Een Hondenleven

Hij krijgt inderdaad Phenobarbital. De spiegel was wat aan de hoge kant, dus de dosering is verlaagd. Over anderhalve week weer bloed prikken. Hij staat weer steviger op zijn poten.

Bedankt allemaal voor de reacties. Inmiddels gaat het weer wat beter! Hij is nog wel wat wankel, maar hij kan weer plassen op 3 poten zonder om te vallen. Ik denk dat de klachten dus door de medicijnen komen. Hij heeft geen aanvallen meer gehad. Morgen naar de dierenarts om bloed te laten prikken voor de spiegel van de medicatie. Ik ga ook vragen of de dosering misschien iets omlaag kan vanwege de bijwerkingen.

Loraine schreef: ↑06 dec 2022, 00:35 Jerry is een collie toch?
Heeft hij geen mdr1?
Want volgens mij kunnen ze daarbij ook epileptoforme aanvallen krijgen als ze iets binnenkrijgen waar bijvoorbeeld ivermectine in zit (mest van net ontwormde paarden bijvoorbeeld).

En mss een domme vraag, maar is hij recent behandeld tegen parasieten en heeft daarvan wat binnengekregen wat niet bedoeld was voor oraal gebruik oid?
Mijn Mahdu heeft dat gehad met een spot-on vlooienmiddel en daar epilepsie aan overgehouden nl, vandaar dat ik die optie aanstip.

Hij is inderdaad een collie en hij is drager van het MDR1 defect. Ik heb gelezen dat dragers ook gevoeliger kunnen reageren op bepaalde middelen, dus ik let daar al op. Hij heeft recent niks tegen wormen of vlooien gehad en geen mest gegeten. Ik denk dus niet dat het daar door komt, maar zeker weten doe je het nooit. Hij vreet wel eens iets van de straat.

Vorige week maandag deed Jerry raar toen ik hem 's ochtends uit wilde laten. Normaal huppelt hij vrolijk naar de deur als ik "plasje doen?" zeg en nu moest ik echt aandringen voor hij mee kwam naar de voordeur. Eenmaal bij de voordeur leek hij ineens erg bang. Jerry kan zich nog wel eens aanstellen en ik heb geleerd om daar niet te veel aandacht aan te besteden. Dus hup tuigje om en meekomen.

Op het moment dat hij de voordeur uit stapte viel hij ineens schokkend en schuimbekkend op de grond. Ik schrok me helemaal kapot en dacht even dat hij dood ging. Na 1 of 2 minuten kwam hij weer bij, maar hij liep rondjes en hij stond wankel op zijn poten. Ik voel me wel schuldig dat ik hem toch mee naar buiten sleurde zodat hij op de harde tegels viel. Blijkbaar voelde hij de aanval aankomen.

De dierenarts was nog niet open, maar zodra die open was belde ik voor een afspraak. Ik kon gelukkig na een half uur terecht. Inmiddels gedroeg Jerry zich weer normaal. De dierenarts onderzocht hem en alles was normaal. Er werd ook bloed geprikt voor onder andere zijn lever en schildklier en de uitslagen waren allemaal goed. De dierenarts zei dat het niet vaak voorkomt dat een hond met primaire epilepsie op een leeftijd van 6 jaar voor het eerst een aanval krijgt, maar dat het wel mogelijk is. Als hij binnen een half jaar weer een aanval zou krijgen, zouden we met medicatie kunnen starten.

'S avonds deed hij weer bang bij de voordeur toen ik hem uit wilde laten, maar niet zo erg als 's ochtends. Ik nam hem mee naar buiten en nog voor ik aan het eind van de straat was kreeg hij weer een aanval. Hij schraapte met zijn tanden over de stenen, dus ik hield zijn kop iets omhoog om zijn tanden niet te beschadigen. Na deze aanval leek hij wat sneller hersteld dan 's ochtends en hij wilde zelfs nog even verder lopen en plassen.

Dinsdag heb ik de dierenarts gebeld en die adviseerde om te beginnen met medicatie. Ik vroeg of verder onderzoek mogelijk is, maar dat kan alleen met een MRI bij een specialist. Als daar iets uit komt is er waarschijnlijk niets aan te doen.

Hij krijgt nu 2 x daags medicatie en heeft na maandag geen aanvallen gehad. Maar het gaat niet goed met hem. Hij is qua gedrag wel zichzelf, maar hij heeft minder kracht en dat lijkt per dag minder te worden. Hij heeft moeite om zijn evenwicht te bewaren en als hij plast valt hij om. Het zouden bijwerkingen van de medicatie kunnen zijn, maar ik heb er geen goed gevoel bij Ik ben erg bang dat er iets in zijn hersenen zit. Ik denk dat ik toch ga vragen om een verwijzing voor een MRI.