Einde van een tijdperk. Als kitten kwam jij bij ons zo'n 15,5 jaar geleden. Op dezelfde dag dat Noeska haar intrede deed. Noeska mijn eerste echte eigen hond en Sjaakie de eerste echte eigen kat van Jeroen.
Ik had met jou geregeld een haat liefde verhouding. Enerzijds was je hartstikke lief, een hok vol visite en jouw dag kon niet meer stuk, alle aandacht vond je heerlijk. Een nieuwe kat erbij, geen probleem, honden er bij waren na een korte gewenning en leren vertrouwens ook geen probleem. Tegelijkertijd piste je geregeld in huis, liep je altijd in 7 sloten tegelijk en was je soms gewoon echt een kneus. Op jonge leeftijd heb je een paar epileptische aanvalletjes gehad, je bent een paar keer van het balkon gevallen en je ben aangereden door een auto. Na die aanrijding was jij niet meer normaal te behandelen door de DA. Een trauma is dat voor je geweest. Als je dan toch eens heen moest omdat je in de korte tijd dat je naar buiten mocht weer eens van een schutting gevallen was en een flinke jaap had opgelopen of gewoon iets verkeerd had gegeten moest dat meestal onder een roesje anders was je niet te houden.
Vanaf het moment dat jullie niet meer naar buiten mochten, door jouw eigen toedoen. Iets met een niet zo blije buurman
mankeerde je nooit meer wat en woonde je gezellig met Sjonnie en Sjimmie samen. De laatste weken werd de onzindelijkheid erger, je kon niet meer zonder toezicht los in huis. Vervolgens werd je in rap tempo echt oud ineens en begon je geregeld te spugen en viel je wat af. 2 weken terug zijn we met deze vage klachten naar de DA gegaan. Uitgebreid onderzocht, zonder roesje! Bizar, dit waren we niet van je gewend. Onderzoek gaf geen uitsluiting. Dus je kreeg pilletjes tegen de misselijkheid en licht verteerbaar voer. Echt goed eten deed je nog niet, die pillen hebben we er 2 dagen ingekregen bij je maar toen vond je het wel weer welletjes en was het niet meer te doen.
Dinsdagavond sloeg het noodlot toe. Je liep naar Jeroen, ging languit liggen en begon non stop te hijgen en Jeroen riep mij naar boven, al waar ik jou aantrof en gelijk de DA gebeld heb. Met spoed naar de DA, je baas in paniek en je stopte onderweg zelf nog even met ademen, je ging direct aan het zuurstof en ze hebben voorgesteld om je te onderzoeken en daarna te behandelen tegen wat het ook was. Wij moesten een besluit nemen. Sowieso moest je daar een paar dagen aan het zuurstof, allerlei onderzoeken en daarna nog een behandeling met medicatie of mogelijk een operatie ondergaan. We hebben besloten gezien jouw leeftijd en de stress die jij niet zou trekken dat we jouw dit leed wilde besparen. Dit bleek na het inslapen een verstandig besluit want er kwam vocht vanuit je longen via je neus naar buiten en dat is geen goed teken en de vraag was dus of je daar überhaupt nog bovenop was gekomen.
Lieve Sjaakie AKA Pisvlek, je laat een groot gat achter en we gaan je missen, zelfs dat geklaag van je terwijl we willen slapen.
Dit brak mijn hart toch wel een beetje. 
mankeerde je nooit meer wat en woonde je gezellig met Sjonnie en Sjimmie samen. De laatste weken werd de onzindelijkheid erger, je kon niet meer zonder toezicht los in huis. Vervolgens werd je in rap tempo echt oud ineens en begon je geregeld te spugen en viel je wat af. 2 weken terug zijn we met deze vage klachten naar de DA gegaan. Uitgebreid onderzocht, zonder roesje! Bizar, dit waren we niet van je gewend. Onderzoek gaf geen uitsluiting. Dus je kreeg pilletjes tegen de misselijkheid en licht verteerbaar voer. Echt goed eten deed je nog niet, die pillen hebben we er 2 dagen ingekregen bij je maar toen vond je het wel weer welletjes en was het niet meer te doen. 