EchoMira schreef: ↑01 jan 2022, 14:18
Budkes schreef: ↑01 jan 2022, 10:18 Ik wil mijn maatje voor de komende 15 jaar zelf uit kunnen kiezen.
Heel begrijpelijk. Maar het hele nest moet onder de pannen. Er zijn meer mensen die iets te kiezen willen hebben.
Waaronder ikzelf.
Als je bij mij aankomt met "ik wil die of anders niets" dan wordt het anders niets. Of het moet toevallig net zo zijn dat ik die pup ook bij jou wil maar dat is iets anders.
En om eerlijk te zijn denk ik toch dat we er niet uitkomen als je een hond bij je functie zoekt en denkt dat je dat op die leeftijd al kunt bepalen.
Liever wat flexibeler. Dan gaat het straks ook minder snel mis als blijkt dat er toch nog meer aan de hond te beleven valt dan wat je met 8 weken kon zien.
Ik vond het fijn dat de kopers zo vaak wilde komen kijken want uiteindelijk vormt zich de klik tijdens het bezoek en de klik is waar je het van moet hebben. Niet alleen de eigenschappen van de hond. De reacties in de prefrontale cortex ontstaan niet in het luchtledige. Dat is levend spul en volgt op interactie.
Dus als ik als fokker van dat nest geen bijzondere interactie tussen jullie heb gezien kies je kennelijk op basis van iets anders en daar ben ik dan wel benieuwd naar.
Kan kloppen hoor. Maar nee, het is niet zo dat je er een mag aanwijzen en dat je die dan krijgt.
Aan de andere kant weet je als fokker ook maar heel weinig over de koper.
Ik had een pupkoper die kwam kijken. Ik zei dat hij ze uit de ren mocht pakken en naar de speelkamer mocht brengen en toen wist hij niet precies hoe dat moest, dat oppakken. Dan denk ik meteen "oh een twijfelaar. Die moet geen draak meenemen."
Maar dat was helemaal niet waar. Ook niet het tegenovergestelde. Het was gewoon een momentopname en het betekende niets.
Dus eenzijdig toewijzen vind ik ook risicovol. Zeker als je ook nog heel spaarzaam met nestbezoek bent.
Hoe weet je als fokker zo precies wie die koper is?
Uiteraard heb ik pas wat te kiezen als ik aan de beurt ben. Dat vind ik volkomen logisch.
De fokker heeft vanzelfsprekend eerste keus. En als ik nummer 4 op de lijst ben dan hoop ik dat de 3 voor me niet mijn keus nemen, anders heb ik pech.
Gelukkig mocht ik tot nu toe bij al mijn pups zo vaak op bezoek komen als ik maar wilde. Bij Herbert wist de fokker zelfs nog eerder welke pup ik zou gaan kiezen dan ik zelf, dat lag er zo dik bovenop van beide kanten, vanuit de pup én vanuit mij.
Maar ik wilde perse wachten met een keuze maken tot 5 weken, ik had bij dit nest toevallig eerste keus van de reutjes. Kansloos, vanaf dat ze de oogjes open hadden was het dikke mik tussen hem en mij. Ik zat er ongeveer 2x per week . Alleen maar zitten, kijken, knuffelen en genieten.
Ik heb nog nooit een hond uitgekozen op functie. Het is altijd op de klik, het gevoel. Dít is hem, gewoon meteen weten vanuit je vezels. En waarop dat is gebaseerd? Zeg het maar. Tuurlijk spelen onbewust en bewust zaken mee. Zo zat er in Herberts nest een reutje wat een enorme ruziezoeker was, altijd de strijd aangaan, zelfs moeders moest hem echt fel aanpakken. Dat zag ik niet zitten bij mijn bestaande 3 reuen en 1 teef. Een ander reutje was best snel onder de indruk, die zag ik ondersneeuwen in mijn roedel. Herbert was daarentegen dapper, ging nergens voor aan de kant maar was nooit uit op strijd. Maar ik had al een enorme klik met hem voor dit duidelijk werd, dus tsja zeg maar hoe dat werkt.
Ik zie de rest van het nest nog regelmatig en het was absoluut de juiste keuze.
Buiten de klik om stel ik geen eisen aan mijn honden, ik ben daar niet fanatiek genoeg voor, in geen enkel opzicht.
Ja ik heb ooit shows gelopen, maar als een hond daar geen moer aan vond dan gingen we dus niet. Ik heb landelijk GG gedaan, maar toen we aan sorteren toe kwamen en de hond daar de grens trok en alles door elkaar gooide gingen we met plezier stoppen.
Ik wilde behendigheid, Perry werd liever een zoekhond nou dan gaan we toch zoeken.
Ik ben niet streberig genoeg, we gaan altijd met plezier voor een zesje ipv drillen voor een 10, niks voor mij. Lol hebben dat is belangrijk. En daarom is die klik zo enorm belangrijk. Een eenheid zijn, samen.
.
. De fokkers kwamen hem met het hele gezin brengen, want vrienden en dat vonden ze leuk. Toen ze weg gingen liepen we met zijn allen naar buiten, zij liepen naar hun auto, Perry keutelde met ze mee, draaide zich halverwege om, keek naar hen, keek naar ons en kwam resoluut terug rennen naar ons. Dat vond ik zo bijzonder, hij had zijn keus gemaakt. 
dan gaan ze pups kiezen en testen voor een ander. Uiteraard hebben ze de béste pup mee. En dan gaat het na een paar weken fout..fout van de geleider uiteraard, want De Test was perfect.
.
. Vreselijk vind ik dat toegewijs, alsof ze god-de-vader en maria in één persoon zijn, inclusief voorspellende gaven over de volgende 15 jaar van die pup én zijn toekomstige baasjes.
