Een Hondenleven

Bij Murdog sliep ook mijn zoon bij mij op de kamer, omdat het zijn hondje zou worden. De berners waren qua opvoeders veel te slap. De kooiker liet zich hangend aan hun rubberlippen door de kamer transporteren.

Barley, mijn laatste kat, sliep zijn eerste nachten al pootjes trappelend in mijn haar. Eenmaal wat ouder wil ik nooit katten op mijn slaapkamer, veel te onrustig. Behalve in hun laatste nachten.

Tweemaal raden waar hij toen sliep.

De berners waren te groot om de trap op te komen, maar Yuna slaapt wel altijd bij mij achterop mijn bed.

Gewoon lekker voorin bij jou op schoot. Dat is spiegolologisch het beste....voor jou.
De rest komt vanzelf goed.

Ik deed het altijd zo, met honden maar vooral ook met kittens. Ze sliepen de eerste dagen, weken? ook bij mij op de kamer. Die bijna symbiose heeft voor mij en het dier altijd veel betekend. En ik was immers altijd de hoofdverzorger/opvoeder. Dus bij de echte mama vandaan nieuwe veiligheid creëren bij de mensenmama.

Mensen of dieren broertjes en zusjes zijn pas later aan de beurt. ( natuurlijk ook hun knuffel en speelmomentjes, maar je begrijpt wat ik bedoel.) Ook voor de rust van zo'n diertje.