Een Hondenleven

Zinodo schreef: ↑23 nov 2022, 11:59 Oh wat heerlijk. Doet me ook zo aan Nomi denken. Ze heeft hetzelfde soort lage kwispel en intens lief hoofd bij een begroeting, al is zij wel nog wat vrijer inmiddels, maar ook dat bleef met de jaren maar verbeteren. Denk dat het voor Arlo ook zo zal doorgaan. Echt mooi om te zien



maar holy shit wat een stem zit er op Fayah

Ja, dat is een proces dat nog lang door kan gaan. Ik merkte dat het eerst heel langzaam en met héél kleine stapjes ging, toen ging hij opeens enorme sprongen maken en nu zijn het weer kleine stapjes, maar er blijft toch nog steeds groei in zitten. Bij Amoz was dat ook zo, maar die was van zichzelf veel kalmer, zelfverzekerder en minder nerveus, dus dat uitte zich anders.
Het helpt Arlo ook wel dat mijn andere honden bezoek leuk vinden, daar gaat hij toch enigszins in mee dan. Fayah als zelfverzekerde allemansvriendin heeft hem daarbij ook weer een stapje verder geholpen. Arlo is echt een hond die meegaat met wat de rest doet en in dit geval is dat wel gunstig.
Dus wie weet wat voor een update ik over een of twee jaar kan plaatsen

CatnDog schreef: ↑23 nov 2022, 21:06 Die geluiden die uit Fayah komen

Hou op, hou op
Ze heeft niet voor niets de bijnaam Fayah Lawaaia.

Collies staan bekend als vocaal en Mila is ook wel vocaal, maar helemaal niet zo'n enorme blafferd/kefferd, zij maakt gewoon in het algemeen veel geluid, voor alles wat ze doet heeft ze een bijpassend geluidje. Dat heeft Fayah veel minder, maar zij blaft en keft wel behoorlijk en die stem van haar gaat echt door merg en been

K@ren schreef: ↑23 nov 2022, 18:26 Wat goed zeg! Het is niet alleen niet spannend meer, hij is ook gewoon blij
En inderdaad, Mila met haar speeltje

Het is nog wel een heel klein beetje spannend Maar hij kan nu veel beter met die spanning omgaan en het weerhoudt hem er niet van om contact te maken. Het is een traject van jaren geweest hoor, maar als ik dit dan zie, dan weet ik weer dat je nooit moet denken: dat wordt nooit meer iets. Amy was in het begin ook erg op haar hoede bij andere mensen en daar is nu al helemaal niets meer van te merken

Nanna schreef: ↑23 nov 2022, 11:09 Zulke dingen zijn altijd fijn. Rozi heeft dat ook. Eerst krijsend bang voor andere honden en nu gewoon er langs af kunnen lopen. Wel met wat gehum maar toe maar.

Ja, het scheelt hem zo veel stress. Niet dat ik nou zo enorm vaak bezoek krijg, maar het is toch veel fijner als dat voor de honden ook een beetje leuk is in plaats van een heel stressvolle ervaring.

Arlo, die panisch was voor mensen toen hij hier kwam drie jaar geleden en op 20 meter afstand al gillend in paniek raakte?
Zo gaat het nu als hier bezoek binnenkomt:



Ongelofelijk wat een vooruitgang hij heeft gemaakt, ik ben zo trots op die gekke druif! En nog steeds blijft hij stapjes maken. Op de een of andere manier is zijn zelfvertrouwen het afgelopen halfjaar sinds Fayah er is nog flink gegroeid, dus ik denk dat er nog meer in zit. Maar hier ben ik al superblij mee