Een Hondenleven

EchoMira schreef: ↑24 mar 2022, 21:57 Nou. Veel groot gelul maar ik had vanmiddag ook de honden op hol, hoor.
Nog even langs de wei, 1500 meter voor we thuis zijn.
Daar hebben vandaag al 15 honden gelopen dus met de hazen valt het wel mee. Loslooprondje dat ze bijna dagelijks doen.

Maar het is Maart en de hazen doen nu even niet wat ze anders wel doen. Had me even niet gerealiseerd. Wel een haas onder de voet weg. Met pronksprongetjes. Een eenjarig mannetje.

Dus op 5 meter achter die haas rond en rond en verder en toen aan de ándere kant van het hek. En niet luisteren, hoor. Op mijn allerstrengst...ze hoorden me niet eens. Dus.

Gelukkig is het naast mogelijke gebroken tenen en prikkeldraadwonden nog steeds relatief veilig. Het had nog steeds niets met auto's te maken. Maar het was wel een teringzooi. Ik kan helemaal niet tegen dat soort chaos.

En toch gaan ze morgen weer los.

Dat heb ik dus ook elke dag met Jack, dat ik hem tegen beter weten in toch weer los laat. Zelden gebeurd er iets maar de kans is wel elke keer aanwezig.Dus ik ga niet weg zonder te checken of ik mijn mobiel bij me heb en of deze is opgeladen. En dat ik frolic bij me heb en een piepballetje waarmee ik nog veel ellende kan voorkomen op het laatste moment. En 3 keer checken of ik z'n sleeplijntje goed aan z'n tuig heb gedaan.

En mezelf elke keer weer vervloeken dat ik een husky heb

Maar met Laila is het anders. Ze kan teveel schade aanrichten voor anderen. En dat vind ik de grens. Jack is een vrijbuiter maar doet geen kwaad. Laila is nog een halve zwerfhond, wel een hele lieve maar het is toch anders.

Al mijn honden hebben altijd losgelopen, zelfs mijn herder/poolhond kruising met agressie tegen mensen en honden. Ook mijn hond met kennelsyndroom en nu mijn husky.

Ik heb drie jaar lang Laila (zwerfhond uit Spanje en de zwarte hond uit mijn onderschrift) iedere keer weer losgelaten en ben zelf door een sloot gewaad omdat ze naar schapen ging, ze is over een hek van een afgehuurd veld gesprongen naast de kinderboerderij, ze liep haar eigen ronde in het losloopbos waarbij ik al roepend rondliep en iemand tegen me zei dat ze ondertussen al weer achter me liep.

Ze is ontsnapt uit halsbanden en tuigen en heeft en plein publique een waterhoen doodgeschud terwijl er allemaal kantoormensen langliepen in hun lunchpauze. Ik heb uren achter haar aangelopen terwijl ze rondjes om de sloot rende. Op het strand was ze alleen nog maar een stipje in de verte. Ze valt paarden ook aan.

Ik vind zeker dat ze enorm veel mist maar ik zou niet weten wat ik er nog aan kan doen. Want dan deed ik het wel. Ik vind het wel een tekortkoming van mezelf, dat zeker. Maar ergens in die drie jaar is het iedere keer weer vertrouwen geven wel geknakt. En dat heb ik nooit eerder gehad met een hond.