Een Hondenleven

Zamunda schreef: ↑02 jan 2022, 08:44 Ik ben meer voor de combinatie (en de karakters van de al bestaande honden uit die combinatie) gegaan dan voor een specifieke pup. Ik wilde wel heel graag de best passende pup uit het nest maar klik maakte daar geen onderdeel van uit omdat ik andere dingen belangrijker vond. De klik zat hem vooral in de beschrijving van wat Sirene als fokdoel had en hoe het eerdere nest uitgepakt was (en dat ik Ren een hele fijne en leuke hond vond), dus klik voor het nest ipv individu.
Als eerste ging het mij om passen in de roedel, het werd een reu en ik heb al een volle reu (Ravi) dus ik hoop op geen gedoe als de pup (die dus Murf geworden is) volwassen is. Aangezien Raaf (vanuit angst) een enorme zeikerd kan zijn in huis met zijn 'personal space' kwamen Sirene en ik erop uit dat de pup vooral conflictvermijdend moest zijn. Geen pup die zelf steeds de andere pups opzocht om te 'plagen' of die bij uitdagen er meteen vol in ging.
Ten tweede had ik liever een minder energieke pup dan eentje die heel energiek was, gezien wat ik de hond liefst wil bieden. Ik wilde liever geen haantje de voorste en liever geen in-zeven-sloten-tegelijk-pup.

Omdat je dat in die eerste weken nog nauwelijks kan zien als je op bezoek bent (de ene keer lag die te slapen, de andere keer die) had ik geen enkele voorkeur. Ik denk dat als ik Raaf niet gehad had ik mezelf wel toegestaan had om te kijken of ik met een bepaalde pup meer een klik zou hebben, maar nu wilde ik echt afgaan op Sirene's oordeel over de pups icm mijn wensen. Zij gaf aan welke ze in gedachten had en wij keken of we dat passend vonden. Dat werd in eerste instantie pup A en toen begon ik wel klik te voelen, iets later werd het pup B (na overleg) en dat was even schakelen omdat ik me toch al wel op A ingesteld had. Het bezoek daarna kon ik zelf ook meer van het karakter zien en zag ik dat pup B (Murphy dus) ook echt het karakter leek te hebben wat we zochten en in de weken daarna zag ik dat steeds meer bevestigd. Voor mezelf was er nog een reupup een optie op basis van karakter maar daar was inmiddels al iemand verliefd op dus ging het er vooral om of Murf inderdaad dat passende karakter zou hebben. En dat was zo gelukkig en hoe, ik ben dol op die hond . Maar ik denk dat ik van de reuen met drie van de vijf even blij geweest zou zijn, even verliefd op geworden zou zijn en evenveel die klik mee gevoeld zou hebben.

Of ik het weer een keer zo zou willen weet ik niet, dat hangt voor mij vooral van de fokker af (bij Sirene zou ik er zo weer voor tekenen maar dat gaat waarschijnlijk niet meer gebeuren helaas). Ik vond het in elk geval heel erg fijn dat er geen 'beurt' was, ja ik had geen keuze voor een teef maar verder ging het erom dat iedereen een fijn passende pup zou krijgen. En natuurlijk heeft Sirene daarin gestuurd maar dat vind ik juist fijn, zij kent die pups als geen ander.

Lothian schreef: ↑01 jan 2022, 18:37

Dagmar schreef: ↑01 jan 2022, 18:17 Binnen een apporteerras dan? Want die poolhonden apporteren als ze echt klein zijn ook heel best omdat ze bezig zijn met hun invloed op voorwerpen. Daarna 1 of 2 x voor je hem zelf op mag halen
Zijn er retrievers zonder apporteeraanleg? Of wordt degene die toch geen nimrod-materiaal is ook niet/minder gestimuleerd?

Volgens mij wel binnen alle rassen maar poolhonden zijn natuurlijk wel een beetje buitencategorie

Kipo schreef:

Diana schreef: De aard van het beestje speelt daarin denk ik minstens net zo'n grote rol als de socialisatie. Amoz heeft voor zijn zesde levensjaar zeker weten nooit een trein gezien of gehoord, maar met hem kan ik ook probleemloos dat soort dingen doen. Daar heb ik ook nooit op hoeven oefenen, hij heeft gewoon nergens echt moeite mee zolang ik erbij ben; loopt gewoon de trein in en gaat rustig liggen. Met Mila gaat zoiets veel minder soepel, want die vindt die drukte en al die harde geluiden gewoon niet prettig en wordt daar toch enigszins zenuwachtig van, terwijl in Nijmegen het spoor op 30 meter afstand van ons huis lag en we praktisch naast het treinstation woonden en ze dus als jonge hond vanaf een afstandje of vanuit huis heel veel treinen langs heeft horen en zien komen en ook wel wat drukkere plekken gewend was dan Amoz.

Ik wist al wel dat socialiseren niet uitgebreid elke dag andere dingen doen is. Maar sinds het verhaal van Amoz ben ik er echt van overtuigd dat nature bijna belangrijker is dan nurture.
Natuurlijk is er wel iets nodig om die nature tot zijn recht te laten komen, maar als de aanleg goed is, moet je al je best doen om het te verpesten.

Tineke schreef: ↑31 dec 2021, 09:50

HillieS schreef: ↑31 dec 2021, 08:56

Tineke schreef: ↑31 dec 2021, 05:26 Wij doen met pups enkel wat we ook in het normale leven zouden kunnen doen met ze , de kermis slaan we dus over.
En inderdaad het vertrouwen opbouwen is het meest belangrijke wat je kunt doen.
Dan hoeft een vreemde situatie niet direct tot paniek te leiden omdat er het vertrouwen is in dat jij het wel oplost.
Gaat niet 100% op uiteraard, vuurwerk is zoiets bijvoorbeeld waar het niet altijd bij opgaat.

Ik heb de dingen die we in het normale leven niet doen ook nooit meegenomen in de puppentijd.
Waarom met bus of trein gaan als je dat zelf (of met hond) later toch niet gaat doen.

Ook niet overdreven aan het socialiseren geweest, eigenlijk wel op de manier die hij in het filmpje aangeeft. Misschien net wat meer. Zal t bij een volgende pup ook ongeveer zo aanpakken.

Edit: toevoeging

Bus en trein deed ik ook niet als pup met Micron. En toen ik later last van mijn schouder kreeg en met de trein naar mijn dochter ging die verder weg woonde, en Micron altijd daarmee naartoe nam , stapte hij moeiteloos in en lag op een kleedje naast me.

Zamunda schreef: ↑30 dec 2021, 23:00

Gudrun schreef: ↑30 dec 2021, 22:54Wat ik wel belangrijk vind is diverse ondergronden en geluiden. Maar dan op een "veilige" manier. Aangeklede puppyren en spelen in de tuin zeg maar. En nu en dan een kort en goed begeleid uitje. Dat had mijn schotse herder James vroeger niet gekregen, tot een week of 4 binnen en verder tuin en schuur (zomerpup) maar aangezien hij vanzichzelf al vrij angstig van aard was heeft hij zijn hele leven problemen gehad met vb andere ondergronden. Ik vraag me wel een af of een andere benadering als pup verschil gemaakt zou hebben of dat het helemaal inherent aan zijn aard was.

Huis, tuin en schuur zijn toch al behoorlijk wat verschillende ondergronden als er in de tuin ook nog meer dan enkel bestrating lag. Denk dat die problemen met ondergronden dan toch echt met zijn aard te maken hadden.