Een Hondenleven

Herbert is een claimer pur sang. Hij claimt mij, althans dat probeert ie, en als we zitten te eten claimt ie de hele ruimte om ons heen erbij. Klein wit heersertje.
Dat ik hem regelmatig voor houdt dat zijn overgrootvader is vermoord door een Mechelse Herder helpt niet. Uiteraard sta ik het niet toe maar mijnheer is vrij hardnekkig en een doorzetter. En een harde noot, straf, als in boze woorden of hem even in zijn kleine kippenekje vatten, schudt hij van zich af en voila niks aan het handje.
Kwestie van voorkomen dus. Scherp opletten want momenteel denkt het pubertje dat ie heel wat is. Dit heeft al geresulteerd in een tweetal knokpartijtjes tussen hem en opa Perry waarbij je ze echt met moeite uit elkaar krijgt en 1 met best tolerante Louitje dat hem toch een tijdelijk scarfaceje opleverde.
Even strak reguleren hier dus momenteel, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt als zijn gierende hormonen weer wat gaan liggen.