).Ik vond de overgang van 2 naar 3 wel pittig, maar hond nummer 2 (Amy) en hond nummer 3 (Amoz) waren in het begin ook wel een handvol, op allerlei vlakken en kwamen ook nog eens vlak na elkaar. Veel meer werk dan een pup als Fayah bijvoorbeeld
Die hobbelde gewoon met de rest mee en daar had ik eigenlijk geen omkijken naar.In huis en wat betreft de routines was het geen punt, ze konden allemaal meteen heel goed met elkaar overweg en de nieuwkomer voegde zich moeiteloos naar de routines. Maar met wandelen vond ik het wel een groot verschil maken.
Met drie werd het echt een roedel en Amy en Amoz waren ook wel heel erg op die roedel en elkaar gericht. Mila heeft dat nooit op die manier gehad en is niet anders als je met haar alleen wandelt of met alle honden samen (Taartje was trouwens ook zo). In het geval van Amy en Amoz betekende dat dat ze samen slechter luisterden dan alleen (of met Mila), meer ruimte namen, meer samen op avontuur gingen, op elkaars emoties gingen reageren, elkaar meetrokken in gedrag, etc.
Ik vind met twee honden het fijnst wandelen, maar sommige combinaties werken bij mij dus aanzienlijk beter dan andere en doordat ik er vier heb, kan ik altijd ook wel handige combinaties maken. Had ik vier Mila's of Fayahs gehad, dan had ik waarschijnlijk net zo relaxt met vier honden als met twee honden gewandeld, maar met het huidige viertal is dat niet zo. Dat is voor mij verder geen probleem, ik heb de tijd om de wandelingen in tweetallen op te splitsen en ik loop liever twee keer geheel ontspannen dan één keer als een soort manager die op vier plekken tegelijk moet zijn
