Een Hondenleven

blacky schreef: ↑10 jul 2022, 21:13

kloesje schreef: ↑10 jul 2022, 21:05 Wanneer het breukje inmiddels gesloten is loopt je hondje niet veel meer (extra) risico. Is het breukje nog steeds zichtbaar/voelbaar, dan zou ik in overleg met de dierenarts een beslissing maken.
Fokken is altijd risico, er kan genoeg mis gaan.
Ik zou gezien het type hondje haar wel laten controleren op patella

en de ogen met een ECVO keuring. Er komt veel pra en distigiasis voor bij de maltezer.

De poedel heeft ook veel oogproblemen en ik zou beducht zijn op von willebrand.

blacky schreef: ↑10 jul 2022, 20:50 En nee ik fok niet met een teefje met een navelbreukje. Naar mijn beleving is het vaak een sluitingsdefect en daar wil ik niet mee fokken.

Met sluitingsdefect bedoel je een open buik denk ik? Daar heeft een navelbreukje zover ik geleerd heb niet mee van doen. Dat is een ander (ernstig) geboortedefect.

Een navelbreuk is het te traag sluiten van de verbinding die nodig is om voedings-en afvalstoffen via navel en placenta uit te wisselen tussen moeder en foetus. Die opening in buikwand (navelring) die er dus hoort te zijn moet eigenlijk kort na geboorte sluiten als de aderen van de navelstreng hun functie verliezen.
Doordat het te lang duurt kan er wat vetweefsel door buikwand komen waardoor het helemaal sluiten niet meer gaat. Soms kan daar dan ook darmweefsel meekomen en dan heb je een probleem en moet het operatief gesloten worden.
Het trage sluiten is erfelijk. Je kan het gaatje kleiner proberen maken door als ze pup zijn telkens het vetweefsel terug te masseren.
Zo heb ik het tenminst geleerd. Wellicht zijn er meer vormen, dat weet ik niet. Zoals gezegd komt een navelbreuk bij schapendoezen vaak voor en is het geen fokuitsluitend defect én gaat het niet gepaard met ernstigere problemen.

Bij de schapendoes komen navelbreukjes regelmatig voor. Het is inderdaad erfelijk.
Zover ik begrepen heb vormt het eigenlijk zelden een probleem, er wordt ook gewoon gefokt met niet geopereerde navelbreukjes bij schapendoezen.
Maar wat Tara zegt: als het een te groot breukje is waardoor er wel problemen ontstaan ben je als fokker verantwoordelijk voor het repareren ervan.
Bij de schapendoes is uitsluiten van de fok van dieren met breukje geen doen meer, je zou dan veel te veel dieren moet uitsluiten van de fok. En het levert behalve cosmetisch dus meestal geen probleem op.

Dat gezegd, ik ben toch blij dat Flora geen breukje heeft en haar pups ook niet. Ik zou het wel hebben laten meewegen in mijn beslissing om met haar te fokken.

Ik heb dus zelf ook een nestje kruisingen gefokt maar ik ben geen anti (stamboom)rashond. Mij paste dit gewoon beter.

Ik zou zelf wel kiezen om zowel reu als teef te testen op gezondheidsproblemen die bij dit type hond/kruisingen voorkomen. Ogen, knieën en DNA op o.a Von Willebrand. Zo uit mijn hoofd hoor.
Stel dat beiden ouders drager of (nauwelijks zichtbaar) lijder zijn van een aandoening, je hebt dan grote kans pups te fokken die ziek worden. Je bent als fokker daar moreel maar ook financieel verantwoordelijk voor. Helemaal als het een aandoening is die je had kunnen voorkomen door testen.

Succes