Een Hondenleven

Inge O schreef: ↑18 apr 2022, 18:45
Ja, maar ik bedoelde dus ook letterlijk wat jij zegt. Ik kán niet meer in actie komen nadat mijn achterste eenmaal de bank heeft geraakt, de enige actie daarna is recht naar bed - met in mijn geval dus het oponthoud van 2 keer een deur openen.

Nee joh, juist nog even de buitenlucht in voor het slapen gaan en de benen strekken. En al kuierend nog even de dag doornemen (in mijn hoofd). Heerlijk!
Ja, in de winter is het wel even een drempeltje, maar eenmaal buiten vind ik het eigenlijk altijd fijn. Zelfs als het regent. Want eenmaal binnen, afgedroogd en al is het heerlijk slapen.

Inge O schreef: ↑18 apr 2022, 15:26 Al die mensen die nog een serieuze ronde doen vóór het slapengaan, worden jullie daar niet helemaal klaarwakker van? Een slechter inslaapmiddel zou ik me voor mezelf niet kunnen voorstellen, zelfs even snel voor de deur uitlaten zou ik al een opgave vinden.

Nee, niet echt. Ik word er eigenlijk juist aangenaam moe / ontspannen van. Maar ik goed, wij kuieren dan ook echt. Ik neem eenmaal thuis nog een kopje nachtrust thee en ben zo vertrokken.

Op dagen dat partner buitenshuis werkt ziet het er zo uit:
In de vroege ochtend gaan ze mee de tuin in. Ik voer de kippen en doe soms een klein klusje in de tuin. In de zomer neem ik een kop thee mee.
Na mijn eigen ochtendritueel qua douche, aankleden etc. doen we een uitgebreide struinwandeling in de buurt (parkje, stuk havengebied). Deels los, deels aangelijnd.
Dan een hele tijd niets. Voor de honden dan. Ik moet aan de arbeid (thuis, dat wel).

De volgende wandeling, zo rond 16.00 uur is wat verder van huis. Eerst een stuk aangelijnd ivm verkeer, dan een rondje park en langs de singels.

Ergens in de avond nog een klein rondje langs grasvelden en dijk (doet partner meestal) en voor het slapen gaan vaak nog een langere aanlijnwandeling door de buurt en langs de haven, lichtjes kijken. Soms samen, maar meestal ga ik alleen. Ik houd van de rust en stilte. Het gescharrel van de hondjes, het kwaken van opgeschrokken eenden.

Op dagen dat we allebei thuis zijn, gaan we altijd wel een keer met de auto op pad. Naar strand, polder of bos.
De wandelingen in de buurt zijn dan een stuk korter.