Een Hondenleven

Zamunda schreef: ↑30 sep 2021, 18:12

Sekreetje schreef: ↑30 sep 2021, 10:09 Wat heeft Willem toch een geluk dat hij bij jullie zit. Maar voor jullie wel frustrerend soms denk ik. Je wilt toch graag een vorm van vooruitgang zien, hoe langzaam ook.
Ik vind de diversiteit van jouw honden geweldig, maar Willem is wel mijn favorietje met die mooie snuit van hem.

Als hij weer iets nieuws 'verzint' dan vind ik het wel echt frustrerend ja, het is zo zonde en zo onnodig (althans, dat vind ik, voor hem ligt het duidelijk anders) . Hij is wel echt vooruitgegaan, maar helaas al een tijd niet meer en hij raakt dus ook veel dingen weer kwijt. Dat vond ik de eerste jaren echt heel frustrerend: durfde hij eindelijk na drie jaar zelf naar binnen te gaan als in de zomer de deur open stond... jaar daarop kwam dat niet meer terug (en nooit meer). Loopt ie te ijsberen op vijf meter van de deur, te hopen dat je hem alsjeblieft eindelijk roept (en dan hoef je niet zelf naar de deur, hij heeft alleen je stem nodig).
Het is een grote lieverd, zit echt geen greintje kwaad in en ik had heel graag de hond gekend die ergens diep in hem zit. Hij is zo prachtig als hij blij is .