. Nog in het metalen blik waarin hun as is meegekomen vanuit het crematorium. Behalve Pasja, voor hem heb ik een urne gekocht (de linkse). 
De laatste twee honden in een crematorium kortbij, maar ik denk dat ik volgende keer terug naar een ander ga, waar ik vroeger ook ben geweest.
Omwille van het flauwe gedoe, zo'n beetje... Zoals:
- binnenkomen in de wachtzaal en daar begroet worden door twee Chihuahua's van de eigenaars, en die hondjes waren erg 'needy' naar aandacht. Echt, ik dacht op dat moment: hou je f*cking honden bij, ik wil GEEN HOND rond me, ik wil MIJN HOND
. - pluspunt: ik mocht op verzoek wel de hond zelf meteen naar de verbrandingsruimte brengen, de man daar was heel respectvol maar ook heel nuchter. 'Wil je pootafdruk' > ja. Okee, doen we effe. 'Wil je dat ik wat haar wegscheer, of wil je dat misschien zelf doen? > Ja, prima, doen we nu meteen.
- maar wat me -nu nog steeds- heel erg dwarszat: ik had expliciet gezegd dat ik NIET wilde dat Pasja opgebaard werd. En ook dat ik geen foto's meer wilde. Kreeg ik een heel boekje mee met foto's waarop hij opgebaard lag met zo'n idiote kunstbloem en een beertje. Ik was ZO boos...
Dus volgende keer naar het andere crematorium, waar ze het meteen goed oppikten dat ik geen gedoe wou, en dat ook gewoon respecteerden.
(En iedereen die dat 'gedoe' zoals ik het noem, juist wel fijn aanvoelen vindt: ook prima natuurlijk)