Een Hondenleven

Manuma schreef: ↑13 jun 2022, 21:06

Gretha schreef: ↑12 jun 2022, 20:54 @Desiree bij Bronco precies hetzelfde verhaal.
Ik denk dat zijn voorpoten vol artrose zitten.
Ik heb hem de afgelopen maand op de maximale dosis novacam gezet. Dat doet wel iets maar niet genoeg.
Binnenkort naar de dierenarts, kijken of hij het op een andere pijnstiller beter doet.
Ik heb liever dat hij korter leeft met zo min mogelijk pijn, dan langer met pijn.
Droef is wel jonger natuurlijk en ik snap dat je alles probeert.
De Goldenpaste ga ik ook proberen.

Dit is hem na een wandeling van 3 km. Eigenlijk liep hij na 1 1/2 km al zo. Ik had hem meegenomen naar zijn favoriete bos waar we samen zoveel kilometers afgelegd hebben.
Maar zelfs daar ging het niet. Hij gaat niet meer over zijn grenzen heen.
Ik begin spontaan janken nu ik het zo opschrijf.
Het einde is dichtbij.

Informeer eens naar de Librela injectie. Manu is er heel erg van opgeknapt en ik hoor meer positieve verhalen. Hij is weer vrolijk en beweegt een stuk makkelijker.
Ik begrijp je zorgen, ik had/heb het ook. Hopelijk kan de dierenarts het voor Bronco net zo verlichten als ze voor Manu kunnen

Desiree schreef: ↑13 jun 2022, 20:14

Gretha schreef: ↑12 jun 2022, 20:54 @Desiree bij Bronco precies hetzelfde verhaal.
Ik denk dat zijn voorpoten vol artrose zitten.
Ik heb hem de afgelopen maand op de maximale dosis novacam gezet. Dat doet wel iets maar niet genoeg.
Binnenkort naar de dierenarts, kijken of hij het op een andere pijnstiller beter doet.
Ik heb liever dat hij korter leeft met zo min mogelijk pijn, dan langer met pijn.
Droef is wel jonger natuurlijk en ik snap dat je alles probeert.
De Goldenpaste ga ik ook proberen.

Dit is hem na een wandeling van 3 km. Eigenlijk liep hij na 1 1/2 km al zo. Ik had hem meegenomen naar zijn favoriete bos waar we samen zoveel kilometers afgelegd hebben.
Maar zelfs daar ging het niet. Hij gaat niet meer over zijn grenzen heen.
Ik begin spontaan janken nu ik het zo opschrijf.
Het einde is dichtbij.

Zo herkenbaar. Ik zit ook geregeld met tranen in mijn ogen. Afgelopen zaterdag na eigenlijk 2 weken niks anders dan een dom blokje om zijn we weer even weg geweest. Het begon al bij de deur met de halsbanden om doen want vrolijk!! Hij sprong een paar keer en zakte vervolgens even door zijn achterhand. Eenmaal op onze bestemming aangekomen(met de auto dus) merkte ik dat hij voorzichtiger was dan een paar weken terug. Zijn allerbeste vriend was mee en dat is normaal lomp en lomper samen maar ook die wordt wat ouder en mankeert ook wel het e.e.a. maar die wilde nog wel. Droef ontweek hem een paar keer, nou ja zijn gebeuk dan. Echt rennen deed hij ook beslist niet, een paar keer de bal gehaald(niks wilds want dat doet hij al heel lang niet meer) en dat was maar een meter of 4 want verder gaat hij toch niet meer. We zijn een uurtje weg geweest waar hij vooral heeft lopen scharrelen. Eenmaal thuis na het eten wat geslapen en hij kon zijn linker achterpoot weer niet gebruiken. De ergste pijn komt echt vanuit zijn heup op dat moment en zijn ellebogen zijn altijd gewoon kut momenteel.

Ik heb vandaag de DA maar gebeld met de boodschap dat ik meer metacam nodig heb omdat hij hier maar blijvend op moet blijven nu. De flexilife forte doet nu na 3 weken nog niks voor hem helaas dus het moet maar zo. Als metacam niks doet kijk ik wel weer verder, eerst dat maar blijvend geven en kijken of hij straks een maagbeschermer nodig heeft. Ook wil ik nog kijken naar een goede osteopaat in de hoop dat hem dit wat verlichting kan geven maar daar wil ik me nog wel ff in verdiepen en niet bij een of andere kwakzalver uitkomen.

Ik kon wel janken toen ik zaterdagavond Droef en Izzy nog liet plassen en hij door zijn poot zakte omdat hij bij voorkeur zijn rechterpoot omhoog doet. Ik heb hem verteld dat hij maar als een meisje moest plassen en dat deed hij daarna ook wel, en hij blijft zich maar schikken in zijn beperkingen. Ergens houdt het een keer op natuurlijk maar die gedachte doet zo onwijs veel pijn. Ik zie een hond die zo vreselijk makkelijk zichzelf aanpast maar ik gun hem zo veel meer. Verdomme! Hij moet volgende maand 7 worden en ik ben voor mijn gevoel soms nu al zijn uitvaart aan het plannen.