Een Hondenleven

Ik weet nog hoe geschrokken ik was toen onze vorige hond bij mijn moeder her kattenluikje er finaal uitgebroken had en zowel hij als haar hond door iemand van een drukke weg afgeplukt werden. Niet fijn, zoiets.
Onze oplossing was om ze voortaan alleen in de huiskamer te laten waar hij de mogelijkheid had om via de stoel op een hoog bijzettafeltje te klimmen. Gek genoeg hielp dat, misschien omdat hij op die manier via het keukenraam de weg kon zien? Daar lag hij dan rustig te slapen als we terug kwamen. Tot het moment dat hij in de gaten had dat we op straat stonden.