Een Hondenleven

Ik heb geluk gehad met heel makkelijke en sociale reuen, wel allebei gecastreerd. Ik heb nog nooit gedoe gehad met mijn reuen, ook niet van andere reuen uit. Ook niet met mijn teven trouwens, maar daar verwacht je dat ook niet zo van.
Ik heb zelf een voorkeur voor teven omdat ik dat wat meer gelaagde juist heel leuk vind, maar met vier honden is zo'n ietwat simpele en rechtdoorzeeë reu erbij ook wel erg prettig. Drie teven en één reu vind ik dus wel een mooie combinatie.
Als ik maar één of twee honden zou hebben, zou ik wel voor teven kiezen.

Nicoline schreef: ↑12 mei 2023, 23:26 Tja, pitbulls, ze zijn hier op het forum niet zo populair daar merk ik in de "echte wereld" weinig van maar dat zal ook zijn doordat de meeste mensen een heel ander beeld hebben bij het ras en zo ziet Colin (slank type) er niet uit. Qua opvoeding, houd rekening met eventuele hondagressie en handel daar ruim op tijd naar, kom ik meteen bij punt 2: muilkorf training zo snel mogelijk, dat zou ik sowieso bij elk sterk ras doen want je weet maar nooit wanneer het nodig is, dan heb je dat maar vast gedaan.
Verder zijn het werkende terriërs in grote verpakking, hebben absoluut een uitlaatklep nodig, schakelen snel en dus moet jij dat ook doen maar toch ook de rust bewaren. En wat denk ik ook belangrijk is, communicatie niet corrigeren, want dan krijg je dus zo'n fixerende starende tikkende tijdbom. Als Colin uitvalt (meestal naar "rare" mensen, honden gaat vaak wel goed) corrigeer ik hem niet, heb namelijk 10x liever dat hij van zich laat horen dan dat hij die stap overslaat. Ik denk dat daar bij veel mensen een hoop fout gaat bij dit soort honden, op hun flikker geven als de hond lelijk doet en dus leren ze een hond, die sowieso al snel in de hoogste versnelling zit, die stap over te slaan.
Nou ben ik natuurlijk geen expert, maar dit zijn mijn bevindingen na 5 jaar Colin. Denk niet dat het heel anders is dan bij andere werkende terriërs, het grootste verschil is het formaat en bijbehorende kracht en dus ook meer verantwoordelijkheid.

Ik snap je uitgangspunt heel goed, dat je het liever ziet als hij een aversie heeft tegen iemand, maar ik twijfel er wel aan of overmatig corrigeren de reden is dat je van die fixerende, tikkende tijdbommen krijgt als het gaat om pitbulls. Uitvallen is natuurlijk een vorm van communicatie (vaak: blijf uit mijn buurt!) en wat ik juist zo kenmerkend vind voor dit type hond, is dat ze vaak vanuit prooidrift aanvallen en dus geheel en al zonder communicatie naar hun 'prooi' toe (want met prooien communiceer je niet). Als baas zie je natuurlijk wel de signalen als je je hond goed leest, maar dat zijn andere signalen dan die van een uitvallende hond.

Ik vind het altijd wel heel geruststellend om te lezen hoe jij met je pitbull omgaat. Vooral omdat je maatregelen neemt vóórdat het fout kan gaan, in plaats van te wachten op een 'dat doet-ie anders nooit'.

Rennendehond schreef: ↑12 mei 2023, 08:17 Ik vind de husky-mensen wel heel extreem, maar dat is dan ook een beetje de nieuwe tokkenhond
Podenco’s vind ik dan wel weer een vak apart, maar dat komt vooral door Uma. Die was niet echt trainbaar, daar moest je gewoon vooral herhalen en nul druk erop zetten. Wachten tot ze iets zou doen was al teveel druk. Niet alle Podenco’s zullen zo zijn.

Ik denk inderdaad dat wat jij zegt klopt. Het zijn allemaal honden die leren volgens dezelfde leerprincipes. Je zal het altijd individueel een beetje aan moeten passen, maar dat is binnen een ras ook lijkt me. Ik heb bij Meeko de veedrijver hetzelfde toegepast als ik voor husky Manu geleerd had. Bij Meeko gaat het alleen veel sneller makkelijk

Bij podenco's die ter adoptie aangeboden worden, zie ik ook vaak iets als: 'ervaring met podenco's vereist' o.i.d.
Ten eerste: hoe kan iemand die ervaring hebben als podenco's alleen bij mensen met ervaring geplaatst zouden kunnen worden (eens moet de eerste keer zijn)? En ten tweede denk ik dan: ik snap dat je voor sommige honden een meer ervaren eigenaar zoekt, maar als iemand een goed idee heeft van wat een podenco is, en dus geen Duitse herder verwacht, waarom zou dat dan niet kunnen? Als de verwachtingen maar reëel zijn, zie ik niet waarom die specifieke ervaring met het ras nodig is.

Ik vind podenco's gemiddeld genomen ook wel aan een extreem uiteinde staan van het hele spectrum 'hond' hoor Maar nog steeds zijn het vooral honden. Natuurlijk hoef je geen slaafse gehoorzaamheid te verwachten van de gemiddelde podenco, maar dat is niet anders bij andere rassen die honderden jaren op zelfstandigheid zijn gefokt. En natuurlijk hebben veel podenco's een enorm zelfstandig jachtinstinct, maar dat is bij andere zelfstandig jagende rassen niet anders. En ik denk dat bij een hond als Uma haar verleden ook een grote rol heeft gespeeld in het niet trainbaar zijn. Zij was natuurlijk wel heel volgzaam aan jou, alleen dan op een manier helemaal zonder commando's en totaal uit eigen keuze. Taartje was daar iets anders in, die was minder volgzaam, maar vond het wel geinig om af en toe iets te leren en stond daar ook wel voor open, maar natuurlijk ook totaal niet te vergelijken met bijvoorbeeld een collie. Ze moest er wel de zin en de lol van inzien en voor in de stemming zijn, anders kon je echt de pot op met je lekkers of je speeltje, er zat gewoon geen enkel plichtsbesef in. Maar tegelijk was ze toch ook best gevoelig voor mijn stemming en reactie op haar, ze vond het echt wel leuk als ik heel blij deed als ze een trucje had uitgevoerd en dat was voor haar dan ook wel een reden om het nog wel een keer te willen doen. Oké, niet tien keer zoals een collie, maar het principe werkte wel gewoon hetzelfde.

Lothian schreef: ↑12 mei 2023, 10:35

Diana schreef: ↑12 mei 2023, 10:24

Lothian schreef: ↑12 mei 2023, 08:40 Ik zat ook ergens waar iemand om de haverklap filmpjes van diens roedel postte. Leuke filmpjes hoor maar volgens mij vond deze persoon het het summum van interessant hondengedrag en sociale intelligentie. Ik zie hetzelfde gedrag in mijn roedel, alhoewel met minder gejoel en meer respect voor het meubilair

Guilty!

neeee, niet jouw roedel, dat is altijd leuk! Dit was een roedel huskies

Ik dacht ook niet echt dat je mij bedoelde hoor (volgens mij valt het bij mij wel redelijk mee ), maar ik merk wel dat ik vaak parallellen ga trekken met wat ik herken bij mijn eigen honden, als concreet voorbeeld van een situatie of aanpak bijvoorbeeld.
En als het om sociaal hondengedrag gaat, heb je daar inderdaad met een eigen roedel, zoals jij ook al schrijft, meestal ook wel legio voorbeelden van.

Lothian schreef: ↑12 mei 2023, 08:40 Ik zat ook ergens waar iemand om de haverklap filmpjes van diens roedel postte. Leuke filmpjes hoor maar volgens mij vond deze persoon het het summum van interessant hondengedrag en sociale intelligentie. Ik zie hetzelfde gedrag in mijn roedel, alhoewel met minder gejoel en meer respect voor het meubilair

Guilty!

Rennendehond schreef: ↑12 mei 2023, 06:44 Haha! Ja, gek is dat toch. Ik zit op Facebook in een grote groep met enkel Husky-eigenaren. Het is lachwekkend hoe die mensen het ras ophemelen en wegzetten alsof mensen met “andere” honden totaal niet zouden weten hoe je een husky kan trainen. Ze kunnen ook alleen met andere husky’s en dan wel met élke husky hè. Ze zijn àllemaal dol op eigen ras namelijk. Husky’s zijn nooit agressief, ze hebben een heel speciale aanpak nodig. Het is niet zomaar een hond, het is een husky. Het is gênant.

Ja Gerda, jouw hondje is ook heel bijzonder.

Volgens mij is dit in alle groepen voor rashonden zo. Bij podenco's is het niet anders, toch? Mensen met collies vinden hun ras ook allemaal heel bijzonder, met zeer unieke eigenschappen, die ook een zeer speciale aanpak nodig hebben, en daar mag of kun je niet echt over meepraten als je zelf geen collie hebt. En eigenaren van buitenlandse honden doen dat ook, terwijl dat al helemaal een vergaarbak is van allerlei rassen en kruisingen uit allerlei windstreken.

Natuurlijk zijn er wel raskenmerken die je vaak ziet en die bij bijvoorbeeld een collie ongetwijfeld een wat andere aanpak vereisen dan bij een labrador of een berghond, maar uiteindelijk zijn het allemaal honden die volgens dezelfde leerprincipes leren en in het algemeen hondengedrag vertonen. En het lijkt me logisch dat je als baas je aanpak afstemt op de individuele hond en dat die dus bij elke hond net iets anders is.
Zoals ik in mijn stukje al schreef, verschilt mijn aanpak voor Amy en Arlo niet heel veel van die van de collies. Er zijn wat kleine verschillen, maar die zijn er ook tussen wat goed werkt bij Mila versus Fayah.
Dat is ook niet alleen een kwestie van het type hond, maar ook van welke aanpak en manier van omgaan bij jou als baas past en welke keuzes jij dus zelf maakt qua manier van opvoeden en trainen, en überhaupt al de keuze die je maakt in de rassen die je wel en niet kiest.

Tineke schreef: ↑10 mei 2023, 14:53

Diana schreef: ↑10 mei 2023, 14:29

Fabienne schreef: ↑10 mei 2023, 14:14

Denk dat dat grotendeels met andere motivatie te maken heeft vanuit de hond. Neemt niet weg dat ik stroom echt een no-go vindt maar daar ging dit topic ook niet over

Ja, dat denk ik ook. Amy is mijn best luisterende hond, maar als ze echt in jachtmodus is, kan ik haar gewoon niet meer bereiken. Terwijl ze in geen enkele andere situatie ooit mijn commando negeert of zelfs maar traag uitvoert en in andere moeilijke situaties wel altijd goed bereikbaar blijft en direct op commando's reageert.
Mila en Fayah luisteren nog prima als ze een konijn zien, maar die raken daar ook niet per direct helemaal bezeten van, en ook Arlo kan ik na een initiële sprint van een paar meters gewoon terugroepen. Die blijft namelijk wél bereikbaar, hoe graag hij er ook achteraan zou willen.
Voor mij overigens geen reden om een stroomband te gebruiken, Amy loopt in wildrijk gebied gewoon aan een lange lijn. Maar met loslopen kan ik haar, omdat ze ook supergevoelig is voor correcties, inderdaad wel heel goed met mijn stem op het rechte pad houden als ik zelf genoeg op kan letten en kan voorkomen dat ze in jachtmodus raakt.

Ja hazen zijn hier het allermoeilijkste om te negeren , ook Luus loopt dan nog even door al is ze beduidend braver met terugkomen dan Abra ook dan.

Wij gaan enkele keren per week heel vroeg naar een gebied waar het stikt van de hazen maar er is een heel groot stuk afgezet gebied wat voor loslopende honden is.
Daar racen ze langs die hekken want de hazen ,ook niet gek ,zitten daarbuiten ze nog net niet uit te lachen.
Dat mogen ze dan ook , maar eenmaal aangelijnd bij het verlaten van dat gebied door het toegangshek is het over met de pret.
Dan mogen ze niet in de lijn hangen maar gewoon rustig naar de auto lopen, ook als er hazen zijn.
Dat doen prima dan want meestal zijn ze echt wel hun ei wel kwijt .

Ja, helaas laat Amy zich niet door hekken tegenhouden, ook het hek van meer dan 2 meter hoog om mijn tuin is geen probleem als ze een konijn ziet Ze neemt gewoon een flinke aanloop en klimt er vervolgens als een aap tegenop en overheen.
Bij haar werkt het het beste om haar helemaal niet de gelegenheid te geven om te jagen. Als dat wel weer een keer is gebeurd, is dat direct ook weer haar mindset bij aanvang van de volgende wandeling: we gaan op jacht, waar zijn de beestjes? We hebben er een jaar over gedaan om haar uit die mindset te krijgen en te laten ontdekken dat je ook kunt wandelen zonder alleen maar voortdurend op jacht te zijn, en dat scheelt bij haar superveel. Haar op een soort veilige manier jagend haar ei kwijt laten raken liep altijd uit op een mislukking, omdat ze dan uiteindelijk toch weer iets wist te vangen en dan natuurlijk alleen maar gepassioneerder werd
Maar zo is elke hond anders, ook in hoeverre je ze uit die modus kunt houden en in hoeverre ze nog bereikbaar zijn als ze wel eens een keer ergens achteraan sprinten.

Fabienne schreef: ↑10 mei 2023, 14:14

Tineke schreef: ↑10 mei 2023, 14:07

Kells schreef: ↑10 mei 2023, 14:04 Ieren zijn zachtgekookte eitjes en die moet je aanpakken met fluwelen handschoenen. Ze zijn erg gevoelig en je stem verheffen voelt voor hun als een pak slaag. Onlangs heb ik dat nog meegemaakt met Kells. Ik had een griepje en was zo schor als een kraai. Kells was een weitje ingelopen en kwam niet terug toen ik haar riep. Vrouwtje klonk namelijk nogal boos.

Dit vind ik dan zo niet passen bij een stroomband erom.
Lijkt me dat met wat stemsturing ook resultaat bereikt kan worden.

Denk dat dat grotendeels met andere motivatie te maken heeft vanuit de hond. Neemt niet weg dat ik stroom echt een no-go vindt maar daar ging dit topic ook niet over

Ja, dat denk ik ook. Amy is mijn best luisterende hond, maar als ze echt in jachtmodus is, kan ik haar gewoon niet meer bereiken. Terwijl ze in geen enkele andere situatie ooit mijn commando negeert of zelfs maar traag uitvoert en in andere moeilijke situaties wel altijd goed bereikbaar blijft en direct op commando's reageert.
Mila en Fayah luisteren nog prima als ze een konijn zien, maar die raken daar ook niet per direct helemaal bezeten van, en ook Arlo kan ik na een initiële sprint van een paar meters gewoon terugroepen. Die blijft namelijk wél bereikbaar, hoe graag hij er ook achteraan zou willen.
Voor mij overigens geen reden om een stroomband te gebruiken, Amy loopt in wildrijk gebied gewoon aan een lange lijn. Maar met loslopen kan ik haar, omdat ze ook supergevoelig is voor correcties, inderdaad wel heel goed met mijn stem op het rechte pad houden als ik zelf genoeg op kan letten en kan voorkomen dat ze in jachtmodus raakt.

De collies lijken qua aanpak denk ik redelijk op de puli's, alleen wat serieuzer. Nou heb ik wel twee heel verschillende types, Fayah is volgzamer dan Mila, die nog wel eens de kont tegen de krib kan gooien, maar Mila is dan weer veel fanatieker in alles, ook qua luisteren. Fayah is veel laconieker. Ik kan Fayah heel vrij laten zonder dat ze een loopje met me neemt, bij Mila is dat iets lastiger, want die heeft ook veel eigen ideeën en meningen en als ik daar niets mee doe, wordt ze dwars en werkt ze niet meer mee. Als ik wat met haar inbreng doe, doet Mila alles voor je met volledige overtuiging en inzet. Wat ze gemeen hebben is dat ze het goed doen op een nuchtere, rustige, begripvolle, maar wel heel consequente aanpak. Het zijn honden die graag duidelijkheid hebben en die erg gevoelig en best werkwillig zijn, dus veel druk zetten werkt vaak alleen maar averechts. Ze zijn allebei ook erg gevoelig voor routines: zo doen we dat, dus zo doen we dat ALTIJD, en daar kun je dus ook veel gebruik van maken, waardoor je in het dagelijks leven nog nauwelijks commando's nodig hebt. Met correcties moet ik er altijd rekening mee houden dat Mila daarvan helemaal kan dichtslaan en er gespannen van wordt, Fayah kan wat dat betreft meer hebben.

Mijn andere honden zijn natuurlijk geen rashonden, maar verschillen qua aanpak eigenlijk niet zo heel veel van de collies. Zowel Amy als Arlo zijn ook van nature heel gehoorzaam, Amy en Arlo zijn volgzamer dan Mila (wat betreft gewoon doen wat ik zeg en daar niet zo'n sterke eigen mening over hebben). Amy is wel net als Mila een hond die graag veel ruimte krijgt voor eigen initiatief, dat haalt echt het beste in haar boven. Ze is van nature wel geneigd tot samenwerken en heeft daar ook veel plezier in, maar is een stuk onafhankelijker dan de collies. Amy is enorm gevoelig voor correcties, ze vindt het echt verschrikkelijk als ik niet blij met haar ben en wordt er meteen heel onzeker van. Ze is een hond die alles doet om maar geaccepteerd en lief gevonden te worden, enorm onderdanig en ze heeft veel bevestiging nodig, dus bij haar moet ik heel voorzichtig zijn met correcties. Gelukkig zijn die bij haar ook zelden nodig, want ze heeft gewoon een heel brave en volgzame inborst.

Arlo is wat meer een vrolijke flierefluiter, hij leert snel en is dan ook heel enthousiast, maar neemt het allemaal niet zo serieus. Ook wat betreft correcties is hij de enige hier die nog wel eens denkt dat hij er misschien een tweede keer wel mee wegkomt Ongeacht zijn gevoelige karakter en angsten uit het verleden, kan hij best veel hebben en laat dingen makkelijk weer van zich af glijden. Amy en Mila zijn bijvoorbeeld echt een halve dag van slag als ze een correctie krijgen, Arlo is het een minuut later alweer vergeten Arlo is minder onafhankelijk dan Amy, maar wel onafhankelijker dan de collies. Bij hem werkt een speelse, niet te serieuze of dwingende aanpak in alles het best.