Een Hondenleven

Nou, ik durf het haast niet te zeggen. Haha.
Maar hier is dat ook zo. En ik erger me er wel dood aan, tenminste als we in het bos zijn. Gerard houdt tegenwoordig ook een hond vast als we naar het bos lopen, dat is dan Anne want dat is zijn lievelingetje. Hij loopt constant achter haar hol aan. Ook als ze los in het bos loopt.

En hoe vaak ik ook zeg dat hij gewoon door moet lopen als ze weer eens lang in de bosjes blijft hangen en vertikt om te komen, hij gaat constant terug voor haar of loopt achter haar aan en laat haar bepalen waar we heen gaan.
Gisteren ook weer, Anne bleef ergens in de bosjes lopen, ik was al ver vooruit en Gerard ook maar die riep Anne en die kwam niet, dus hij loopt terug, ik boos en zei loop nou eens gewoon door dan komt ze wel. Maar nee, hij moest en zou terug, terwijl hij in de richting van Anne liep kwam ze net de bosjes uit ze ziet dat hij haar richting uit loopt en ze gaat terug de bosjes in. Ik loop dan gewoon door.

En dan ben ik zo pissig he, want ik hoor Gerard dan schelden op Anne terwijl het zijn eigen schuld is. Hij geeft haar constant haar zin.

Het laatste rondje doe ik meestal alleen met Tanja want die wandeling is aangelijnd omdat we dan in de wijk lopen, en Gerard constant Anne de route laat bepalen. Dus meestal wacht ik tot hij terug is en dan ga ik met Tanja naar buiten. Ik hou er namelijk helemaal niet van dat alles voor mij bepaald wordt. Ik wil ook nog zelf weleens wat beslissen.
En ik vertik het toch om alles door de honden te laten bepalen.

En thuis liggen ze allebei altijd bij mij als ze op de bank liggen, vlak tegen me aan, ik vind het wel gezellig maar zou ook weleens willen dat ze Gerard lastig gaan vallen. Ik zit vaak te typen op mijn iPad en dat gaat een beetje moeilijk als er zowat een hond op je schoot ligt.
En ik hou eigenlijk niet zo van dat geplak, daarom heb ik zelfstandige honden genomen. Ik hoef buiten ook geen honden die aan de voet lopen als ze los lopen.