Een Hondenleven

Hakkene schreef: ↑11 feb 2024, 18:56 Is het zo dat als je ervoor zorgt dat een reu genoeg te doen heeft, voldaan is, moe is… dattie dan sowieso minder bezig is met loopse teven?

Oprechts vraag… ben zelf meer een teven mens, heb 1 gecastreerde reu gehad (hondje van mn oma, die overleed). Ik lees steeds over plaslikkende reuen die van slag zijn, vandaar mn vraag.

Mijn reuen raakten nooit van slag. Dat klappertanden is niet zo dramatisch hoor
Veel met mijn honden doen moet sowieso aangezien het nogal high energy types zijn. Doe ik dat niet, dan merk ik dat ze niet happy zijn. Maar dat heeft niets met loopse teven te maken.

Ik heb voornamelijk reuen gehad en die heb ik nooit laten castreren, behalve als het medisch noodzakelijk was.
Eén van onze Newfoundlanders was echt hypersexueel en zat zichzelf enorm in de weg. Zijn hart was ook niet 100% en hij bezorgde zichzelf door zijn gedrag bijna een hartaanval.
Die heb ik toen laten castreren, daarna was het een newfie zoals ze horen te zijn. (wel met bijbehorende castraten-vacht helaas). Bronco kreeg teelbal kanker toen hij 9 was, dus toen was het geen keuze meer.

Maar nooit problemen gehad met jankende niet etende reuen, ondanks dat de teefjes van mijn moeder waar we naast wonen toen nog niet gecastreerd waren.
Markeren mag als ik ze uitlaat, maar als je het lef hebt om je poot op te tillen in de tuin, dan draai ik eigenhandig je ballen eraf! En dat weten ze snel genoeg.
Tegen bankjes e.d. aan pissen doen we ook niet.
Cash (en Bronco deed dat ook) staat echt wel regelmatig klappertandend te schuimbekken bij een lekker ruikend teven plasje. Maar als dat alles is...