Een Hondenleven

We zijn inmiddels bijna 5 maanden verder sinds de laatste update. 5 bewogen maanden waarin Yukai enorm gegroeid is. Fysiek maar ook als roedellid, sportmaatje, couch potatoe en eigenwijze puber [emoji51]

Na de individuele puppy fitness bij Crutz zijn we nu gestart met de Sports Foundation bij PAWS-ability, een combinatie van fitness, impulscontrole en de basis van de Agility (grondwerk met name). Daarnaast thuis fitness en body awareness oefeningen plus het nodige opvoedkundige werk [emoji28]

Anyway.... Foto tijd! Van 3 tot 9 maanden. Van pup naar puber. Mijn knappe kerel [emoji172]

En dan zijn we alweer 4 weken verder life goes on en hij draait best lekker mee. Heb ook zelden zo'n makkelijke pup gezien als het gaat om meegaan: naar de oppas, naar m'n werk, in de auto naar training/wedstrijden... hij vindt het allemaal prima! Zowel het wachten als het zijn op voor hem vreemde plekken pakt hij goed op. Hij is heel open, een tikkeltje overenthousiast en ondanks dat we nu wel echt in een angstfase zijn gekomen, is het allemaal nog prima binnen de marges. Wat langer kijken, even op je kont zitten en soms wat terugdeinzen maar snel herstellen en door.

Thuis gaat het goed, Kenji kan veel van hem hebben en is duidelijk in waar de grens voor hem ligt als Yukai echt te druk wordt. Djalu vindt hem inmiddels fantastisch als ze samen los zijn en komt hem dan ook echt halen om te spelen. Stoppen met spelen moet nog even met mijn tussenkomst maar ook dat gaat langzaam vooruit. Ik ben er na een goed half uur drukke honden namelijk ook wel klaar mee. De rust in de kamer pakken met 2 andere honden en speelgoed vindt hij nog erg lastig, als ik Djalu en de speelgoedbak buiten bereik houd gaat het iets beter maar dat is nog wel een punt om aan te werken. Tot die tijd: lang leve de puppyren.

We "trainen" inmiddels ook, gestart met de puppyfitness bij Crutz en daar is het gewoon een heerlijk ding die op het moment van binnenkomst vindt dat er wat gedaan moet worden in plaats van dat we staan te lullen Hij leert snel, ook hier weer grappig om het effect van latent leren te zien wat bij Djalu ook al zo was. Aanbieden, even laten rusten en een week of wat later zijn alle kwartjes gevallen. Heerlijk weer dat proces!

Inmiddels dus 15 weken, dit weekend (als het weer meezit) onze eerste workshop samen waar ik heel benieuwd naar ben! Iets heel anders dan sport (we gaan SUPpen, of ik ga SUPpen en bidden dat Yukai blijft zitten en geen zwemles neemt ).

En uiteraard de foto's... deze keer alleen de fotoshoot foto's toegevoed van alweer 2,5 week terug. Hij was toen precies 3 maanden. De volgende shoot staat alweer gepland!

Zamunda schreef: ↑08 mar 2022, 20:30

Eilfy schreef: ↑14 feb 2022, 18:59In de auto, nu nog bench op de voorstoel (ik heb graag zicht op jonge pups die de auto nog niet zo goed kennen). Eerste deel van de rit concert, tweede deel rustig en toch iets misselijk. Gelukkig kotste hij precies buiten de bench, tussen de passagiersstoel en de deur in. Net in zo'n hoekje waar je nauwelijks bij kan natuurlijk

Gave foto's op pagina drie en dat speelfilmpje met Djalu is heerlijk . Ik kan me je twijfel en de opluchting voorstellen, fijn dat het ijs gebroken is.

Ja de opluchting was echt groot. En dan na dat filmpje ook nog de vraag of het een eenmalige actie is of dat het ijs echt gebroken zou zijn. Gelukkig het laatste en dat is heel fijn. Al moet ik nu weer proberen een stopknop op die twee te monteren

Yvette schreef: ↑08 mar 2022, 20:41 Wat groeit hij hard! Ik had ff niet meer gekeken maar heb heel wat updates gemist. Fijn dat het nu zo goed gaat onderling.
Ik herken er wel een deel van, Chupa had eerst ook niet zoveel zin in drukke Barrie maar nu lopen de samen de hele tijd te klooien in huis, het gaat maar door als ik er niks van zeg Van het ene uiterste naar het andere

Ah dus er komt een periode dat je er iets van kan zeggen en ze je niet aankijken zo van Daar zijn we hier nog lang niet

En dan is hij alweer 11 weken! Ondanks dat hij nog duidelijk wel puppy is, is het echte bolletje wol er al wel vanaf aan het gaan. Ik vind ook steeds beter zijn knoppen wat het duidelijk maken van grenzen en uitleggen wat ik wel van hem wil een stuk makkelijker maakt. Enige echt irritante wat hij heeft is het van de grond eten. En het wordt minder maar na Oryn's vergiftiging geeft dat mij net wat meer stress dan gemiddeld. Dus hopelijk is de fase van "alles in het bekkie" snel voorbij. In datzelfde kader mogen ook die messcherpe tandjes wel uit dat bekkie maar dat duurt nog even.

Tussen Djalu en Yukai gaat het prima. Samen los moet gedoseerd want het liefst zouden ze de hele dag spelen. Vrij worstelen is voorlopig favoriet naast tikkertje (wat van mij binnen niet mag ) en sinds vandaag ook samen met een speeltje. Kenji tolereert Yukai, voedt op en vindt het nu vooral heel lastig dat Djalu en Yukai druk aan het spelen zijn. Aan de ene kant wil hij ook meedoen maar hij weet niet zo goed hoe: speeltjes deelt Kenji liever niet & worstelen is ook niet zo zijn ding. Buitenhuis is Kenji wel echt ervan overtuigd dat Yukai bij de roedel hoort en die wordt dan ook verdedigd. Kwam ook de loslopende Franse Bull achter die dacht dat hij Yukai wel even kon pakken... Toch lastig, ik wil niet dat hij het oplost maar ik was ook wel heel blij dat die bullenreu mijn puppy niet te pakken kreeg. Eigenaar kon er trouwens niet zo mee zitten "daar leert hij van"

Goed, fototijd! Telefoonkiekjes, weekend van 19-21 maart staat er weer een shoot gepland voor fatsoenlijke foto's

Vandaag 10 weken! En 2 weken hier in huis. Het gaat met ups en downs... vanochtend was echt een down. Gillen in de bench, gillen in de ren. Ontsnappen uit diezelfde ren omdat de etensbak van Kenji (waar Kenji uit stond te eten) voor zijn gevoel dichterbij was dan de etensbak die ik hem kwam brengen. Gelukkig was Kenji te verbaasd om te reageren en had ik hem vliegensvlug bij z'n kladden om hem terug z'n hok in te gooien (dit klinkt harder dan dat het ging overigens, no puppy's were harmed). Bijterig, druk, irritant....

Na een uurtje of 2 rust was het met uitlaten niet heel veel beter maar de hele dag in de puppyren vind ik niet fair dus er toch maar even uit. Djalu en Kenji hadden de chaos vanochtend ook meegekregen en kwamen direct hun beklag doen bij mij op de bank (waar hij inmiddels ook op kan, echt ik heb een kruising kangaroe-klimgeit-krokodil ). Maar zoals altijd legden ze zich erbij neer. Kenji achterin de bench, Djalu voorin de bench.

En toen gebeurde dit



Mijn Loetje die het zo lastig vond dat Yukai kwam, die zijn ritmes als sneeuw voor de zon zag verdwijnen. Die aandacht moest gaan delen en alle drukte echt niet grappig vond. Djalu is de eerste dagen dat Yukai hier was soms letterlijk naar de slaapkamer gevlucht als Yukai los liep. Dit was inmiddels minder maar op z'n gemak was hij nog steeds niet. Ondanks dat ik weet dat Djalu voor alles z'n tijd nodig heeft, vond ik dit lastig om te zien en dan ga je soms toch twijfelen... was Yukai wel de juiste match?

Opgelucht, blij en zo trots als een aap met zeven lullen op mijn knappe sable

Vicky schreef: ↑28 feb 2022, 09:19 Wat een lieve slaapfoto. En wat een gave mand!! Fijn dat het zo goed gaat met het mannetje.

Ja die mand is gaaf he? Het is alleen geen mand maar officieel een aankleedkussen voor baby's Maar hij is echt leuk, wasbaar & het is z'n favoriete slaapplekje

En dan zijn we alweer bijna 2 weken verder

De eerste keren loslopen zijn een feit, hij komt ook weer terug behalve als hij iets heeeeeeeel leuks in z'n bekkie heeft. Dan ren je namelijk bij voorkeur de hele andere kant op tot groot "plezier" van je baasje maar ook dat werkt steeds beter en volledig traditiegetrouw beheerst Yukai nu ook het "los" commando (sinds Oryn zijn de naam en los de eerste commando's die mijn honden beheersen).



Verder heeft hij duidelijk slaap- en wakkerdagen. Op de slaapdagen is het een werkelijk waar voorbeeldige pup die je bijna niet hoort. Alleen zijn op deze dagen is ook gemakkelijk, wat voor mij fijn is als ik boodschappen moet gaan doen. De bench en de ren zijn z'n veilige plekjes, waarbij hij in de bench beter rust pakt dan in de ren. Met Kenji en Djalu gaat het langzaam aan beter: Kenji negeert hem want die vindt hem simpelweg te druk, als Yukai de grenzen van Kenji opzoekt corrigeert hij zeer duidelijk maar ook heel erg fair. Djalu negeert hem dramatisch opzettelijk maar heeft ook al wel een paar keer contact gezocht. Ook Djalu vindt Yukai nog wat te druk. Gelukkig gaat het wel prima met z'n allen los :-)

Hij is super leuk onverschrokken, eigenwijs en heeeeel slim. Gisteren de eerste keer puppyfitness bij Crutz, niet ideaal gepland omdat we in de middag ook al een fotoshoot hadden gedaan dus een korte sessie met kennismaken met de ruimte, even kijken hoe hij beweegt en waar we ons op moeten focussen. Eten en koekjes zijn zeer heilig bij meneer, dat z'n hersens dan wat uitgaan neemt hij op de koop toe Nadenken dat er meerdere objecten staan waar je dan iets mee moet met je poten, was dan ook net even te ver. Maar de puppykattenloop en de hangbrug waren geen probleem - ook niet met bal in je bek die je hebt gepakt uit de ballenbak en die je echt niet meer wil laten gaan Ik zal deze week eens proberen wat puppyoefeningen van ons huiswerk te filmen.

Maar goed. Genoeg gepraat. Jannine foto's! Hij was super, super knap tijdens de shoot en de foto's zijn weer heel gaaf geworden!

Smoushond schreef: ↑20 feb 2022, 22:00 Wat fijn zo’n brave pup. Hijheeft natuurlijk wel twee goede voorbeelden in huis lopen

Die twee voorbeelden hopen nog steeds dat iemand hem komt ophalen hoor dus voorlopig geven ze vooral het voorbeeld "hoe negeer ik een pup effectief"

Frootje schreef: ↑20 feb 2022, 22:31 Hij is echt wel heel schattig.

Als hij slaapt

Yvette schreef: ↑21 feb 2022, 06:35 Zo dan, dat klinkt wel heel ideaal! Fijn zeg

Ja is het ook, denk ook niet dat ik een makkelijkere pup heb gehad de eerste week. Zeker het zo relaxt zijn met alleen in de auto of in de nacht is hel erg fijn!

Tineke schreef: ↑21 feb 2022, 07:31 Wat een heerlijke pup

Tamara schreef: ↑21 feb 2022, 07:51 Wat een brave Border Collie

Border collies worden toch knap en braaf geboren?

En dan zit de eerste week met pup er alweer bijna op. Het voelt nog steeds een beetje vreemd maar we vinden onze draai steeds meer. Yukai is tot nu toe echt een heel makkelijk pupje: slaapt de nacht al door, nauwelijks ongelukjes in huis (2x in de hele eerste week), slaapt als hij mee mag in de auto, kan al eventjes alleen blijven (en ook langer alleen blijven wanneer in de auto) en is werkelijk waar nergens echt en lang van onder de indruk.

Hij is al mee geweest naar de trainingshal, naar z'n oppasadres, naar mijn leertherapeut en vandaag ook naar een agility wedstrijd. Vindt het allemaal prima Ik ga me bijna afvragen wanneer dat braafheidspilletje is uitgewerkt

Maar goed, foto's!

Thanks allemaal!

De eerste nacht zit er ook op, Djalu had vanmorgen nog even de hoop dat het allemaal een slechte droom was en hij zonder puppy wakker zou worden maar helaas Yukai was voorbeeldig vannacht: van 23.30 tot 7.30 geslapen met 1 plaspauze rond 5.00 uur. Keurig in de bench naast het bed, alleen in het begin (en bij er terug in gaan) eventjes piepen maar verder rustig.

Vanmorgen was weer even wennen, voor mij want ander ritme (en nog zoekende), voor Yukai omdat ik ineens niet meer constant in zicht ben en dat vindt hij toch wel fijn & voor Kenji en Djalu die ineens een andere routine zien. Gevolg was een van 7.30 tot 9.30 piepende Yukai en het moment dat hij in de buggy op de lange wandeling even stil was en leek te gaan slapen, komt er zo'n onopgevoede klote hussel langs die hem wakker kefte

Gisteravond voor het slapen gaan, het schapenkussen is nu al favoriet


Ik ben NIET moe!


Helemaal ni...

Vandaag was het dan eindelijk zover Yukai mocht mee naar huis! Vanochtend om 11:00 uur stipt stond ik op de stoep bij Daniëlle om eerst maar eens de praktische zaken af te handelen, nog even met z'n zusjes te knuffelen en daarna mocht hij toch echt mee de grote boze buitenwereld in. Grappig om te zien dat zijn hele stoere "kijk mij eens" houding die hij in het nest / met z'n broer en zussen had heel eventjes verdween toen hij in de armen van een voor hem vreemde naar buiten ging. Maar dat herstelde snel

In de auto, nu nog bench op de voorstoel (ik heb graag zicht op jonge pups die de auto nog niet zo goed kennen). Eerste deel van de rit concert, tweede deel rustig en toch iets misselijk. Gelukkig kotste hij precies buiten de bench, tussen de passagiersstoel en de deur in. Net in zo'n hoekje waar je nauwelijks bij kan natuurlijk



Eenmaal thuis eerst maar eens kennismaken. Djalu is nieuwsgierig maar vindt het vooral heel gek en een beetje spannend. Hij zoekt daarom veel steun bij mij en wil voorlopig nog niet zoveel van Yukai weten, geeft dat wel netjes aan en Yukai accepteert dat. Kenji trok eerst een toen een en uiteindelijk een kop. Hij is niet over de top blij maar merkte al vlug dat Yukai keurig reageert op zijn correcties. Rustig contact en samen slapen vindt hij daarom nu al prima. Wat voor Yukai heel fijn is want hij wil dat contact heel graag









Verder is het een heerlijk vrije pup die tot nu toe niet echt ergens van onder de indruk is, die snel leert (m'n gordijnen blijf je vanaf vriend ) en die vandaag vooral veel bijslaapt tussen alle nieuwe indrukken door. Ik vond het heel spannend weer een pup EN drie honden EN dit alles alleen maar de start valt me helemaal niet tegen

Gisteren zijn alle pups nagekeken door een chiropractor / osteopaat. Allemaal helemaal in orde wat altijd fijn is [emoji4] ze konden daar ook kennis maken met paarden. Ik denk dat Yukai paard wel lekker vind



Vandaag de allerlaatste fotoshoot vanuit het nest. Dit weekend rust en dan vliegen ze maandag en dinsdag uit! Voor mij dus ook laatste dagen rust

Dat moment dat de fokker je waarschuwt of je oordopjes in huis hebt Hij schijnt nogal te kunnen gillen, vooral als hij weer eens met z'n bek vastzit in de tralies van de puppyren waar hij absoluut niet in wenst te blijven indien wakker. Want het is veel leuker om te proberen de meubels te slopen, geeft veel meer voldoening. Ik ben zo blij dat ik nog een weekje rust heb

Yukai weet van niks:




Nog 5 dagen...

HillieS schreef: ↑08 feb 2022, 10:06

Inge O schreef: ↑08 feb 2022, 09:40

Yvette schreef: ↑07 feb 2022, 21:36 Maar ik denk dan als niemand de melk drinkt, blijft het er toch in zitten? Of is dat echt heel dom gedacht?

Nee, dat is zelfs heel slim gedacht .

HillieS schreef: ↑08 feb 2022, 08:48 Dat heeft er ook weer mee te maken dat de darmen die biest de eerste uren anders opnemen dan daarna.
En dat heeft weer invloed op hoeveel antistoffen er opgenomen kunnen worden.

Maar dan hebben we het toch echt over 24-36u hoor, niet 'enkele uurtjes', en ik neem aan dat de teef dan al wel lang en breed terug was.

En, mooi, die gelijkenis met Oryn !

Dat bedoelde ik inderdaad ook, te snel op versturen geklikt en inderdaad neem ik dat ook aan (dat moeder dan al terug is)

Moeder was toen alweer terug inderdaad :-)

Thanks allemaal! Over een week is het al zover

Yvette schreef:Wat een mooie foto die eerste! Gaaf! Nu al een fanatiek bekkie!

Wat maakt het qua maternale bescherming uit of de moeder een keizersnede heeft gehad of niet?

Een belangrijk deel van de maternale bescherming zit in de biest, die ze drinken vlak na / de eerste dag na de geboorte. Door de keizersnede is moeders er een tijd niet bij geweest dus dan is het de vraag hoeveel ze hebben gedronken. Maar genoeg dus [emoji4]

Gisteren is het hele nest getiterd. Alle pups (ondanks de keizersnede die nodig was voor de laatste teef) nog voldoende maternale bescherming dus over 3 weken weer titeren.

Ze mochten daarnaast ook even snuffelen in het bos & er was weer een fotograaf mee [emoji3590]





En het hele nest op een rijtje [emoji7]

Dank allemaal! Nog 10 dagen

EchoMira schreef: ↑03 feb 2022, 19:38 Wat een leukerd!!

Nice of you to come by is een van mijn favoriete fokkers.
Ik ben een BC niet waardig maar anders wist ik het wel. Misschien ooit.

Ik zal het compliment doorgeven :-)

Gisteren zijn de pups niet voor het eerst buiten geweest, volgens mij wel eerste keer echt gras. En er was een heuse fotograaf bij! Dus dat werden mooie plaatjes







Volgens mij alles nu binnen of besteld wat nodig is: puppyren (had ik al), bench (nieuw), speeltjes (niet alles nieuw maar wel veel ), voerbak (nieuw), riem + halsbandje (nieuw), puppyvoer (uiteraard nieuw ), buggy (2e hands). Puppycursus heb ik uitgekozen maar moet ik nog even inschrijven en plannen. Z'n eerste sportcursus is hij ook al voor ingeschreven al duurt dat nog wel een maandje of 10 voor we gaan starten.

Ik merk dat ik, ondanks dat het al een tijdje suddert, nu pas echt plannen durf te gaan maken. Maar dat maakt het wel super leuk

Voor de mensen die het zich nog herinneren, ik ben ooit ook begonnen met een bruine driekleur border collie, Oryn. Hij overleed helaas onverwachts en vandaag exact 8 jaar geleden, hij mocht maar 1 jaar oud worden

Vandaag mochten de pups voor het eerst naar buiten en is door Machie / Marleen deze foto geschoten

It was meant to be...

Thanks allemaal!

Tamara schreef: ↑01 feb 2022, 20:34 Och

Nog 12 dagen aftellen, dat is zo voorbij. Gefeliciteerd!

Ja dat beeld ik mijzelf ook in maar het duurt toch ook nog vooral lang

Nanna schreef: ↑01 feb 2022, 20:57 Heee, eentje van Daan.
Knapperd hoor!

Jep! Hoe ken jij Daniëlle dan?

pioenroos schreef: ↑01 feb 2022, 21:37 Wat een heerlijk zoenbekkie

Wel at your own risk, er zitten vlijmscherpe naaldjes in dat bekkie en hij heeft een voorliefde die te gebruiken

Vicky schreef: ↑02 feb 2022, 09:18 Yep verdraaid lekker bekkie waar de ondeugd vanaf druipt. Daar kan je nooit streng tegen zijn.

Gaat wel moeten want er zit echt een kop op. Heel anders dan bij Kenji en Djalu die veel gemoedelijker waren, als pup al. Dus dat wordt nog wat... zweep erover

Ergens in 2020 kreeg ik al puppykriebels... maar te vroeg, te onhandig, teveel wat nog niet geregeld was. Dus uitgesteld. En verstandig gebleven in heel 2020 EN het grootste deel van 2021. In de laatste week, op de bijzondere datum 21-12-21 ging het mis. Er werden twee hele mooie mannen geboren van een teef die ik al een tijdje op m'n lijstje van "mogelijke mamma's" had staan. De reu vond ik in eerste instantie niet heel erg mooi maar paste qua karakter wel perfect bij wat ik zoek.

Kijken, overwegen, nadenken, twijfelen. En uiteindelijk de knoop doorgehakt. Het waren 4 lange weken wachten tot ik wist dat er een pup kwam & daarna twee lange weken tot ik wist welke kwam. Want inmiddels was ik natuurlijk op z'n Hanneke's tot over m'n oren verliefd op 1 van de 2 mannen. Vandaag het verlossende bericht.

Nice Of You To Come Bye Yes You Can - Yukai! Yukai is een van origine (o.a.) Japanse naam die blij of plezierig betekent. Hij komt op Valentijsdag bij mij wonen dus nog 12 dagen wachten!!