Een Hondenleven

sabine schreef: ↑12 aug 2024, 20:55 Misschien is het ook dat er nu minder achtergrondgeluid is dan bij jou? Bij mij is het dat denk ik niet want het is hier ook wel rustig maar er lopen dus wel a en toe mensen langs het raam (en ik woon aan het uitlaatveld dus ook vaak blaffende honden of mensen die hun hond roepen enzo). Ik denk als het echt druk was, zoals bij jou in Nijmegen, dat er dan ook minder geblaft zou worden, gewoon omdat je niet overal op kan reageren?

Ja, het is echt een verschil van een drukke volkswijk naar bijna the middle of nowhere. Daar in Nijmegen hoorde het er gewoon bij dat er veel rumoer was op straat, dat negeerden ze compleet, ze wisten niet beter en het was achtergrondgeluid. Hier is het al een hele happening als er een keer een auto langsrijdt en mensen die langs het hek lopen zijn al helemaal uitzonderlijk. Het gaat denk ik echt om wat in hun beleving afwijkend is, en in de drukte is meer drukte niet afwijkend, maar in onze oase van rust is bijna alles afwijkend

sabine schreef: ↑12 aug 2024, 20:12

Diana schreef: ↑08 aug 2024, 17:46

blondie schreef: ↑08 aug 2024, 14:27 Jullie wonen allebei redelijk vrij en open volgens mij.

Ja, ik woon behoorlijk rustig. Ik heb aan één kant wel een huis dat best dichtbij staat, maar die buren hebben zelf ook honden die wel eens blaffen en zijn er maar heel weinig. De huizen van de andere buren staan meer dan 100 meter verderop. Vandaar ook dat iedereen hier honden heeft om te waken en in deze woonsituatie vind ik het zelf ook wel prettig dat mijn honden alarm slaan als er iets gebeurt of er iemand bij het hek loopt, want dat is hier ook echt uitzonderlijk (bijna aan het eind van een doodlopend landweggetje).

Toen ik nog in Nijmegen in een appartement in een best drukke volkswijk woonde, waren mijn honden overigens totaal niet waaks en blaften ze eigenlijk zelden. Mila is nog steeds niet waaks, maar de rest slaat dus wel aan als ze iets of iemand bij het hek zien.

Wij woonden eerst 3 hoog en daar blaften de honden eigenlijk nooit (heel soms als ze vanaf het balkon iets zagen). Nu wonen we in een huis en dat scheelt hier ook erg met blaffen, Karel is echt wel een soort van waaks geworden. Hij is er nog steeds niet heel goed in maar hij blaft wel als ie iets ongewoons hoort.

Ja, gek is dat hè, de rol die de omgeving daarin kan hebben. In mijn appartement op de begane grond in Nijmegen reden heel veel auto's en fietsers voorbij, liepen mensen voorbij op de stoep die praktisch aan mijn raam grensde, renden en speelden kinderen, liepen buren door de gang, en nooit is één van mijn honden daarop aangeslagen. Maar hier in Spanje werden ze op den duur wel waaks. Ze weten wel precies wie de directe buren zijn, daar blaffen ze niet tegen, maar als er mensen lopen die ze niet kennen, auto's voorbij komen (gebeurt hier gemiddeld twee keer per dag of zo) of anderszins iets afwijkends is, dan slaan ze wel aan.

blondie schreef: ↑08 aug 2024, 14:27 Jullie wonen allebei redelijk vrij en open volgens mij.

Ja, ik woon behoorlijk rustig. Ik heb aan één kant wel een huis dat best dichtbij staat, maar die buren hebben zelf ook honden die wel eens blaffen en zijn er maar heel weinig. De huizen van de andere buren staan meer dan 100 meter verderop. Vandaar ook dat iedereen hier honden heeft om te waken en in deze woonsituatie vind ik het zelf ook wel prettig dat mijn honden alarm slaan als er iets gebeurt of er iemand bij het hek loopt, want dat is hier ook echt uitzonderlijk (bijna aan het eind van een doodlopend landweggetje).

Toen ik nog in Nijmegen in een appartement in een best drukke volkswijk woonde, waren mijn honden overigens totaal niet waaks en blaften ze eigenlijk zelden. Mila is nog steeds niet waaks, maar de rest slaat dus wel aan als ze iets of iemand bij het hek zien.

Maart schreef: ↑08 aug 2024, 10:02 De buurhondjes blaffen enorm veel, ik ben blij dat ze daar niet op reageren. Ik ben ook blij dat de buurhondjes zo veel blaffen, dan hoeft niemand iets te zeggen als de mijne eens blaffen.

Dat is hier ook zo, je hoort hier eigenlijk altijd wel ergens een hond blaffen. Mijn honden reageren daar niet op, alleen als de directe buurhonden waaks blaffen rennen ze meteen naar het hek om te zien waarom er geblaft wordt en om te kijken of er mee geblaft moet worden En één van de achterbuurhonden, Bea, die haten ze en vice versa. Bea komt wel eens blaffend en krijsend naar het hek rennen en dan blaffen met name Amy en Arlo wel terug. Maar zij is er maar ca. 1 dag per week en die tuin ligt 2 meter hoger dan de mijne, dus ze kunnen via het hek niet echt bij elkaar komen.
Mijn buren moeten altijd lachen als ik mijn honden tot stilte maan, dat vinden ze echt complete onzin. Mensen hebben hier namelijk honden in de eerste plaats om te waken, dus je moet het juist aanmoedigen als ze flink van zich laten horen, vinden zij

Mijn honden mogen blaffen tot ik zeg dat het genoeg is. Ik woon redelijk afgelegen, niemand heeft last van hun geblaf behalve ik zelf, en ik heb er pas last van als ze maar door blijven blaffen. Even waaks blaffen aan het hek vind ik prima en gezien mijn woonsituatie zelfs gewenst.
Fayah kan echt krijsblaffen en daar stel ik wel paal en perk aan, en ik heb vreemd genoeg een supervocale galgomix Arlo keft bij elke vorm van opwinding: bij spel, als hij rondjes door de tuin racet, als hij blij is om mij of de buurhonden te zien en als ik thuiskom, als we even gaan trainen in de tuin, als hij iets ziet buiten de poort (leuk of niet leuk), noem maar op. Dus die twee moet ik geregeld wel afkappen omdat ze anders met z'n tweeën de hele dag lopen te keffen en te krijsen.
Mila en Amy blaffen alleen als er echt wat is en blijven daar nooit zo in hangen. Mila maakt wel veel geluiden, dus is in dat opzicht wel heel vocaal, maar blaffen doet ze het minst van al mijn honden.