Een Hondenleven

Hylos schreef: ↑22 jan 2023, 19:38

Gretha schreef: ↑22 jan 2023, 19:29

Nanna schreef: ↑22 jan 2023, 10:25 Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.
Maar als een ander het wel prettig vindt om te cremeren of begraven, be my guest hoor. Ik heb daar niets op tegen en begrijp het ook wel.
Maar het is niks voor mij.

Voor mij geldt hetzelfde, al moet ik bekennen dat ik het er bij Bronco voor het eerst wel moeilijk mee had.
Vooral het achterlaten in de spreekkamer. Hij lag alsof hij sliep met zijn kop tussen zijn voorpoten. Het voelde alsof ik hem in de steek liet. Ik had hem nog nooit ergens alleen achter gelaten. Vond het zo moeilijk om de deur uit te lopen en die achter me dicht te trekken.
Nu ik dit schrijf begin ik weer te janken (en ik ben absoluut geen janker). Godver, deze zat zo belachelijk diep.

Dat vond ik met Xavi ook heel erg moeilijk.
Dat lijfje wat je zó goed kent, nog warm.. het enige wat je nog van hem hebt. Dat achterlaten was niet te doen.

Nanna schreef: ↑22 jan 2023, 10:25 Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.
Maar als een ander het wel prettig vindt om te cremeren of begraven, be my guest hoor. Ik heb daar niets op tegen en begrijp het ook wel.
Maar het is niks voor mij.