Een Hondenleven

Frootje schreef: ↑20 nov 2021, 12:15 Tot een jaar geleden vond ik die extreme angst voor andere honden het lastigste. Ik worstelde daar altijd mee omdat ik gewoon wilde dat ze leerde dat andere honden niet betekenen dat je gelijk uit je stekker moet gaan als je op honderd meter afstand een hond aan ziet komen. En ik vond het zo vervelend dat het niet trainbaar was, ik dacht echt dat ik er niks mee kon. Maar inmiddels zie ik na jarenlang optillen en maar gewoon zoveel mogelijk steun bieden echt een gigantisch verschil met eerst. Het gaat nog steeds vaak fout, maar er zijn evenveel keren dat ze stil langs een andere hond op twee meter afstand kan lopen. Zodra ik die angst accepteerde en niet meer zo probeerde erop te trainen werd alles een stuk beter en nu vind ik het eigenlijk niet eens zo’n probleem meer.

Leuk om te lezen, voor mij geldt dat precies zo voor de jachtpassie van Amy. Ik vind het niet eens een negatieve eigenschap, het is alleen een voor mij wat onhandige eigenschap omdat ik haar graag in het zicht houd en zij gewoon elke dag haar bakje voer krijgt, dus geen dieren hoeft te doden om te kunnen overleven. In een andere context, als ongedierteverdelger of stropershond, zou die eigenschap juist een groot pluspunt zijn. De drive, het doorzettingsvermogen en het atletisch vermogen die erbij komen kijken, vind ik juist heel mooi om te zien en maken Amy ook juist tot de hond die ze is. Het heeft mij ook geholpen om mijn eigen wens (dat ze vaker verantwoord los kon lopen) los te laten en daardoor kon ik ook veel meer die kant van haar leren waarderen in de plaats van het alleen als iets onhandigs of onwenselijks te zien.

Manuma schreef: ↑19 nov 2021, 08:30 Uma had de slechte eigenschap zich geen reet van je aan te trekken. Zelfs als je heel boos was omdat ze net een pak gerookte zalm van het aanrecht had getrokken verrekte ze geen spier
Ze was daarom juist zo ontzettend leuk dus het is ook weer niet echt een slechte eigenschap

Meeko heeft een vreselijk schelle blaf brrrr Ik hoop echt dat dat nog verandert want ik krimp helemaal ineen als ik het hoor. Verder geen slechte eigenschappen tot nu toe. Hij is gewoon lekker puppy

Taartje was exáct zo

Bij Mila haar korte lontje bij te veel indrukken, onrust en drukte, dat ze ook durft af te reageren op de katten of soms andere honden. Omdat wij een heel rustig en gezapig leven leiden, komt het gelukkig in ons dagelijks leven nauwelijks nog voor dat het überhaupt een issue is, maar ik moet er bijvoorbeeld wel rekening mee houden als ik logés krijg. Dat vindt ze hartstikke leuk en gezellig, maar na een dag of twee is ze niet meer te genieten omdat het haar eigenlijk ook allemaal te veel is.

Bij Amy haar reactiviteit naar vreemde honden die haar te snel en rechtstreeks benaderen, al is dat gelukkig wel grotendeels verdwenen. Het was al een heel stuk beter en hier in Spanje is het bijna als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ze voor het laatst naar een andere hond heeft geblaft, afgezien van aartsvijand Bea, onze achterbuurhond Maar het blijft wel altijd enigszins opletten en managen, vooral als er een kennismaking plaatsvindt. Is die kennismaking eenmaal achter de rug, dan is ze juist weer mijn makkelijkste en meest sociale hond.

Bij Amoz het dichtklappen als hij onzeker is doordat niet begrijpt wat je van hem verwacht. Ook dat komt gelukkig bijna nooit meer voor, omdat ik weet hoe ik het kan voorkomen en we elkaar beter kennen en begrijpen. Maar soms als ik iets even heel snel wil doen en ik ben zelf niet kalm (en daarmee voor hem onduidelijk), zie ik het weer. Verder vind ik hem echt perfect, ik kan niets bedenken wat niet leuk, moeilijk of lastig aan die hond zou kunnen zijn.

Bij Arlo zijn angst voor vreemde mensen. Hij maakt daarin nog steeds stapjes in de goede richting, maar vreemde mensen (vooral mannen) blijft hij soms erg spannend vinden. Het is wel makkelijk te managen, want hij verstopt zich achter mijn benen of krimpt in elkaar, hij zal nooit lelijk doen. Maar het is natuurlijk wel sneu voor hem en ik hoop dat hij ooit net als Amy en Amoz op het punt komt dat hij er in ieder geval ontspannen mee om kan gaan.