconde alleen met de jongste (5) en houd nog steeds streng toezicht, ook al vond ik dat ik misschien wat overdreef, het is zo'n zachtaardige hond...

Nou, ik heb dus geen idee hoe het kon gebeuren, ik zat er gewoon naast en hij heeft mijn zoon gebeten Ik heb redelijk haviksogen als het aankomt op stresssignalen bij mens, hond en kat, maar ik zag het niet Mijn zoon benaderde hem rustig, rustig pratend en aaide hem, gewoon, wat we hele dagen doen en wat hij heerlijk vindt. En het volgende moment grijpt hij hem vol in de onderarm Z'n arm is nu blauw, dus het was ook geen lullig nephapje of zo.

Ik pieker me natuurlijk suf over een verklaring, maar eigenlijk maakt het niet uit, het is net die enige onrekbare grens die overschreden is. Ik vind het vooral verschrikkelijk voor Boban, dat hij hier niet kan blijven. En ik voel me schuldig, naar hond en kind dat ik ze in deze situatie heb gebracht

En er is nog iets dat me dwarszit. Ik krijg in crisissituaties vaak meteen een heel praktische instelling (om dan achteraf in te storten ) en ik heb na het incident direct contact opgenomen met de stichting waar hij vandaan komt. Ik heb zo'n adoptiecontract waar in staat dat de hond eigendom blijft van de stichting en dat zij hem herplaatsen als dat nodig is. Juridisch natuurlijk compleet waardeloos, maar ik heb dit met ze afgesproken, dus ik wil me daar zo veel mogelijk aan houden. En, belangrijker, ik weet dat zij het beste voor hebben met Boban.

Nu staat hij op een herplaatssite met de eufemistische omschrijving 'hij kan wat nerveus worden van kinderen'. Ik ben geen hysterisch persoon en ik zie Boban echt niet als een gevaarlijke hond, maar moet er niet bij vermeld worden dat er daadwerkelijk iets is voorgevallen? Er staat wel ook bij dat hij niet geplaatst wordt bij kinderen onder de 12. Ja, ik kan dit ook vragen aan de stichting, maar ik ben daar een beetje voorzichtig mee geworden. De mensen van deze stichting lijken me wel ok, maar ik heb eerder meegemaakt hoe snel de vlam in de pan slaat als er gedacht wordt dat je ergens commentaar op hebt.

Ik baal er sowieso een beetje van dat ik nu moet afwachten, ik heb het zo met hem te doen. Wanneer mijn zoon thuis is, zit Boban op de gang of in de tuin, naar binnen te kijken terwijl hij er zo graag bij is. Het liefst zou ik zelf op zoek gaan naar een ander adres voor hem (bijvoorbeeld via via of via marktplaats), maar dat levert natuurlijk weer gezeik op. Maar misschien moet ik me daar niets van aantrekken. Wat zouden jullie doen?