Een Hondenleven

Ik heb maar gewoon de gebruikelijke gang van zaken aangehouden. Eten in haar bakje op dezelfde plek en doen alsof mijn neus bloedt. En het dan wegnemen als ze niet eet en terug in de zak.

Nu eet ze inmiddels een paar hapjes met veel pauzes en om zich heen kijkend. Ieder geluid is een potentiële bedreiging en je kopje in je bakje steken is die bedreiging de rug toe keren. Alles wat ik doe wordt gewantrouwd. Ze blijft dan met haar kopje boven het bakje hangen maar durft geen hap te nemen of laat wat ze in haar bek heeft er weer uit vallen.

Vanmorgen niet veel beter. Ze heeft nog niet de helft van haar brokjes op. Het is een portret hoor.

Brokjes op de grond had ik die eerste dag geprobeerd, maar dat hielp ook niet. Het kwaad was al geschied.

Er blijven van die momenten dat de village dog in mijn hondje weer opstaat.

Gisteren had ik haar bakje met haar eten laten vallen. Dat gaf een klap en zij stoof weg. De rest van de dag heeft ze niet meer willen eten, ook niet als ik het ergens anders neerzette.

En ook vanmorgen was het weer problematisch. Ze heeft een paar hapjes genomen, maar voelde zich toch al snel weer te angstig. En dus eet ze niet verder. Ik geloof vast dat, als ze eenmaal genoeg honger krijgt, ze wel weer gaat eten maar de vraag is hoelang dat gaat duren. Nu is die associatie eten is lawaai van de baas en is eng er.

Tips iemand?