Een Hondenleven

Nee ze is de nacht niet goed doorgekomen en ook de tweede niet. En nee, ze is vastbesloten geen dieren meer te nemen. Nu is ze vooral opstandig. "Ik wil mijn hond terug". En erg moe. Van die dingen die je kunt verwachten bij rouw. Graadje erger omdat dit haar confronteert met haar leeftijdsfase. Nu is ze echt alleen en echt oud. Zusje en ik houden veel contact met haar.
Ik heb haar uitgenodigd bij mij op de camping, dat ze even uit die omgeving weg is, maar ze is nog te moe en te bibberig. Maar ik ken haar als erg sterke vrouw, ze moet er doorheen helaas.

Bedankt allen voor jullie bijdragen, het heeft mijn moeder zeker geholpen.
Er was nog weer een bult bij gekomen en DA zei daarover dat ook die open zou gaan breken. Ze kon zich wel verenigen met de beslissing. Wel nog ruim een uur vertraging doordat er twee spoedgevallen tussendoor kwamen. Maar daardoor ruim de tijd voor een rustig afscheid.

Ik was er deze keer niet bij gelukkig omdat ik gisteren op vakantie ben gegaan, mijn oudste zus is mee geweest.
Moeder was gisteravond nog weer eens onderweg geweest naar de eerste hulp vanwege ademnood, maar ze kwamen er niet doorheen vanwege een evenement in Emmen.

Ik had haar aan de telefoon daarstraks, eerst heel gelaten maar gaandeweg steeds drukker en verwarder. Oudste zus blijft nooit slapen. En jongste zus had een uitvaart. Sneu dat ze die eerste nacht alleen is.

Tara was een ontzettend lieve hond, we gaan haar missen.

Over een half uurtje heeft mijn moeder een afspraak voor euthanasie.
Daarmee komt wat haar betreft een einde aan 50 jaar honden. Ze vindt zichzelf echt te oud om nog weer een nieuwe hond te nemen.

Op dit moment is het voor haar een overtuigd nee.
Maar het is nog geen maandag. Dan moet ze haar beslissing doorbellen. En dan wil ze woensdag afscheid nemen. Twee weken is niet echt haalbaar natuurlijk, aangezien die tumor nu al lekt. Ze heeft pijnstillers mee en antibiotica.

Schiet me overigens te binnen dat ik voor Barley ook een voorstel had voor chemo vanwege zijn schildklier. Kater, 16 jaar, dement, chronisch verkouden en nog zo wat.
Ik heb daar ook niet lang over hoeven nadenken om daar niet aan te beginnen. Bij Yuna zou ik het proberen, maar zij is pas 7.

@EchoMira

Ja ze is gesteriliseerd. Dat adviseerde de DA toen mijn moeder haar nam. Tara komt van een fokker die was uitgefokt met haar, ze was toen 7 en een half. Ze heeft nog 5 mooie jaren gehad bij mijn moeder. En ja, 3 operaties, ze vindt het ook wel genoeg.

Tenzij. Want als de chemo aanslaat zou ze nog een poos kunnen leven.
Raar is dat de DA helemaal niets vermeld heeft over de voorzorgsmaatregelen en het gevaar voor de eigenaren. Het is moeilijk. Mijn moeder is een nogal geremde, koele dame, die niet veel op heeft met emoties. Maar daarstraks brak ze daar doorheen en dan volgt zo'n enorme hartverscheurende huilbui, mensen. Dat gaat je door merg en been. En dan voor iemand die zelf in haar laatste jaren zit, dan houd ik het zelf ook niet droog.

De hond zelf, ja ze verandert wel hoor. Ze is erg moe, drinkt veel, heeft niet altijd trek en gedraagt zich anders dan normaal.

Bij mijn moeders poedel Tara is, 5 weken na de operatie, de tumor terug .

we zijn net terug van de DA.
Zij zegt dat Tara nog twee weken te leven heeft, mits we beginnen met een chemokuur.

Tara is een Harlekijn koningspoedel van 12 . Inmiddels twee keer geopereerd aan wat zich liet aanzien melkklierkanker. Maar de biopt heeft uitgewezen dat hier sprake is van een mastocytoom, graad 2 , low grade.

Er zit al een gaatje in de tumor en hij groeit heel snel en komt naar buiten. De enige mogelijke behandeling is een chemokuur. Volgens de DA worden honden daar minder beroerd van dan mensen, maar soms gebeurt dat wel. slaat de chemo aan dan kan de tumor verdwijnen of worden afgeremd. Daarna moet de hond goed in de gaten worden gehouden of de tumor niet weer terug komt. In dat geval volgt een nieuwe kuur. En soms is 1 kuur niet genoeg en moet er nog een tweede achteraan. Het zijn pillen, dus de hond hoeft niet te worden opgenomen.

Mijn moeder moet dit weekend beslissen of ze wel of niet die kuur gaat doen. Ik vind het moeilijk om haar te adviseren, want normaal gesproken zou ik zeggen, dat nooit, maar nu is het Tara en dan is objectief zijn moeilijk. Daarom vroeg ik de DA wat zij zou doen als het haar hond was en daarom vraag ik het jullie...