Een Hondenleven

Bronco kan nooit los. Die is in een milliseconde weg.
Hoort en ziet me niet. Al hang ik een T-bone voor zijn neus, niet interessant.
200% focus op alles behalve mij.

Tux kan prima los. Neemt de ruimte, altijd volgas. Maar komt met dezelfde snelheid terug na 1x roepen.
Alles voor een snoepje, of als het lastiger is (andere hond), de bal.
Ik moet alleen oppassen met wild. Ze heeft al een keer een haas te pakken gehad. En is er 2x achteraan gevlogen. Maar ze komt uiteindelijk wel weer terug.

Meestal zie ik op tijd de uitdrukking in haar koppie veranderen als ze wild ruikt. Dan kan ik haar gewoon aanlijnen.