Als we een knal hoorde draaide hij zich nog eerder dan ik in die richting. Als ik dan het gesprek aanging stond hij er streng kijkend bij, zalig.Nu met Danu doe ik het niet. Ze is niet bang als in wegvluchten maar ze wordt witheet woest
. Vrees een beetje dat het kan omslaan naar angst. Ik zie haar er ook voor aan om in de vuurwerkgooiende handen te willen gaan hangen, ook geen goed plan 
Dus bij elke knal en/of groepje jongeren (ze heeft al prima de link gelegd tussen de knallen en doelloos rondlopend tuig) roep ik maar wat vrolijks en krijgt ze snoep.