Hm, genetische veranderingen zijn sec gezien gewoon veranderingen: nergens op gericht (en kan dus zowel beter, slechter als neutraal zijn). Pas als het een verbetering op overleven geeft zal de verandering meer doorgegeven worden in de populatie en krijg je dus aanpassing/verbetering in de soort.Pallas schreef: ↑13 apr 2022, 22:39Zeker niet! Elke verandering of aanpassing is er biologisch gezien op gericht om nog beter te overleven in die situatie. Zo ook epigenetische veranderingen. Die helpen het individu en zijn genetische nageslacht beter toegepast te zijn aan de omgeving.
Alleen, wat je zelf ook al aanhaalde, het gaat daarbij om natuurlijke aanpassingen aan een natuurlijke omgeving. Zodra wij daar als mens in gaan ingrijpen met kunstmatige selectie en gedomesticeerde leefomstandigheden, is het op zijn minst nuttig om begrip te hebben voor alle factoren waar je mee gaat rommelen.
Of dat bij epigenetica anders is weet ik niet eigenlijk, ik denk dat dat 'doelgerichter' is dan toevallige mutaties, omdat het gestuurd wordt door directe invloeden in het lijf, anders dan toevallige genetische mutaties (die vervolgens al dan niet door de populatie verspreiden).
Het moeilijkste om dit in de fokkerij in praktijk te brengen lijkt me dat je helemaal niet weet wat precies een positief epigenetisch effect geeft en over wat voor kader je het hebt. En of iets een positief effect is is ook weer afhankelijk van de situatie. Ik denk dat je het dan (in de praktijk) eigenlijk vooral zou moeten omdraaien: niet kijken naar hoe je de situatie het beste kan aanpassen om een positief epigenetisch effect te genereren, maar een reu uitzoeken die in een soortgelijke situatie als jouw teef leeft en puppen vervolgens plaatsen in soortgelijke situaties. Want áls er een epigenetisch effect is dan is dat positief voor díe situatie.