Een Hondenleven

Het gaat juist om het feit dat het hier ook buiten de fase compleet rechtgepraat wordt. Tijdelijk echt te mager is over het algemeen net zo goed als tijdelijk echt te dik hoogstwaarschijnlijk niet schadelijk. Zeker bij ranke rassen wordt jarenlang ernstig ondergewicht gewoon goedgepraat of in het verleden zelfs aangemoedigd. En dat is gewoon niet oke.

Ik schrijf er ook niet voor niets bij: "is er per se wat aan te doen? Nee." Overigens blijkt er voor veel honden wel degelijk nog een heel eind wat aan te doen te zijn. Maar goed, dat is een ander verhaal. Niet dat ze dan vet gevoerd kunnen worden, maar van mager naar rank (3.7-4.0) is immers voldoende.

Een 2 op een bcs-schaal van 1 tot 9 moet net zo min recht gepraat worden als een 8 op een schaal van 1 tot 9, waarbij 4.0-5.0 voor de meeste honden gezond is. In tegenstelling tot wat hier graag gezegd wordt, is te mager wel degelijk ongezond. Kijk je naar de risicos bij verschillende diersoorten, dan blijkt over het algemeen 1kg onder het ideaalgewicht net zulke verhoogde risicos de vormen als 2 tot 3kg erboven.
In de bcs-schaal ligt voor veel rassen het ideaalconditie dan ook rond de 4.3.

Vaak wordt de Labrador studie ook aangehaald om te zeggen dat magere honden gezonder zijn, maar daar waren de 'magere' Labradors 4.0-4.5 en de dikke Labradors 6.5-7.0. de studie bewees dus niet dat magere honden gezonder waren, maar dat honden rond hun ideaalgewicht gezonder waren.

Is er per se wat aan te doen? Nee, maar dat betekent niet dat het rechtgepraat moet worden.