Een Hondenleven

EchoMira schreef: ↑04 jul 2024, 13:31

Diana schreef: ↑04 jul 2024, 13:29 Ik weet het niet, want ik heb geen inzicht in de boekhouding, maar volgens valt dat meestal wel mee.

A propos, hoe gaat het eigenlijk met La Linea?

Ik zou het echt niet weten, ik heb geen connecties daar

Célie schreef: ↑04 jul 2024, 13:19

Diana schreef: ↑03 jul 2024, 16:32

CatnDog schreef: ↑03 jul 2024, 16:16
Ik denk ook dat je kwantitatief (en wellicht ook kwalitatief) dan inderdaad meer honden zou kunnen redden als je minder energie stopt in de probleemgevallen.

Is er sprake van of-of dan?
Ik zie dat eigenlijk niet echt, maar dan heb ik het dus vooral over Spanje.
Mensen/asielen die honden opnemen die veel medische kosten met zich meebrengen, laten niet om die reden gezonde, probleemloze honden buiten staan. Juist die honden worden doorgaans sneller geadopteerd en het geld van die adopties is nodig om medische kosten van de probleemgevallen op te vangen - naast dat daarvoor vaak ook nog specifiek om donaties wordt gevraagd.

Maar je ziet ook vaak dat er duizenden euro's in een hond gepompt worden terwijl er al een geldtekort is, dan moet er weer een crowdfunding of andere actie opgezet worden. Dan lijden de "gewone" honden daar toch ook onder.

Ik weet het niet, want ik heb geen inzicht in de boekhouding, maar volgens valt dat meestal wel mee.
Er is altijd geld tekort in heel wat Zuid- en Oost-Europese asielen, en dan worden er weer donaties gevraagd, er worden wat honden geadopteerd en zo kunnen ze weer even vooruit. Ook zonder honden met medische problemen is dat een vrij bodemloze put. Ik zie daarin niet echt verschil tussen asielen die redelijk veel honden hebben met medische problemen en asielen die niet zo veel medische gevallen opnemen. Voor honden met serieuze medische problemen wordt meestal ook wel flink gedoneerd. Ik denk dat het niet altijd zo is dat de mensen die dan doneren, dat geld anders ook aan het asiel hadden geschonken. Dat zijn toch vooral mensen die omwille van die ene zielige hond doneren.

CatnDog schreef: ↑03 jul 2024, 16:25

Diana schreef: ↑03 jul 2024, 16:15 En met normaal bedoel ik dan: zonder pijn, ongemak of voortdurende angst, zelfredzaam, normaal kunnen bewegen en hondse dingen kunnen doen (rennen, spelen, zwemmen, snuffelen, etc.).

(mits het inderdaad in het stadium verkeert dat de prognose nog gunstig is). Dat zou ook gelden voor andere aandoeningen die goed te behandelen zijn en waarmee een hond een normaal leven zonder beperkingen kan leiden.

In zulke gevallen, wanneer er een goede prognose is voor volledig herstel, vind ik het geen punt.

Een poot minder, doofheid of een oog minder, daar kan een hond doorgaans nog prima mee leven, dus ik vind niet dat dat soort honden maar meteen een spuit moeten krijgen. Ik zou er zelf niet snel voor kiezen, maar er zijn genoeg mensen die er geen probleem mee hebben.

Exact. Maar zouden stichtingen er niet beter ook een dergelijk humaan beleid op na kunnen houden, waarin dieren die volgens bepaalde richtlijnen geen dierwaardig bestaan tegemoet zien, beter geeuthaniseerd kunnen worden?
Misschien hebben bepaalde stichtingen dat ook, hoor. Maar als ik dan een Saveria langs zie komen, verschilt het per stichting of bestaat zo'n richtlijn er wellicht helemaal niet.

Ik denk dat altijd naar eigen inzicht van rescuer/asiel/stichting gebeurt, er is dus geen algemene richtlijn. Per land verschilt het ook enorm. Een vriendin is betrokken bij een asiel in Thailand en daar is in laten slapen in bijna elke situatie ondenkbaar.

CatnDog schreef: ↑03 jul 2024, 16:16

ranetje schreef: ↑03 jul 2024, 15:25 Ik vraag me ook af wat de zin is om die honden aan te bieden ter adoptie terwijl er zo veel honden zijn die een nieuwe baas zoeken.

Ik denk ook dat je kwantitatief (en wellicht ook kwalitatief) dan inderdaad meer honden zou kunnen redden als je minder energie stopt in de probleemgevallen.

Is er sprake van of-of dan?
Ik zie dat eigenlijk niet echt, maar dan heb ik het dus vooral over Spanje.
Mensen/asielen die honden opnemen die veel medische kosten met zich meebrengen, laten niet om die reden gezonde, probleemloze honden buiten staan. Juist die honden worden doorgaans sneller geadopteerd en het geld van die adopties is nodig om medische kosten van de probleemgevallen op te vangen - naast dat daarvoor vaak ook nog specifiek om donaties wordt gevraagd.

Ik zou geen hond kopen of adopteren die geen normaal hondenleven zou kunnen leiden. En met normaal bedoel ik dan: zonder pijn, ongemak of voortdurende angst, zelfredzaam, normaal kunnen bewegen en hondse dingen kunnen doen (rennen, spelen, zwemmen, snuffelen, etc.).
Als ik Amy niet toevallig ooit had gevonden, had ik waarschijnlijk ook geen honden met Leishmania gehad. Maar dat had ze nu eenmaal, en nu ik er meer over weet, ben ik daar niet meer zo huiverig voor (mits het inderdaad in het stadium verkeert dat de prognose nog gunstig is). Dat zou ook gelden voor andere aandoeningen die goed te behandelen zijn en waarmee een hond een normaal leven zonder beperkingen kan leiden.

Amy is niet het enige zieke dier dat ik in huis heb genomen, ook mijn twee jongste katten vond ik hier in Spanje als kittens met flink ontstoken ogen en zweren op het netvlies, niesziekte, ondervoed, onder de parasieten. Maar ook voor hen was de prognose uitstekend en nu zijn het twee jonge, gezonde katten. In zulke gevallen, wanneer er een goede prognose is voor volledig herstel, vind ik het geen punt. Ik ga er zeker ook niet expres naar op zoek, maar ik laat zo'n dier ook niet creperen als het letterlijk op mijn pad komt.
Bij een fokker zou ik geen ziekelijke pup kopen; dan kies ik bewust voor een hond die een goede start heeft gehad en wil ik ook een pup die blaakt van gezondheid, daar betaal ik dan immers ook voor.

Een poot minder, doofheid of een oog minder, daar kan een hond doorgaans nog prima mee leven, dus ik vind niet dat dat soort honden maar meteen een spuit moeten krijgen. Ik zou er zelf niet snel voor kiezen, maar er zijn genoeg mensen die er geen probleem mee hebben.