Ik ben een jankerd. Zo gauw ik verdrietig ben en moet huilen komen Herbert en Louitje onmiddelijk naar mij toe. Herbert likt mijn tranen weg en Louitje gaat mij heel intens aankijken en zo liggen dat hij me aanraakt. Maakt niet uit wat ze aan het doen zijn.
Perry en Marco daarentegen heffen nog geen wenkbrauw.
Als ik boos ben zijn Herbert en Louitje ook het meest onder de indruk en proberen van alles om het weer goed te maken. Perry en Marco zie je gewoon denken, o dat komt vanzelf wel weer goed, stelt niks voor en trekken zich er niets van aan.
Marco en Perry zijn 2 heel zelfverzekerde zelfstandige types, terwijl Herbert en Louitje veel meer op mij gericht zijn, dus karakter speelt mijns inziens zeker een rol. Niet in hoeverre ze het aanvoelen, maar wel in hoeverre ze er op reageren.