Een Hondenleven

Marc schreef: ↑03 mar 2024, 17:26 Lopen ze los inbeslagname? Wat voor maatschappij wil jij leven? Straks ontsnapt je hond en weg is hij. Of ze maken alle losloopgebied aanlijngebied. En als je je hond dan toch ergens los wil laten lopen.....naar het asiel en jij hebt hem kwijt. Nee nee. Beetje binnen proportie houden aub.

Loslopen waar het niet mag en een fiks incident veroorzaken lijkt me iets redelijker grond voor inbeslagname.

Ja, precies. Ik zie dat hier ook met de regels voor potentieel gevaarlijke honden (PPP). Echt niet iedereen houdt zich er strak aan, maar je bent wel heel zwaar de pineut als jouw PPP een incident veroorzaakt en het blijkt dat hij niet aangelijnd en gemuilkorfd was. Dus honden die ook maar enigszins een risico vormen, worden over het algemeen wel goed vastgehouden en gemuilkorfd, en al helemaal honden die overduidelijk agressief zijn.
Over het algemeen dus, ook hier zijn natuurlijk genoeg eigenaren die door een roze bril kijken, niet tijdig signaleren en dan wordt het een 'dat doet ie anders nooit' als de hond 1,5 jaar oud is. Honden die ontsnappen is hier ook wel een probleem, gisteren nog een stafford teefje dat woest blaffend achter alle auto's aan ging, die was ergens ontsnapt uit een tuin.
Ik heb zelf ook geen enkel probleem met loslopende honden die niets of niemand lastigvallen, dus dat mogen mijn honden ook als ze zich kunnen gedragen. Ik vind het ook helemaal niet erg als een vreemde hond rustig naar ons toe komt en een keer geïnteresseerd snuffelt bijvoorbeeld. Zolang ze zich maar niet opdringen en zich niet lomp gedragen, heb ik er geen last van. Maar omdat ik niet weet of mensen die we tegenkomen misschien bang zijn voor honden, laat ik ze nooit zomaar naar vreemde mensen toe lopen (tenzij het hondenbaasjes zijn waar ik even mee sta te praten of zo).

EchoMira schreef: ↑27 feb 2024, 10:55 En de enige reden dat die regeltjes er zijn is om een fictief nut na te streven wat nooit lukt want de mensen die zich niet aan die regels houden waren dezelfde mensen die het nodig maakten regels te hebben.

Dat is inderdaad exact het probleem.
Ik ben daardoor ook voorstander van regels voor specifieke rassen, zoals een muilkorf- en aanlijngebod, en dit ook meteen toepassen bij honden van welk ras dan ook die een andere hond of mens hebben gebeten. Die vallen dan voortaan ook in dezelfde categorie. Je zou hopen dat mensen hun hond zouden muilkorven voordat ze die kans krijgen, meestal zul je toch signalen zien dat zoiets zou kúnnen gebeuren, maar ik weet dat dat wishful thinking is.

EchoMira schreef: ↑24 feb 2024, 19:39

Diana schreef: ↑24 feb 2024, 07:44 Grappig dat jullie dat herkennen. Ik vraag me echt af waar het precies in zit.

Als je dat wil onderzoeken moet je preciezer definieren wat je bedoelt.

Wel denk ik dat Nederlanders (niet alleen Nederlanders maar daar hebben we het nu over) echt veel te bang zijn om hun pup een negatieve ervaring te laten beleven en vooral dan ook zelf uit te laten zoeken. Het is meteen troosten en beschermen.
Op zich heel begrijpelijk en in het moment ook niet verkeerd maar als je hond alleen maar met jou buiten komt en jij altijd alles wegpoetst leert je hond nooit om gewoon te accepteren dat het een keertje niet alleen maar leuk, gezellig en warm is. En dat kan een hond al snel labiel maken want die negatieve ervaringen komen toch en enig relativeringsvermogen is zo'n oogappeltje dan vreemd.

Als je bijvoorbeeld kijkt naar hoe veel knpv-mensen met pups omgaan zie je wel verschil. Die pups lopen gewoon overal aan een lange lijn en krijgen bijna geen hulp of troost. Die lopen op eigen pootjes, moeten gewoon accepteren dat ze soms moeten wachten in minder dan optimale omstandigheden en worden niet constant overal uit gered voor ze de kans hebben gekregen er zelf iets mee te doen.

Ja, ik herken wat je zegt en dat zou best wel eens een van de factoren kunnen zijn. Honden leren net als mensen en alle andere wezens natuurlijk veel van dingen die misgaan, over omgaan met tegenslag, de beperkingen van je kunnen, doorzettingsvermogen, je soms ergens gewoon bij neerleggen. Ook in het contact met andere honden: dat soms een volwassen hond niet op jou zit te wachten als pup, dat een teef een reu wegsnauwt als die zich te opdringerig gedraagt, dat er honden zijn die niet houden van een polonaise aan hun lijf of je hun eten niet zomaar af mag pakken. Als je de consequenties niet kent, herken je de waarschuwingssignalen ook niet. Het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn en ik denk ook dat het hele spectrum nodig is om op te groeien tot een stabiele volwassene. Omdat er dingen zijn die misschien even niet zo leuk zijn, maar ook helemaal niet erg zijn.
En ik kan me zo voorstellen dat Spanjaarden - om even heel erg te generaliseren - daar wat luchtiger, losser en nonchalanter mee omgaan, want dat is hoe ze in het algemeen vaak met dingen omgaan. Wel heel warm en liefdevol, maar niet van een mug een olifant maken.

Grappig dat jullie dat herkennen. Ik vraag me echt af waar het precies in zit. De omgang met pups/honden zal er een rol in spelen, want anders zou het typisch zijn voor de ex-asielhonden en dat is dus niet zo, ik zie het bij alle honden.
Het is natuurlijk niet zo dat hier geen lompe bulldozers, opdringerige types of honden met een plaat voor hun kop bestaan. Maar hier zijn het echt grote uitzonderingen, terwijl ik in NL heel veel van dat soort honden tegenkwam.

Jackira schreef: ↑23 feb 2024, 22:24 Ik denk dat honden zoals ze in Nederland leven in vergelijking met Spanje veel meer adrenaline hebben wanneer ze op stap gaan.

Als mijn honden naar het bos gaan dan zijn ze super enthousiast. In de auto loopt dat nog wat meer op en uiteindelijk in het bos aangekomen zijn ze in het begin van de wandeling druk en blij. Niet dat ze zich misdragen maar er is een duidelijk verschil tussen net aankomen of na een uur wandelen.

Ik denk dat honden in Spanje die zichzelf uitlaten of die de hele dag buiten zijn dat veel minder hebben dus ook veel meer ontspannen zijn en op een prettigere manier met elkaar kennis maken.

Ja, voor mijn honden geldt dat bijvoorbeeld wel. Het is minder een ontploffing van energie, omdat een deel van de energie er al uit is. Hoewel ze ook altijd wel echt enthousiast zijn om te gaan wandelen.
Maar in Spanje woont niet iedereen buitenaf, veruit de meeste mensen wonen in een flat Die honden hebben dus geen buiten. Ik wandel in het weekend vaak met Fayah met een wandelclubje in Valencia en dat zijn dan toch voornamelijk mensen die in de stad wonen en naar het natuurpark komen om een lange wandeling met hun hond te maken. Maar ik ben daar (behalve die stafford die ik eerder noemde) nog nooit een vervelende hond tegengekomen. Het zijn op de een of andere manier altijd heel ontspannen, rustige ontmoetingen.

Marc schreef: ↑23 feb 2024, 18:35 Geen idee maar Cleo was ook echt super super handig op sociaal gebied. Ze was niet perse lief ofzo maar ze beet nooit en ik kon 100% van haar op aan in hond hond contact. Guus is altijd sociaal geweest. Ik denk dat honden in Spanje veel langer bij de moeder blijven en daarnaast ook veel vaker in roedels opgroeien. Leren hoe te gedragen etc. Want daar zitten ook enorme roedels samen in asielen en hier mogen ze blij zijn als ze twee honden bij elkaar in de kennel kunnen houden in een asiel.

Ik denk dat pups hier veel teveel op mensen worden ingeprent en veel teveel opgevoed en gemicromanaged worden. Denk dat ze daar asociaal van worden naar honden. Jaloers. Bezitterig en sociaal onhandig.

Ik neem hierna weer een Spanjaard want dat sociale past bij me. En ik laat ze ook heel vrij en heb er altijd twee samen.

Ja, maar dan ga je uit van de Spaanse herplaatsers die bijvoorbeeld in een asiel hebben gezeten. Dat is een kleine minderheid van de honden die ik tegenkom. Meer dan de helft van de honden die ik tegenkom zijn rashonden, de meeste honden gewoon van pups af aan bij de eigenaar (en die pups gaan eerder te vroeg bij de moeder weg dan te laat ), ik schat in dat nog geen 20% een herplaatser (voormalig asiel- of zwerfhond) heeft.
Maar het gedrag dat ik beschreef, geldt in het algemeen voor honden hier, dus ook voor de rashonden en honden die helemaal nooit in een asiel hebben gezeten in een grote groep of op straat hebben geleefd.
Wat betreft de omgang heb je denk ik wel gelijk als het om honden hier op het platteland gaat, die leven vaak buitenshuis met meerdere honden en worden zeker niet gemicromanaged. Maar honden die meer in het dorp of in de stad wonen op een flatje of zo, zijn ook vaak enige hond en hebben alleen hun mens voor vertier en aandacht.

Ik heb het overigens met Fayah wel gemerkt dat zij langer bij de moeder is gebleven en dat ze van jongs af aan in een roedel is opgegroeid: eerst bij de fokker met zijn zes honden en daarna in mijn roedel. Ze was daardoor echt een heel andere pup dan Mila.

Marc schreef: ↑23 feb 2024, 18:37 @Diana misschien schakel ik jou nog wel eens in als ik er weer een wil. Dan moet die natuurlijk eerst goed geënt worden en een paspoort krijgen voor ik hem mee kan nemen. Jij hebt vast je kanalen.

Als ik je ergens mee kan helpen, weet je me te vinden!

Marc schreef: ↑23 feb 2024, 14:49

S.V. schreef: ↑23 feb 2024, 09:37 Of geen enkel besef van zelfbehoud?, ik weet het niet, ik heb 3 honden en ze zijn er alle drie volkomen anders in, dus tot zover de invloed van de eigenaar..eigenlijk is iedere hond die ik tot nu toe gehad heb daar heel eigen in zeg maar..

Zelfbehoud komt ook met de afweging. En ik denk dat ze er op rekenen dat honden de taal spreken. Geen idee. Guus rent echt niet op dominante reuen af. Die staat dan stil en wacht af. Komen ze doet hij respectvol en anders loopt hij door zonder begroeting. Bas lijkt daarin dominant en misschien wel naief. Ze was overigens toen we haar kregen heel bang voor andere honden en na een jaar was dat helemaal weg. Misschien rekent ze op ons. Ze begroet zo een boerboel. Of een kangal. Zonder issues. Kwispel kwispel. En als ze te opdringerig worden gromt ze en loopt ze weg. Helaas dus niet altijd succesvol

Guus wordt zelden gepakt. Maar die gaat ook echt op zijn zij liggen en beklikken als een reu super dominant doet tegen hem.

Vreemd genoeg, want ik vraag me echt af hoe dat kan, is de gemiddelde hond hier in Spanje anders in sociale contacten met vreemde honden dan wat ik gewend ben uit Nederland. Of het ligt aan de rassen en types die hier meer voorkomen, hoe er met honden omgegaan wordt, hun verleden en ervaringen, of er iets in de lucht of in het water zit, ik heb geen idee Het grootste verschil vind ik dat de honden meer aftasten en veel meer ontspannen contact maken.
Als ik hier met meerdere honden loop, komt het zo goed als niet voor dat er een hond op ons af komt stuiven bijvoorbeeld. Zo'n roedel loop je niet zomaar in, dan kijk je op een afstandje of contact wel gewenst is en als mijn honden aangeven ook wel voor contact open te staan, dan wordt er veelal rustig en beleefd contact gemaakt. Geeft een van mijn honden heel subtiel aan dat dat contact niet zo hoeft, wat Amy bijvoorbeeld doet door wegkijken of haar lichaam wat wegdraaien en te gaan snuffelen, dan nadert zo'n hond niet. In Nederland ging dat zeker 8 van de 10 keer anders en sloegen honden totaal geen acht op die subtiele signalen van Amy, en stoven er ook geregeld honden als een gek mijn hele roedel in.
Honden die op je af komen stuiven zijn hier een zeldzaamheid, ook als ik maar één hond bij me heb. Honden komen gewoon rustig aanlopen, maken een mooie boog, snuffelen een keer en lopen weer verder, of als er duidelijk van beide kanten meer interesse is, gaan uitdagen om te spelen of om samen te rennen. Het enige opdringerige gedrag dat ik wel eens meemaak, is van hitsige reu naar teef, maar zelfs dat gaat nog vrij beleefd met vooral hofmakerij.
Ik vind mensen hier enerzijds best makkelijk en nonchalant met hun honden, maar ik kan er tot nu toe wel van op aan dat honden die heel vrij gelaten worden, ook heel sociale honden zijn. En dan bedoel ik dus sociaal zoals hierboven omschreven, niet op een opdringerige manier. Honden die niet zo makkelijk zijn in sociaal contact, worden veelal kort aangelijnd uitgelaten en actief overal bij weggehouden.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Vorige week kwamen we nog een vrij drukke jonge stafford tegen die losliep, maar die hond had gelukkig vooral interesse in mij en niet echt in mijn honden, dus heb ik bij de halsband gepakt tot het baasje er was (Fayah vond die hond door zijn drukke en opdringerige gedrag eng). Mijn dat zijn echt grote uitzonderingen, op twee handen te tellen in de vijf jaar dat ik hier nu woon. In Nederland was het voor mij wekelijkse kost

Tineke schreef: ↑18 feb 2024, 04:39 Nee loslopende honden hinderen mij niet in de regel tenzij ze uiteraard vervelend gedrag vertonen.
Een vriendelijke of vrolijke buurter maakt mij niets uit maar dat komt omdat Jimi en Abra daar niets van hebben.
Micron heeft bijna zijn hele leven los gelopen maar die ging nergens naar toe om kennis te maken.

Dat vind ik dan wel een vereiste want ik weet hoe vervelend buurtende honden kunnen zijn als je een hond hebt die daar niet van gediend is.
Dus voor mijzelf zou ik dat dan wel als eis stellen aan mijn eigen hond.

Toen Abra ziek was vond ik het overigens wel vervelend.
Gingen we speciaal met haar naar een aanlijngebied om haar in alle rust wat te laten rondstruinen, aangelijnd , kwam er van alles op je afgestormd.
Niet altijd onvriendelijk maar die beuk labrador zat ik ook niet op te wachten.
Maar die prima luisterende herder die geen stap verkeerd doet daar had ik uiteraard totaal geen probleem mee.
Leven en laten leven wat mij betreft in dat opzicht.

Voor mij precies zo.
Mila loopt ook zo goed als altijd los, maar daar heeft nog nooit iemand last van gehad. Die gaat niet naar andere mensen of honden toe, loopt niet zomaar de weg op en doet eigenlijk niets anders dan wanneer ze aan de lijn zou zitten. Je hebt minder last van haar dan van mensen met een hond aan de flex die de rem niet weten te vinden.
Amy heeft een periode moeite gehad met honden die op haar af kwamen stormen en voor ons werkte het het beste om in heel rustige, overzichtelijke gebieden te wandelen waar ik op tijd om kon draaien of af kon slaan als ik in de verte een loslopende hond zag. Dat scheelde mij veel frustratie en irritatie ten opzichte van bijvoorbeeld wandelen in het aanlijngebied in het bos terwijl ik wist dat daar veel honden losliepen en er dan elke wandeling wel weer een hond op ons afgestoven kwam. Dat ga je toch niet veranderen en ik kon er ook weinig van zeggen, want vaak had ik dan zelf ook Mila bij me die ook losliep