Een Hondenleven

EchoMira schreef: ↑14 mar 2024, 12:10

CatnDog schreef: ↑13 mar 2024, 23:05

EchoMira schreef: ↑13 mar 2024, 20:26 En dat is dan erg? Dat een hond met 12,5 overlijdt?

Als het je huisdier is, is dat erg ja.

EchoMira schreef: ↑13 mar 2024, 20:26 Want ze moest 22,5 worden ofzo?

Het maakt niet uit op welke leeftijd het gebeurt. Het is altijd erg.

In het verhaal van Celie ging het om haar zusje. Wat het extra erg maakt is dat ze kort daarvoor ook al een hond heeft verloren tijdens een operatie.
Daar gaat het allemaal meer om dan om de leeftijd/BMO/ras/etc.

Maar het staat wel in een topic over castratie van de teef en de suggestie wordt gewekt dat de hond veel ouder geworden zou zijn als ze maar gecastreerd was.
Dat is niet zo. Dat is tot treurens toe onderzocht en het verschil tussen gecastreerde teven en hun intacte vergelijkingsgroep is minimaal.

Waar wordt die suggestie gewekt dan?

Célie schreef: ↑13 mar 2024, 17:20 Maandag is één van de hondjes( een chinese powder puff van 12,5) van m'n zusje met spoed geholpen aan een BMO heeft tijdens de narcose een hartstilstand gekregen maar gereanimeerd en wel weer goed uit de operatie gekomen. Ze moest wel een nachtje blijven omdat ze zich niet goed warm kon houden en gistermiddag ging het ineens erg slecht en kon ze niks meer alleen nog haar oogjes openen en is ze ingeslapen. Dit is dr tweede hondje in even ruim een maand dat overlijd tijdens narcose (deze was wel met gasnarcose, de eerste niet was niet nodig voor tandenschoonmaken zei de DA)

Ik las iets heel anders. Namelijk dat Celies zus twee hondjes binnen een maand tijd heeft verloren vlak na/tijdens een operatie, waarvan één een ouder teefje met een BMO.
Het risico van een operatie op hogere leeftijd met een al verslechterde conditie vanwege een BMO is natuurlijk groter dan bij een jonge teef die gezond onder het mes gaat. Maar ik ken ook een teef van 2 die tijdens de castratie overleed, een operatie is altijd een risico.
Mila ging ook op bijna 12-jarige leeftijd onder het mes met een BMO en heeft nergens last van gehad, herstelde ook supersnel van de ingreep. Als ik het met Mila weer over zou moeten doen, zou ik het precies hetzelfde doen. Vanwege die BMO heb ik geen spijt gekregen dat ik haar niet eerder gecastreerd heb.

Célie schreef: ↑13 mar 2024, 17:20 Maandag is één van de hondjes( een chinese powder puff van 12,5) van m'n zusje met spoed geholpen aan een BMO heeft tijdens de narcose een hartstilstand gekregen maar gereanimeerd en wel weer goed uit de operatie gekomen. Ze moest wel een nachtje blijven omdat ze zich niet goed warm kon houden en gistermiddag ging het ineens erg slecht en kon ze niks meer alleen nog haar oogjes openen en is ze ingeslapen. Dit is dr tweede hondje in even ruim een maand dat overlijd tijdens narcose (deze was wel met gasnarcose, de eerste niet was niet nodig voor tandenschoonmaken zei de DA)

Hè gatver, wat erg zeg

Nanna schreef: ↑03 mar 2024, 10:44 Incontinentie na castratie zag je vooral bij gecoupeerde teven, gek genoeg.
Het magere Boxerteefje Desty was ook gecastreerd en was al gecoupeerd. En yep, plassen lagen zomaar in huis. baasje is nog altijd blij met mijn opmerking dat daar wat aan te doen is. Ga naar de dierenarts en vraag om Enurace. Het is nu over.

Zou het ook rasgebonden kunnen zijn?
Toevallig alle gecastreerde stabijteefjes die ik ken werden incontinent na castratie - ze zijn uiteraard niet gecoupeerd Kan toeval zijn natuurlijk, maar ik vond het wel opvallend. Met medicatie was het inderdaad bij allemaal ook weer vlot verholpen.

malinois schreef: ↑02 mar 2024, 22:07

ranetje schreef: en eventueel dik worden (daar ben je zelf ook nog bij) -

Daar ben ik t dus niet mee eens. Dusty, de x kees van mij destijds is gecastreerd (teef) om medische redenen. Die werd dik van lucht na haar castratie. Hoeveel ik ook deed met haar: fietsen, wandelen etc. Ze werd nog dik ook al kreeg ze 10 brokjes per dag en echt geen extratjes. Dr vacht was een drama zo erg dat ze geschoren moest worden en ze werd incontinent.

Ik denk dat wat dat betreft de invloed van castratie echt per hond verschilt, net als lang niet alle teven incontinent worden na castratie.
Amy is nu tien, ruim zeven jaar geleden gecastreerd en wordt echt niet dik. Zij krijgt voor haar gewicht net iets meer dan de aanbevolen hoeveelheid brokken. Dus godzijdank ook niet een hond die de hele dag hongerig loopt te zijn. Ze is nog net zo actief als altijd.
Mila is pas een jaar gecastreerd en bij haar merkte ik wel dat ze een aantal maanden na de castratie op dezelfde hoeveelheid voer wat aankwam. Ook is ze wat minder actief, maar ze is natuurlijk inmiddels ook 13. Zij was altijd een erg slanke hond (17,5 kilo) waar geen vet op te krijgen was, dus er mocht best wat bij. Ze krijgt nu seniorbrokken in een normale hoeveelheid en daarmee blijft ze goed op haar nieuwe gewicht van 18,5 kilo.
Incontinent zijn ze allebei niet geworden.
Maar het is zeker iets om rekening mee te houden als je een hond hebt die al aanleg heeft om dik te worden of al heel vraatzuchtig is, want er is inderdaad een kans dat dat na castratie nog erger wordt. Het is makkelijk gezegd dat je daar zelf bij bent, want het is natuurlijk ook niks als de hond de hele dag heel hongerig is en als je constant zo weinig voer moet geven dat de hond op den duur tekorten oploopt.

Een menstruatie is natuurlijk al iets heel anders dan een loopsheid, dus nee, het is niet te vergelijken.
Als ik het me goed herinner, heeft het ontwikkelen van een bmo bij honden iets te maken met het progesteron, waardoor de baarmoederwand dikker wordt. Katten maken alleen progesteron aan bij een dekking en zijn daardoor veel minder gevoelig voor baarmoederontsteking bijvoorbeeld.

Ik vond castreren bij Mila nooit zo nodig: ten eerste werd ze nauwelijks loops (gemiddeld ongeveer eens per 1,5 jaar) en ten tweede zat ik niet op een castratenvacht te wachten. Uiteindelijk kreeg Mila een bmo toen ze bijna 12 was en is toen wel gecastreerd - nu heeft ze inderdaad een verschrikkelijke castratenvacht Verder is er niets veranderd qua gedrag of verhoudingen in de roedel gelukkig. Wel is ze wat aangekomen, maar dat mocht ook wel, ze was altijd een erg lichte hond waar geen vet op te krijgen was. Nu is ze met een extra kilo nog steeds slank.
Amy heb ik wel laten castreren toen ze 2,5 was vanwege haar Leishmania en omdat haar weerstand steeds een dipje had rond haar loopsheden. Amy werd elke vier maanden loops, ook wel een flink verschil met Mila dus Ze is nog steeds een slanke en erg actieve hond, daaraan is na de castratie niets veranderd.
Taartje was niet gecastreerd en dat had ik op haar leeftijd ook alleen nog gedaan als er een medische noodzaak voor was geweest.
Bij Fayah twijfel ik nog. Eigenlijk wil ik haar liever geen operatie aandoen als het niet nodig is en ze heeft geen last van de loopsheden, plus weer die kans op een castratenvacht Dus ik neig op dit moment heel erg naar niet castreren, tenzij medisch noodzakelijk.