Een Hondenleven

_Tiny_ schreef: ↑27 jul 2022, 13:08 Het past gewoon bij mijn persoonlijkheid om ze voor vanalles te voeren. Ik vind dat een gezellige omgang. Is dat altijd strikt nodig? Nee. Ik vind het gewoon leuker.

Ik ook hoor Ze moeten er wel wat voor doen en als ik 'klaar' zeg weten ze dat er voorlopig niets meer komt. Totdat ze wat voor zichzelf gedaan hebben en ik weer een opdracht geef.
Een deel van hun voerrantsoen gaat dus mee op wandeling en/of verdienen ze met oefeningen aan huis.
Het past mij goed en ik vind het een fijne manier om ze te trainen/bezig te houden/moe te maken. Huisregels/opvoeding zoals niet slopen, zinloos blaffen of mij m'n nek niet laten breken doe ik niet meer snoep. Dat heb je maar gewoon niet te doen
Nu heb ik ook altijd honden gehad die een blije baas niet zo vreselijk motiverend vinden en de 'beloning' van een niet boos wordende baas vind ik zelf niet leuk. Flora is ook een slechte eter behalve als ze er wat voor moet doen, dan smaakt het haar wel goed

Overigens merk ik dat Danu wel blij wordt van alleen maar een blije baas en bepaalde dingen (apporteren) uitzichzelf tof vindt, ze hoeft dan geen snoep zoals Flora want mijn 'dank' is al leuk en als ik opnieuw haar speel verstop is ze helemaal blij Ik heb dat apporteren ook nauwelijks hoeven trainen, ze deed het gewoon vanzelf Het heeft me bij Flora maanden gekost en Mies kíjkt niet eens als ik wat weggooi wat niet eetbaar is en Diem ging wel achter zijn bal aan maar terugbrengen was uitgesloten
Wel een cultuuromslag voor mij hoor en ik realiseer me weer hoe ontzettend verschillend honden toch kunnen zijn, naast alles wat ze hetzelfde maakt.

_Tiny_ schreef: ↑24 jul 2022, 22:46 Ja dat gaat inderdaad te ver. De hondenschool waar ik trainde had speciaal voor dat doel kleedjes liggen zodat puppen/honden niet met hun kale buikjes in nat lang gras hoeven liggen als ze dat onaangenaam vinden. Dan mochten ze af op het kleedje en dan lukte het opeens wel.
Altijd met de hond meebewegen. Dan krijg je veel meer van ze gedaan.

Bij ons staan stretchers waar je dan je eigen kleedje op kan leggen als plaats. Probleem is nu soms dat pups niet meer van hun plaats willen komen. Liggen ze veel te lekker hoog en droog

mijke schreef: ↑24 jul 2022, 19:55 Maar toch was er de laatste paar keren iets, ik kan er niet de vinger op leggen, in haar blik en/of gedrag dat ik het toch anders ervaarde en nu wél dacht van hoho, je weet het én kunt het, maar hebt er gewoon geen zin in". Nouja dat bleek ook wel toen ik vanmiddag met mijn houding en stem minder ruimte liet want ze deed het direct perfect

Dat opvolgen van het gevraagde doe ik dus ook pas heel recent. Ik zou je niet kunnen uitleggen waarom want het is inderdaad een gevoel. Nu denk ik zelf niet dat een pup (bewust) denkt in termen van 'nu geen zin, doei '. Ik denk dat ik reageer op een opening ofzo. Iets dat me doet denken dat ze me wel gehoord hebben.
Maar ik ben wel voorzichtig daarmee merk ik want ik wil voorkomen dat ze een hond wordt die alleen luistert als ik streng of boos een commando geef.
Mijn moeder heeft dat bij Flora. Die roept dan gefrustreerd 'waarom moet ik toch altijd boos worden voordat je luistert'?!' Nou, omdat je dat zo zelf hebt aangeleerd door niet voldoende en met genoeg geduld te trainen op de basis, mam

mijke schreef: ↑24 jul 2022, 19:26

pioenroos schreef: ↑24 jul 2022, 16:46 Maar bij Danu werkt dat nog niet. Die ziet alles nog als een leuke optie en geen moetje. Ik denk niet dat ze harder is dat een 'zeg!' bij haar niet binnenkomt maar ze snapt het simpelweg nog niet dat iets ook een verplichting kan zijn ook al heeft ze er geen zin in.
Ik zet dus vol in op ombuigen, afleiden, goed gedrag uitlokken en belonen.

Heel herkenbaar dat eerste en dat doe ik met Ranja inderdaad ook. Maar omdat dit mijn eerste echte pup is vraag ik me af en toe toch af of dit daadwerkelijk op termijn genoeg is om uiteindelijk ook een corrigeerbare hond te krijgen. Ik heb zelf het idee dat Ranja inmiddels al best wel vaak echt een middelvinger opsteekt als ik haar vraag hier te komen, dan zie ik haar echt denken van 'hm, ze wil dat ik kom.... nehh!' en weer omdraaien Vanmiddag heb ik dus wel even mezelf ferm neergezet, handen om m'n mond gedaan (ik heb van mezelf niet echt een indrukwekkende stem ) en vastberaden en iets streng "HIERRRR!" geroepen en verdomd, het kwam binnen! Daarna was ze de knapste puppy ooit natuurlijk
Verder weet ik niet wat ik hier precies mee wil zeggen, ik heb nog niet echt een helder gevormde mening denk ik over hoe je zorgt dat een hond correcties ook begrijpt

Veel pups heb ik niet gehad, maar wel een Diem. En Diem was een volstrekt onmogelijke lamlul, zeker als pup. Ook als volwassen hond kon hij regelmatig een hufter zijn als ik hem zelf liet aanklooien.
Ik heb hem uit wanhoop en voor zijn en mijn veiligheid ook echt fors en fysiek moeten corrigeren de eerste jaren. Riem om boom slaan als hij een konijn zag zodat meerdere keren achterover over de kop sloeg. Met handen vol zijn wangen naar achter trekken zodat hij de kat van de buren losliet
En toch en toch kon ik hem uiteindelijk toen hij kalmeerde én hij en ik elkaar beter begrepen met mijn pink en op fluistertoon sturen.
Ranja klinkt in de verste verte niet als een Diem (en Danu is dat ook nog geen onsje). Dus heb vertrouwen dat met inzetten op succes en belonen en doorzetten op opvolgen van gevraagde dat haar bekend is, je over 2 a 3 jaar een hond heb waar je mee kan lezen en schrijven

Bedenk je wel dat een hond heel sterk context gebonden leert. Het commando hier kan ze thuis en buiten perfect kennen. Maar dat wil niet zeggen dat ze het óók kent op moment dat er afleiding is. Hierkomen als ze achter je kinderen, auto, andere hond of wat dan ook aan wil, is weer een andere context. Je zou dat met een lange lijn kunnen oefenen: kinderen of andere verleiding in beeld en dan roepen en binnenhalen/belonen.

Voor mij is een correctie ook iets wat je doet óf juist niet doet wat het gedrag van de hond laat stoppen of veranderen. De hond snápt ook wat er gebeurt en is nadien bereid mee te werken.

Straffen is een onaangename prikkel die de hond krijgt maar hij leert er weinig van. Neus door z'n plasje halen, meppen of kwaad worden als hond eindelijk wel hierkomt en dus een volgende keer helemaal niet meer wil komen. Of het staat totaal niet in verhouding en doet veel meer dan het gedrag corrigeren. Zo hard 'corrigeren' dat hond bang van je wordt of juist kwaad en gaat grommen/bijten bijvoorbeeld. Hardhandig afdwingen met bv een TT valt hier voor mij ook onder.
Bij goed gebruik kán een TT ook als correctie ingezet worden denk ik. Voor mij niet de weg die ik wil gaan maar ik zie ook dat er situaties zijn waar het een weloverwogen optie kan zijn.


Ik merk nu met pup Danu weer hoe subtiel die correcties zijn eigenlijk. Mies en Flora corrigeer ik door een soort vragend keelschraap geluid of als ik wat harder inkom met een 'Zeg! '
Buitenshuis is het soms een 'Het is geen vraag?! ' En Mies moet ik soms boos op af lopen of zelfs bij haar tuig uit haar project tillen want die vergist zich soms in wat nu een hogere prioriteit heeft: naar mij luisteren of verder graven

Maar bij Danu werkt dat nog niet. Die ziet alles nog als een leuke optie en geen moetje. Ik denk niet dat ze harder is dat een 'zeg!' bij haar niet binnenkomt maar ze snapt het simpelweg nog niet dat iets ook een verplichting kan zijn ook al heeft ze er geen zin in.
Ik zet dus vol in op ombuigen, afleiden, goed gedrag uitlokken en belonen. En als ik iets vraag zoveel mogelijk in situaties dat ik weet dat ze gaat luisteren. Bv omdat ze toch al kwam of omdat Mies wel luistert.
Ze is nu goed 4 maanden en ik merk dat ik haar nu heel voorzichtig dingen laat doen omdat ik het wil op een moment dat ze er zelf geen zin in heeft.
Ze kent nu 'let op' dus dat kan ze ook even doen als ze er zelf geen zin in heeft. Niet voor lang, maar als ik het vraag moet ze wel even aandacht voor mij hebben en niet doorgaan met haar moeder slopen. Desnoods houd ik haar even vast als ze weg wil lopen.