Een Hondenleven

Het heeft niet mijn voorkeur, ik kies de rassen er op uit dat de kans klein is dat loslopen niet gaat en ik wil er ook echt hard voor trainen om het (alsnog) voor elkaar te krijgen al dan niet gedeeltelijk, maar mocht het uiteindelijk niet lukken, is het voor mij geen reden om de hond weg te doen.

Maar er zit voor mij ook een groot verschil tussen beperkt los en nooit los. Nooit los is voor mij hoogstens in een (manege) binnenbak of zelfs dat niet. Beperkt los kan op allerlei manieren:
- niet in de buurt van verkeer/wild/water/honden/katten/mensen (zeker als slechts één/enkele van de factoren een probleem vormt, goed omheen te werken)
- alleen in omheinde velden waarbij een omheining of een heg van 80cm voldoende is
- alleen in omheinde velden met een hek van 1.80 (of zelfs 2.10)
- alleen als er met een groepje honden gelopen wordt die wel bij de baas blijven
- alleen als het rustig is/niet te veel prikkels
- alleen als het bewolkt is zodat er geen schaduwen en lichtflitsen zijn
- alleen met een sleeplijn van 3-5 meter omdat het aanlijnen lastig is (en dus een omgeving waar dit geen probleem oplevert)
- alleen in overzichtelijke gebieden

Bij Nooit los zit ik te denken aan honden die zich echt niet meer laten pakken, ook niet als er een riem achteraan sleept (en dan heb ik het uiteraard niet over de eerste paar maanden in Nederland bij de buitenlandertjes). Aan honden die niet achter 2.10 blijven (en ook daadwerkelijk vertrekken. Niet alleen weten dat ze het op zich kunnen) of zich overal per direct proberen uit te graven om hem te smeren. Aan honden die zeer gemakkelijk agressief worden, ook naar de eigenaar, als ze loslopen (al zou ik die sowieso ook altijd muilkorven buiten de woning/kennel). Dat zijn voor mij de "Nooit los" honden en dat zou ik wel moeizaam vinden. Maar dat zijn ook honden die ik waarschijnlijk zou laten inslapen als het niet gaat bij mij. De groep eigenaren die daar verantwoord mee om kan gaan is mij te klein. Ik hoop echter dat ik nooit zo'n hond krijg.

Noa was een enorme uitdaging doordat zij zo veel triggers had. En dat hebben we een heel eind om kunnen buigen tot iets hanteerbaars, maar doordat haar hobby ook zo gevaarlijk was (auto's jagen, dus ongelukken veroorzaken), heeft ze toch buiten de omheining weinig losgelopen de tweede helft van haar leven. Zeker omdat we toen ook al permanent op de boerderij woonden en ze 4-5 dagen per week 's ochtends mee ging op de (met schapengaas omheinde) wei waar ze in principe los liep. Dat vond ik echt wel spijtig, maar tegelijkertijd was het zo ook prima te doen.

Emma loopt het meerendeel van de tijd los. Ironisch genoeg ligt ze juist binnen vrij veel vast, op kantoor, want ze wil iedereen begroeten door op te springen en niet iedereen is daar van gediend (80+% wel en die moedigen het juist ook aan, dat maakt het afleren zo lastig). Ze luistert behoorlijk en laat zich gemakkelijk aanlijnen. Ook blijft ze behoorlijk rechts (ik loop ook rechts), waardoor onverwachte fietsers gewoon kunnen passeren, want daar gaat ze ook niet achteraan (al probeer ik haar wel aan te lijnen voor de zekerheid, maar zeker wielrenners mis ik een enkele keer).