Volgens mij is dat - in ieder geval in Spanje - wel vaak zo hoor, dat kleine hondjes apart zitten, in ieder geval in asielen waar de honden in groepjes/groepen leven. Soms ook met wat oudjes en pups erbij. Amy zat destijds als zieke hond ook in zo'n groepje met kleintjes en oudjes.Marc schreef: ↑04 okt 2024, 09:51Je hebt absoluut gelijk dat mijn honden hun jeugd elders hadden en misschien wel totaal op zichzelf aangewezen waren. Ik weet wel dat Bas in het asiel anderhalf jaar in een tuinhuisje vol kleine hondjes zat. Dat asiel begreep dat kleine hondjes gemakkelijk doodgebeten worden en had dus de minis apart van de grote honden. Bas is dol op kleine reutjes en dan met name teckels en Yorkies. Dan raakt ze helemaal opgewonden.Diana schreef: ↑04 okt 2024, 08:57 Ik snap heel goed wat je zegt en ik denk ook zeker dat dat vaak een grote rol speelt, maar... jouw honden zijn niet bij jou opgegroeid als pup en de kans is best groot dat ze in Spanje als jonge hond juist wél voor zichzelf hebben moeten opkomen.
Veel kleine hondjes keffen inderdaad om andere honden bij voorbaat uit hun buurt te houden en weg te jagen omdat ze het eng vinden. Ik zie dat aan de reactie van mijn honden heel goed: daar reageren mijn honden totaal niet op en ze lopen er met een grote boog omheen om zo'n hondje alle ruimte te geven. Ze zien het totaal niet als agressie of uitlokken.
Maar ik zie bijvoorbeeld ook wel hondjes keffen uit opwinding in combinatie met een vocaal karakter, vooral als ze met meer zijn. Dat zijn van die hondjes die gewoon óveral naar keffen. Kleine waakse hondjes zijn er ook genoeg, die vanaf balkons of achter het raam tegen alles en iedereen flink tekeer gaan. En er zijn natuurlijk ook best wel kleine reutjes die op andere reuen reageren zoals dat bij elke reu het geval kan zijn.
Fayah is altijd een beetje op haar hoede bij kleine hondjes, omdat ze een paar keer uit het niets flink is afgesnauwd door een klein hondje terwijl ze heel kalm snuffelde nadat het kleine hondje op háár af kwam. Mensen zijn hier over het algemeen namelijk echt heel makkelijk met kleine hondjes en laten ze gewoon aangelijnd op mijn toch wel veel grotere honden af lopen. Die hondjes schrokken dan bij nader inzien toch een beetje vanwege Fayahs formaat en vielen dan alsnog opeens uit. Fayah gaat daardoor nu heel omzichtig om met kleine hondjes, want ze wil best kennismaken, maar ze wil ook niemand per ongeluk ontrievenDus zij heeft een beetje het omgekeerde van wat veel kleine honden hebben ten opzichte van grote honden: Fayah vindt kleine hondjes spannender (een beetje onvoorspelbaar) dan grote
Net als dat ik een pup in bescherming neem tegen grote honden die de pup als speelgoed zien of gewoon veel te opdringerig of lomp zijn, of het wel grappig vinden om een punt te kunnen maken tegenover een zwakkere, zou ik dat met een klein hondje ook doen. Maar soms is er niet eens zo'n lijfelijke ervaring nodig voor een klein hondje om grotere honden als eng en bedreigend te zien. Dat kan natuurlijk ook ontstaan vanwege een gebrek aan gedoseerde socialisatie (positieve ervaringen met lieve en kalme grotere honden), of bij hondjes die gewoon van karakter heel onzeker en defensief zijn.