Een Hondenleven

Anne en Tanja vinden het soms ineens eng om door de keuken naar het halletje te lopen als we naar buiten willen. En als ze de keuken in komen omdat ik met hun eten bezig ben dan lopen ze er achteruit weer uit.
Anne wil trouwens s’ochtends haar eten niet op het normale plekje, dan moet ik haar bak in Gerard zijn slaapkamer zetten, s’avonds komt ze wel gewoon naar de plek in de hal.

En Tanja is s’avonds maf, dan moet ze blaffen als we de galerij op stappen en ook als we de lift uitkomen en er iemand staat.
Dat doet ze alleen als het donker is.

En overdags kunnen de meiden wel zelf de dekbedden over zichzelf heen gooien, maar s’nachts moet ik het dekbed over ze heen gooien, Tanja laat dat merken door met haar poot op mijn hoofd te slaan, en Anne gaat naast mijn bed naar me staren tot ik mijn been omhoog gooi en zij onder het dekbed ligt.