Een Hondenleven

Zinodo schreef: ↑14 jan 2023, 14:41

Diana schreef: ↑14 jan 2023, 14:16

ellen en de birmanen schreef: ↑14 jan 2023, 12:45

75% krijgt dus geen bmo. dat is nog altijd een meerderheid. voor mij wegen de voordelen niet op tegen de nadelen.

Ja, precies, zo dacht ik ook altijd. Maar een hond op hogere leeftijd moeten castreren met een bmo is ook geen fijne situatie. Extra risico's vanwege leeftijd en medisch niet helemaal in orde, een spoedoperatie... Het voelt voor mij als kiezen uit twee kwaden.

Daarom zit ik eraan te denken om mijn andere twee ook te laten castreren wanneer ze richting de 10 jaar gaan. Dan zullen ze vast een keer toch wel voor de tanden of wat dan ook onder narcose moeten, of niet, maar laten dan toch naar de tanden kijken. Maar om nou een jonge gezonde hond hiervoor te laten castreren, neuh.

Nee, niet als enige reden, maar het is voor mij wel een punt om mee te nemen in de afweging.
Ik ben er nog niet helemaal uit, maar wat Fayah betreft heb ik ook zeker geen haast hoor, ik wacht sowieso tot ze echt volwassen is en ik wil ook kijken hoe de volgende loopsheden verlopen. Van de eerste loopsheid en schijnzwangerschap had ze totaal geen last. Mila had er ook nooit last van (en werd dus überhaupt maar heel weinig loops), wat voor mij een van de redenen was om Mila niet te castreren.

ellen en de birmanen schreef: ↑14 jan 2023, 12:45

Diana schreef: ↑13 jan 2023, 21:04

CatnDog schreef: ↑13 jan 2023, 16:34 Wat een fijne update!

Wat Fayah en castratie betreft. Dat is natuurlijk afwegen van de voor- en nadelen. Hier een reu en ik vond de nadelen groter dan de voordelen. Maar ik denk dat ik een teef (ook een langharige) eerder zou laten castreren omdat ik daar meer (gezondheids)voordelen zie.
Is het trouwens zo dat bij honden bmo vaker voorkomt dan bij andere dieren/mensen?

Ja, ik weet niet precies hoe het bij andere diersoorten zit, maar bij honden komt het in ieder geval relatief vaak voor, het schijnt dat zo'n 25% van de niet-gecastreerde teven ooit een bmo krijgt. Dat is best een flink risico natuurlijk.
Maar Taartje (podenca van mijn avatar) was ook niet gecastreerd en is 13 geworden zonder bmo.

75% krijgt dus geen bmo. dat is nog altijd een meerderheid. voor mij wegen de voordelen niet op tegen de nadelen.

Ja, precies, zo dacht ik ook altijd. Maar een hond op hogere leeftijd moeten castreren met een bmo is ook geen fijne situatie. Extra risico's vanwege leeftijd en medisch niet helemaal in orde, een spoedoperatie... Het voelt voor mij als kiezen uit twee kwaden.

CatnDog schreef: ↑13 jan 2023, 16:34 Wat een fijne update!

Wat Fayah en castratie betreft. Dat is natuurlijk afwegen van de voor- en nadelen. Hier een reu en ik vond de nadelen groter dan de voordelen. Maar ik denk dat ik een teef (ook een langharige) eerder zou laten castreren omdat ik daar meer (gezondheids)voordelen zie.
Is het trouwens zo dat bij honden bmo vaker voorkomt dan bij andere dieren/mensen?

Ja, ik weet niet precies hoe het bij andere diersoorten zit, maar bij honden komt het in ieder geval relatief vaak voor, het schijnt dat zo'n 25% van de niet-gecastreerde teven ooit een bmo krijgt. Dat is best een flink risico natuurlijk.
Maar Taartje (podenca van mijn avatar) was ook niet gecastreerd en is 13 geworden zonder bmo.

Haha, sorry voor de schrik
Ik wilde gewoon even laten weten dat het nu gelukkig weer helemaal goed gaat, dat ik mijn levendige hondje terug heb en dat ze er niets aan over heeft gehouden, behalve iets dunnere billen

Met terugwerkende kracht zie ik nu duidelijk dat de punten van zorg die ik in mijn eerste bericht noemde (wat rustiger, wat meer drinken, wat aangekomen) nu ook als sneeuw voor de zon zijn verdwenen en dus geen kwestie waren van warmte en/of leeftijd. Mila is echt weer helemaal zichzelf, ze speelt weer veel meer en is weer actief en slank zoals ze altijd was. Ze wil ook weer harde dingen kluiven, dus heeft ook geen last meer van tandvlees of tanden. De bespiering is door het wat minder actief zijn wel wat afgenomen, maar nu ze weer een bezig bijtje is, komen hopelijk haar dikke billen ook weer enigszins terug.
Haar vacht is nog steeds heel dun en verre van weelderig, dat zal ook wel wat tijd nodig hebben om te herstellen. Maar gezien de andere verbeteringen ga ik ervan uit dat dat ook een hormonale oorzaak had. We hebben in ieder geval nog niet te maken met een castratenvacht
Verder merk ik ook geen veranderingen vanwege de castratie, behalve dus alle positieve gevolgen van het weghalen van die cyste en hele hormonentoestand.

Ik neig er nu toch wel sterk naar om Fayah ook maar te laten castreren na haar volgende loopsheid. Ik twijfel nog een beetje omdat ze echt totaal geen last had van de loopsheid en de schijnzwangerschap. Maar goed, dat kan ook over een jaar (of twee) nog, liever in ieder geval als ze nog jong en fit is dan oud en met een bmo.

Mila is blij dat ze weer mag spelen en rennen
Het gaat hartstikke goed, het herstel is heel snel en zonder problemen verlopen en ik merk ook dat ze zich beter voelt, ze zal toch wel last hebben gehad van die cyste. Ze speelt weer meer met Fayah en is in het algemeen vrolijker en actiever
Blij dat de medische perikelen erop zitten!

ranetje schreef: ↑03 dec 2022, 22:16 Dat gaat hartstikke goed
Nog een paar dagen en je hoeft haar ook niet meer te beperken toch?

Maandag is het een week en ze moet 10 dagen rustig aan doen, dus we zijn - net - over de helft Daarna mag ze alles gewoon weer, ze zal wel heel blij zijn als ze weer mag spelen. Een dag niet gespeeld, is een dag niet geleefd volgens Mila.
Niet dat ze dat nou zo ontzettend wild doet, maar ze springt en rent er natuurlijk wel bij, dus daar wachten we nog even mee.

CatnDog schreef: ↑02 dec 2022, 21:20 Hoe gaat het met Mila?

Lief dat je ernaar vraagt!
Het gaat fantastisch, ze heeft helemaal nergens meer last van Ik ben ontzettend blij dat ze zo snel is hersteld.
De operatiewond ziet er ook heel netjes en rustig uit.

Nu is het wel wat lastiger om haar rustig te houden, omdat ze natuurlijk wil spelen en dat doen we echt nog maar even niet. Verder is ze op haar leeftijd gelukkig vanzelf al wel een stuk rustiger, dus dat scheelt. Op wandelingen gaat ze niet opeens sjezen of zo, maar loopt rustig mee in een drafje, dus daarin hoef ik haar niet te beperken. De drie traptreden naar mijn terras/huis loopt ze nu ook zelf op, maar dat doet ze heel beheerst en echt trede voor trede, dus dat kan wel. Verder mag ze nog even niet rennen en springen, dus ook niet spelen. We vermaken ons ondertussen met de snuffelmat en intelligentiespelletjes, dan kan ze toch iets doen.

CatnDog schreef: ↑29 nov 2022, 18:01 Sorry dat ik niet eerder heb gereageerd.

Wat fijn dat het helemaal goed is gegaan! Wat een opluchting. En wat doet ze het goed! Prachtig om te zien hoe ze aan komt zetten met een stuk speelgoed. Met die lieve half toegeknepen oogjes van d'r. Het lijkt me moeilijk om te weerstaan, maar ze moet inderdaad nog even rustig aan doen.

De Mila-straat vind ik ook briljant

Haha, ja hè Alleen Amy doet niet mee (die zou dat ook nooit doen).
Ik kan Mila wel goed weerstaan hoor, anders zou ik namelijk nooit meer iets anders doen dan met haar spelen.

CatnDog schreef: ↑29 nov 2022, 18:01

Diana schreef: ↑28 nov 2022, 16:29 O, en alles zelf willen doen hè
Ze lag een beetje te smakken, dus ik dacht: ze zal wel dorst hebben. De bak water gepakt en een paar keer aangeboden: nee, dat was helemaal niet goed, daar wilde ze niets van weten Bak water weer weggezet, een minuut later stapte ze uit de mand, liep naar de bak water toe en begon lekker te drinken. Waarna ze mij aankeek alsof ze wilde zeggen: dat kan ik heus wel zelf hoor

Zo herkenbaar.

Wat betreft Fayah:

Diana schreef: ↑28 nov 2022, 06:46 En dan maar hopen dat ze geen ontplofte castratenvacht krijgt.

Dat vind ik een enorm nadeel. Ik heb Zeno een keer chemisch laten castreren, met name om te kijken wat dat zou doen met de negatieve reacties die hij van veel honden op ontvangt. Ik hoopte dat ze niet meer zo heftig naar hem zouden uitvallen wanneer de hormonen geen rol meer speelden. Helaas veranderde er vrijwel niets. Niet in het gedrag van vreemde honden en in Zeno zijn gedrag/manier van doen niet. Alleen het markeren werd minder. Maar die vacht! Wat een ramp! Ik kwam er gewoon amper doorheen. Voor mij was de keuze dus vrij makkelijk om hem intact te laten. Maar reuen hebben zover ik weet ook geen medisch voordeel van een castratie.

Precies, bij een reu is het weer een andere afweging. Ik ken ook wel collies die helemaal niet zo'n castratenvacht hebben gekregen of pas toen ze al behoorlijk op leeftijd waren. En anders gaat ze maar een paar keer per jaar naar de trimmer om haar goed te ontwollen. Ik denk dat dat toch minder vervelend is dan een baarmoederontsteking, zeker op hogere leeftijd.
Het stomme is dat ik bij Mila altijd een beetje bang ben geweest voor een baarmoederontsteking omdat ze hormonaal altijd al zo raar in elkaar zat. En dan net als je hebt bedacht dan toch maar te castreren om verdere problemen voor te zijn, krijgt ze alsnog die baarmoederontsteking
Gelukkig zijn we nu van die toestand af en is het allemaal goed gegaan.

ranetje schreef: ↑29 nov 2022, 15:13 Dat is echt keurig gedaan
Daar zie je straks helemaal niets meer van

Met al dat haar van Mila zou je er sowieso niets van zien, ook als het heel rommelig was gedaan
Maar wel altijd fijn als ze oplosbare hechtingen gebruiken en er niet nog hechtingen uitgehaald hoeven te worden.

Mila vindt volgens mij zelf dat ze al wel weer helemaal beter is

Het ritssluitinkje (onderhuids gehecht met oplosbare hechtingen):

ranetje schreef: ↑29 nov 2022, 11:57 Dat gaat zo te zien goed
Er is het een en ander uit die buik gehaald, dus dat ze wat rustiger is op haar leeftijd vind ik niet verbazingwekkend.
Ze trekt wel weer bij, duurt misschien wat langer.
Wel even op de temperatuur letten, maar waarschijnlijk zal dat ook geen problemen geven.
Heeft ze nog AB meegekregen?

Ja, ze heeft nog voor vijf dagen ab en ontstekingsremmer/pijnstiller.

Ze begint nu echt goede honger te krijgen. Ze heeft net een mooie portie enthousiast opgegeten inclusief helemaal uitlikken van de bak. Is ook echt wel nodig, want ze is al geen dikzak en was denk ik ook wat slapjes omdat ze gisteren de hele dag niets gegeten heeft en vanochtend maar een paar hapjes. Ze krijgt natuurlijk nog maar kleine porties, maar fijn dat ze echt weer met smaak at en er duidelijk ook echt zin in had.

We hebben een rustige nacht gehad en Mila is inmiddels duidelijk wat fitter dan gisteren en kijkt ook weer helder uit haar ogen. 100% is het nog niet, alles gaat nog in de eerste versnelling, ze zal nog wel een dag nodig hebben om weer helemaal fit te zijn. Vanmorgen heeft ze ook wat gegeten; nog mondjesmaat, maar gisteren wilde ze helemaal niets, dus het begin is er. Ze loopt zelf heel rustig en beheerst het trapje van drie treden af om naar de tuin te gaan, maar voor het trapje op wacht ze uit zichzelf tot ik haar erop til (daar mag ik haar dus blijkbaar wel mee helpen ).

De wond ziet er netjes en rustig uit, ze zit er niet aan en ik mag er ook gewoon aankomen.
We maken er nog een lekker rustige dag van, hopelijk zijn we dan allebei morgen weer op volle kracht

Persistence schreef: ↑28 nov 2022, 19:48 Mooi zo!
Hebben ze de baarmoeder er nu dan ook meteen uitgehaald? Wat zagen ze?

Ja, alles is eruit, ze hebben het me laten zien: ontstoken baarmoeder, wat groter dan normaal, maar niet heel erg, de twee eileiders en die cyste op een van de eileiders.

Heleboelie schreef: ↑28 nov 2022, 19:18

Diana schreef: ↑28 nov 2022, 18:55

Heleboelie schreef: ↑28 nov 2022, 18:40 Oh, al achter de rug!

Gelukkig doet de patiente het goed, zo te horen, en geen gekkigheden met de narcose.
Blij voor jullie!

Ja, ze begint weer aardig zichzelf te worden, inclusief haar gekkigheidjes

De andere honden zijn hartstikke lief, laten haar keurig met rust, geven haar alle ruimte als ze ergens loopt (gaat allemaal nog wat traag) en af en toe snuffelen ze vanaf een afstandje voorzichtig. Mila wil nu ook gewoon geen polonaise aan haar lijf en dat hebben ze allemaal prima in de gaten.

Dat is mooi, zoals de roedel het oppakt
En heel knap van puppekind ook!

Ja, het is echt een heerlijk sensitief kind, ze heeft alles piekfijn door

Heleboelie schreef: ↑28 nov 2022, 18:40 Oh, al achter de rug!

Gelukkig doet de patiente het goed, zo te horen, en geen gekkigheden met de narcose.
Blij voor jullie!

Ja, ze begint weer aardig zichzelf te worden, inclusief haar gekkigheidjes

De andere honden zijn hartstikke lief, laten haar keurig met rust, geven haar alle ruimte als ze ergens loopt (gaat allemaal nog wat traag) en af en toe snuffelen ze vanaf een afstandje voorzichtig. Mila wil nu ook gewoon geen polonaise aan haar lijf en dat hebben ze allemaal prima in de gaten.

O, en alles zelf willen doen hè
Ze lag een beetje te smakken, dus ik dacht: ze zal wel dorst hebben. De bak water gepakt en een paar keer aangeboden: nee, dat was helemaal niet goed, daar wilde ze niets van weten Bak water weer weggezet, een minuut later stapte ze uit de mand, liep naar de bak water toe en begon lekker te drinken. Waarna ze mij aankeek alsof ze wilde zeggen: dat kan ik heus wel zelf hoor

Fabiola17 schreef: ↑28 nov 2022, 16:05 Ik begon op deze pagina voor het laatste nieuws over Mila, met de gedachte dat die narcose vorige week toch al was. Toen de rest maar even gelezen en toen bleek het een nieuwe operatie.
Qua timing had het wel beter gekund, maar ze is er weer doorheen!
Hopelijk knapt ze snel verder op.

Ja, dat was het idee, maar Mila besloot het dan maar meteen allemaal in één ruk door te doen
Nou ja, waar dit hele topic om begon, dat rare gedoe met die loopsheden, cyste op de eierstok, etc. is nu dus ook opgelost. En nu hopelijk een héle tijd geen operatie of andere medische perikelen meer!

Alfilillo schreef: ↑28 nov 2022, 14:34 Ahhh, wat fijn. Toch een opluchting

Jazeker Ze heeft net ook wat rondgelopen en is in de mand in de slaapkamer gaan liggen. Ze is gelukkig verder kalm, helemaal niet onrustig of pieperig zoals Amoz wel eens was na een operatie. We gaan nu lekker met z'n allen alleen nog maar relaxen. En dan zijn we hopelijk allebei weer frisser en fruitiger morgen.

Het is allemaal goed gegaan, 45 minuten later kreeg ik al een telefoontje dat de operatie goed was verlopen zonder bijzonderheden. Ondertussen is ze alweer thuis en ligt ze haar roes uit te slapen.

Bedankt allemaal voor de duimen namens haar koninklijke hoogheid!

Dankjewel allemaal voor de duimen, ze ligt inmiddels op de operatietafel.
Ze was nogal in haar nopjes dat er om de hoek een straat naar haar is vernoemd [emoji38]

CatnDog schreef: ↑23 nov 2022, 21:12 Wat fijn dat het goed is gegaan en dat haar gebit is gecontroleerd.
Ik heb begrepen dat hyper-de-pieper honden (waar collies en ook Groenendaelers onder kunnen vallen) heel merkwaardig op verdoving/narcose kunnen reageren. Al komt Mila altijd op me over als een vrij rustige ziel.
Ik denk dat ik bij Zeno in de al dan niet nabije toekomst ook een gebitsreiniging wil laten doen, dus ik houd het wel in mijn achterhoofd.

Ik had dit berichtje helemaal over het hoofd gezien.
Mila is altijd wel een wat nerveuze, emotionele en stressgevoelige hond geweest, maar sinds we in Spanje wonen in een superrustige omgeving, is zij echt een stuk kalmer geworden. Ook de leeftijd zal daarin meespelen.
Collies staan er inderdaad om bekend dat ze geen makkelijke patiënten zijn voor narcose, ook vanwege het MDR1-gendefect (Mila is drager). Maar los van dat gendefect lijkt er inderdaad nog een algemene gevoeligheid te zijn, want ook op middelen die niets met dat gendefect hebben te maken, kunnen ze soms merkwaardig reageren (net als bijvoorbeeld windhonden, husky's en nog wat andere rassen). Het risico met zo'n premedicatie is misschien juist dat de hond helemaal niet reageert en dat er dan wat bijgespoten wordt, waar ze dan misschien juist weer te sterk op reageren?
Een narcose voor nog geen uurtje gebitsreiniging zal ook er sowieso wel minder inhakken dan een narcose voor een volledige castratie (ik ga ervan uit dat de baarmoeder er ook uit moet). Hoewel mijn beide katten na hun gebitsreiniging echt nog behoorlijk van de wereld waren toen ik ze 's middags op kwam halen, en Mila dus alweer klaarwakker was en helemaal niet meer suf.

Het is hoe dan ook spannend, want dat vind ik narcoses/operaties altijd, en hoe ouder het dier, hoe spannender ik het vind. Ik houd me er maar aan vast dat het woensdag zo meeviel en dat ze van die narcose helemaal geen last heeft gehad. Ik had dit moeilijker gevonden als ze helemaal geen klachten vanwege die afwijkingen in de eierstokken had gehad en het puur preventief was geweest. Nu moet het echt, dus dan moet het maar.
Het heeft me wel aan het denken gezet om Fayah toch ook maar te castreren na haar volgende loopsheid of zo, zodat we dit gedoe niet nog eens krijgen. En dan maar hopen dat ze geen ontplofte castratenvacht krijgt.

Zinodo schreef: ↑27 nov 2022, 15:14 De duimen draaien toch voor Mila morgen.

Ja, die kunnen we sowieso heel goed gebruiken, dankjewel!

K@ren schreef: ↑26 nov 2022, 13:42 Nou zeg, dat is een slechte timing Mila. Wéér een narcose
Misschien inderdaad wel een weerstandsdingetje. Gelukkig lijkt het erop dat het tot maandag kan wachten.

Precies, het is vooral de timing. Die castratie moest er toch van komen, maar het was beter geweest als ze dit een maand eerder of later had gedaan
De antibiotica en ontstekingsremmers lijken hun werk in ieder geval goed te doen. Ze heeft nog steeds uitvloeiing, maar geen koorts en is verder levendig en maakt totaal geen zieke indruk.



Morgenochtend is ze als eerste aan de beurt, dat is natuurlijk wel weer echt even spannend, maar hopelijk valt het net als de vorige keer mee.

Het gaat nu in ieder geval nog prima, nog steeds geen koorts of andere ziekteverschijnselen. We maken er een rustig weekend van, zodat we allemaal maandag goed uitgerust zijn.
Bedankt voor jullie medeleven