Een Hondenleven

Als ik dit lees ben ik blij dat mijn moeder en ik behoorlijk op één lijn zitten, zowel met de honden als de paarden. Met de paarden zeggen we het sowieso vaak, want we houden ze echt tussen traditioneel en natuurlijk in en als ik van ons juist het ene zou willen en de ander het ander, zouden we geen paarden hebben, want dat zou niet haalbaar zijn. Er zitten wel nuance-verschillen in, maar niet onoverbrugbaar en juist vaak aanvullend (zo zorg ik dat er wel stappen gemaakt worden met dingen trainen, maar mijn moeder dat de stappen niet te groot zijn).

Met honden is het rond hetzelfde vlak. Ik ben wel wat strenger, maar niet veel en we zijn allebei bereid om te voegen naar de ander indien het niet onze eigen hond betreft. Zo wil ik dat Emma geen spullen meer tot speeltjes mag degraderen, dus als we het niet aan haar gegeven hebben, moet het afgepakt worden. Als het eigenlijk wel goed is, mag het later alsnog bewust aan haar gegeven worden, maar ze sloopt alles als je het even niet ziet omdat ze denkt dat in principe alles voor haar is en ze een echte kauwer is. Ook heeft ze overal meerdere speeltjes liggen, dus het is niet zo dat ze anders niets heeft (zelfs al is daar ook niets mis mee voor even) en iets om te kluiven ligt er ook altijd.