Een Hondenleven

Tamara schreef: ↑19 okt 2021, 10:25

Gretha schreef: ↑18 okt 2021, 20:59 Een halfwas haas heeft een ontmoeting met Tux met de dood moeten bekopen. Die blik in haar koppie toen ze dat beest (net zo groot als zijzelf) in haar bek had!
Ik weet niet wat ik heb, of wat ik ermee moet, maar het is van mij! Ik heb haar met haas en al van de grond getild en haar bek open moeten maken om de haas eruit te halen.
Bronco was daar ook bij, maar reageerde eigenlijk niet. Voor hem is het alleen enorm spannend als het weg rent.

O, ik zie het al voor me. Al dat gewicht van zo'n haas tussen haar kaken. Gelukkig kon je de haas uit de bek halen.

Dat wel ja, alleen had de haas er niks meer aan. Teveel interne schade.
Ik riep eerst boos "los", maar dat werkte averechts. Toen zou ze er mee weglopen.
Trots roepen "wat heb je daar voor moois" was een betere techniek. Toen kon ik haar pakken.

Tamara schreef: ↑19 okt 2021, 10:32
Feta is een echt jachthondje; maar het is hanteerbaar omdat ik goed op let en omdat ze terug te roepen is als ik op tijd ben. Ze zal niet weglopen, gelukkig. Ze jaagt op zicht en geluid, en heeft er ook de neus voor ontwikkeld om beestjes op te sporen. Wel grappig: als ik de dummy verstop draait Fet haar pootjes er niet voor om en heeft dat ding sneller terug gevonden dan dat ik met mijn ogen kan knipperen. Lanai doet er in vergelijking een eeuwigheid over voordat ze een met de gevonden dummy aan komt zetten.

Die goede neus is lastig, maar ik vind het ook mooi.
Mijn moeder en ik liepen een keer samen met onze honden op een groot open veld met een bosrand er omheen.
M'n moeder heeft een Welsh Springer Spaniel en een ruwhaar standaard teckel.
Aan de overkant van het veld 300m verderop zag ik een ree staan. Die verdween gelukkig als snel het bos in en de honden hadden hem niet gezien.
Dus rustig door gewandeld (Tux wel aangelijnd uit voorzorg). Op het punt waar het ree gestaan had liepen de honden van mijn moeder gewoon door. Van die 2 van mij gingen meteen de neuzen naar de grond.
Uhmmm, wie heeft ook alweer jachthonden

Ja, beiden.
Bij Bronco is dat niet zo'n probleem, omdat hij altijd aan de lijn zit. Het kost je alleen je schouder- en polsgewricht als er een ree, haas of kat je pad kruist.

Tux luistert met militaire precisie, behalve als er wild in het spel is.
Ze heeft ook een geweldig goede neus en pikt een spoor feilloos op (Bronco ook trouwens). Maar dan kan ik haar nog terug roepen en aanlijnen.
Bij een bepaalde blik het bos in gaat ze ook aan de lijn.
Al 2x spatte een haas voor haar neus weg, dan ben ik haar echt even kwijt. Gelukkig komt ze wel weer terug.
Een halfwas haas heeft een ontmoeting met Tux met de dood moeten bekopen. Die blik in haar koppie toen ze dat beest (net zo groot als zijzelf) in haar bek had!
Ik weet niet wat ik heb, of wat ik ermee moet, maar het is van mij! Ik heb haar met haas en al van de grond getild en haar bek open moeten maken om de haas eruit te halen.
Bronco was daar ook bij, maar reageerde eigenlijk niet. Voor hem is het alleen enorm spannend als het weg rent.