Ik heb bijvoorbeeld strakke routines met de deur uitgaan en daar ben ik ook heel consequent in: zo doen we het, en anders gaan we niet. De honden weten natuurlijk ondertussen hoe het werkt, dus gaat het allemaal vanzelf, maar het is wel ooit met militaire precisie aangeleerd. Wat bij elke nieuwe hond makkelijker gaat, want die doen gewoon de rest na. Met eten geven en wanneer ze snacks krijgen is dat ook zo: dat gaat altijd op precies dezelfde manier, ieder op z'n eigen plek.
Ik bemoei me niet met de omgang van de honden onderling (ook omdat het totaal niet nodig is) en door de dag heen zijn ze hier verder ook heel vrij, ze kunnen buiten of binnen zijn, lummelen en spelen in de tuin, knagen op takjes, waken aan het hek.
Tijdens het wandelen bemoei ik me ook nooit met hun contacten met andere honden. Amy moet ik wel micromanagen als ze losloopt (ze moet op het pad blijven). Als ik dat niet doe, wordt het een jaagpartij en ik moet haar er echt wel af en toe aan herinneren. En Arlo roep ik af en toe tussendoor terug als hij erg ver gaat. Maar verder laat ik ze lekker hun ding doen. De collies hoef ik nooit te roepen, die blijven uit zichzelf altijd in zicht en volgen mijn route.