Zijn het voor mijn honden goede bekenden en hondenmensen, dan laat ik ze gewoon allemaal tegelijk op hun manier kennismaken. Dat is wel even een drukte - en lawaai (Fayah blaft bij opwinding en bij heel leuke mensen gaat Mila loeien) - van belang, maar verder gaat het prima. Amy wil nog wel eens opspringen, maar verder zijn ze eigenlijk alleen maar heel blij en druk, maar doen niets verkeerd. Die drukte duurt een minuutje, en daarna zijn ze gewoon weer normaal en rustig(er)
Amy wil graag altijd veel aandacht van het bezoek, maar als bezoek daar niet op in gaat, laat ze ze verder wel gewoon met rust zonder dat ik me daarmee hoef te bemoeien.Bij onbekenden en niet hondenmensen laat ik ze niet allemaal tegelijk erbij vanwege die drukte en omdat Arlo onbekende mensen in eerste instantie nog spannend vindt. Meestal laat ik dan eerst de collies naar buiten, behalve het lawaai van Fayah maken die netjes kennis, daarna Amy en dan neem ik Arlo mee aan de riem. Als Arlo eenmaal kennis heeft gemaakt, is de ergste spanning bij hem weg en laat ik hem ook los. Aan de riem gaat dat op de een of andere manier beter dan wanneer ik hem los laat, hij voelt zich zekerder met de steun van de riem en hij wordt súperdruk als hij gespannen is, aan de riem is hij veel rustiger.
Hier in Spanje leven we vooral buiten, dus vindt het ontvangen van bezoek ook buiten in de tuin plaats. Veel fijner dan in een krappe gang of kleine huiskamer. In mijn appartementje in Nijmegen ging dat zo met mijn toenmalige honden (mijn zus en haar hond op bezoek):