Een Hondenleven

Inge O schreef: ↑26 feb 2022, 09:22

Zamunda schreef: ↑26 feb 2022, 09:12 Ik ben ook erg benieuwd naar het oordeel/verklaring van de specialist. Denk je dat het kan zijn dat het begonnnen is met het aanprikken, dat een reactie heeft gegeven, daarop is littekenweefsel ontstaan maar ook verklevingen en dat die verklevingen zelf weer voor irritatie en reactie zorgen waardoor het door de jaren heen steeds wat meer wordt? Tot het moment dat het dus ook duidelijk klachten is gaan geven?

Ja, exact dat. Dat dat er is, is zo goed als zeker, maar of het haar klachten veroorzaakt? Misschien is er nu een zenuw in het proces betrokken en speelt die af en toe heel erg op? Zenuwpijn is vaak geen constante pijn, dus het zou kunnen. En borstvlies is uit zichzelf al heel pijngevoelig, zelfs zonder speciaal geprikkelde zenuw - misschien dat het litteken door haar leeftijd meer fibroseert, taaier wordt en aan de boel gaat trekken?

De da vroeg ook nog hoe haar ademhaling was tijdens zo'n aanval - wel, da's juist het frappante : normaal heb je zo goed als altijd zwaar hijgen bij extreme pijn, maar Relax doet net het tegenovergestelde : ze is en ligt dan in sternale houding met wat gestrekte hals muisstil, beweegt geen vin en kreunt bij elke uitademing.

Inge O schreef: ↑26 feb 2022, 09:01

Zamunda schreef: ↑26 feb 2022, 08:42 (en jemig, een dubbele klaplong bij/door het onder narcose gaan ?).

Ja, was een da (jaargenoot) die technisch heel bekwaam was maar dat voor zichzelf en zijn patiënten vaak verbrodde door een totaal gebrek aan fijngevoeligheid op alle fronten. Ik denk nog steeds dat de tracheotube dan of te lang was, of te onvoorzichtig ingevoerd - of allebei, en dat daardoor misschien rond de bifurcatie iets fout is gegaan?
Ik had al veel dingen met hem meegemaakt maar dit was de druppel, heb daar nooit nog een voet binnengezet.

Wel bijzonder dat dat voor zoveel littekenweefsel kan zorgen, toch? En dat het na vier jaar problemen is gaan geven en langzaam wat erger wordt.

Klopt, zit ook totaal geen logica in (mijn post staat daarom ook vol 'misschiens', 'waarschijnlijks' en andere voorwaardelijke wijzen) maar op de foto's was wel duidelijk exact op die plek vanalles te zien dat daar niet hoorde, en het zat buiten de long. Benieuwd wat de specialiste volgende week erover te zeggen heeft.

Ik sluit om die reden dus ook nog niks uit, maar ja, er zijn rx-en van borstkas én buikholte genomen, en ook een echo van beide, en behalve dat rare gedoe tegen de borstkaswand was er niks te vinden .
Dat sluit een kleine tumor ergens nog niet uit, maar hoezo zou die dan haar klachten verklaren ?

Inge O schreef: ↑25 feb 2022, 11:58 Ik had het gelukkig mis ! Die 0.1% kans die ik haar gaf heeft ze gepakt !

Tenminste, het is niet allemaal rozengeur en manenschijn en het is ook niet helemaal zeker dat wat we gezien hebben ook 'de dader' is, en een heleboel blijft onverklaarbaar, maar het belangrijkste voor nu is : ze is er nog en ze gaat ook nog niet meteen 'regenbogen'.

Eerst foto van haar borstkas linkerzij : hmmm, geen tumor, maar op het hart geprojecteerd een rare schaduw van weefsel dat er niet hoorde te zitten. Dus foto vanop de andere zijde en één in ruglig, en vooral op die rugligfoto was duidelijk te zien dat een soort van uitstulping van weefsel vanaf de borstkaswand richting longen de longen daar ook iets wegdrukte, maar het leek absoluut niet op tumorweefsel. De da krabde zich ook achter het oor, tot mij plots te binnen viel dat haar borstkas exact op die plek herhaaldelijk is aangeprikt toen ze - tijdens de inductie van anesthesie voor keizersnee 5 jaar terug - een dubbele klaplong kreeg en bijna het hoekje omging. Het kan bijna niet anders dan dat uit de schade die daardoor is ontstaan littekenweefsel is gevormd en dat dat misschien - god weet waarom - nu begint op te spelen. Het zijn allemaal misschiens, maar misschien trekt dat wel aan het borstvlies (is extréém pijngevoelig), maar waarom dan alleen soms? Allemaal vraagtekens, maar het is het enige wat gevonden is dat abnormaal is, en wel én het hoesten én de extreme pijn zou kunnen verklaren. Verder zag alles er prima uit : hart nog megagoed, niks vergroot, niks tumoraals - ook nergens in de buikholte of buikorganen.
Da gaat de beelden ook nog eens doorsturen aan een specialiste, dus misschien kan zij nog een ander licht op de zaak werpen.

Voor nu is ze nog erg alive and kicking, ze voelt zich sinds woensdag weer helemaal kits, en ik heb alvast wat dosissen morfinepreparaat meegekregen om haar te kunnen geven tijdens een pijnaanval.

Als die aanvallen te frequent zouden gaan worden moet ik er finaal toch nog wel het bijltje bij neerleggen, maar voor nu is ze nog veel te goed om er een punt achter te zetten.

Houden zo, 'Laxje !!

Inge O schreef: ↑23 feb 2022, 19:03

Zamunda schreef: ↑23 feb 2022, 18:42 Ach Inge, wat kut. Hoe gaat het nu met haar, voelt ze zich nu weer wat beter? Ik wens je heel veel sterkte met de onzekerheid en hoop dat je vrijdag meer weet.

Deze voormiddag voelde zich nog absoluut niet goed, ik heb haar daarom op continue pijnstilling gezet en deze namiddag fleurde ze weer wat op, inclusief big smiles en willen spelen .
Maar ze kucht sinds vandaag regelmatig, ligt vooral in sternale houding en wil liever niet in een mand - niet goed, niet goed.