Ik vind ze fantastisch om mee samen te leven en ben iedere keer weer verbijsterd over hoe goed ze op je letten.
Als ik in bed 's ochtends na het wakker worden lig te lezen op mijn tablet blijven ze op het hoofdkussen (Perry) en onder de deken (Herbert) liggen pitten en zodra ik het knopje aan de zijkant indruk, vrijwel geluidloos, om de tablet uit te zetten word ik besprongen door een friemelende massa,
yeah we gaan eruit. Hoe dan denk ik, alleen een knopje.
Als ik vervolgens ga douchen kruipen ze weer op bed en dat duurt net zo lang tot ik ,uit zicht, in de badkamer mijn broek aantrek, dan komen ze weer aan rennen want dan ben ik volgens hun dus bijna klaar en gaan we naar beneden, dat klopt ook weer.
Doe ik per ongeluk mijn hardloopschoenen aan dan kiest Perry, ook als we pas een uur later gaan lopen, steevast een andere route uit, de hardlooproute want ik had een uur geleden toch niet voor niets die schoenen aangedaan.
Ik vind het fascinerend hoe die 2 zonder opdringerig te zijn altijd met me bezig zijn. De Mechels hobbelen daar achteraan, die merken die details echt niet op hoor.
Daarnaast vind ik het makkelijk dat ze zo klein zijn maar alles kunnen wat een grote hond ook kan, mee aan de fiets, skeeleren, hardlopen, steppen. Ze zijn onvermoeibaar, zitten goed in elkaar, stevig gebouwd en ik vind ze super leuk om te zien.
En ik vind ze niet moeilijk, je kunt ze vrij vlot alles leren zonder dat dat veel moeite kost. Je moet wat duidelijke grenzen stellen waar ze nooit overheen mogen en dan gaat de rest echt vanzelf.
Ze passen gewoon heel erg goed bij mij en mijn karakter denk ik. Het zijn oprecht de allerleukste honden die ik ken.
