Een Hondenleven

dubbel

Zazoe schreef: ↑23 apr 2022, 13:37

Jackira schreef: ↑23 apr 2022, 10:08 Vandaag is man weg vanwege hobbie. Alles ligt in diepe rust, echt ontspannen. Als man thuis is staan ze toch altijd een beetje aan. Ik vind dat sneu want het doet ook wel iets met de rust van een hond op die manier met de altijd aanwezige adrenaline.

Gelukkig speelt dat hier thuis niet. Maar mijn ouders passen regelmatig op. Alle honden zijn/waren kapot na zo'n dag. Ze wandelen maar korte rondes maar staan in huis altijd 'aan' want stel je voor dat je wat krijgt, etc.

Vreselijk vindt ik dat. Knap dat je erin leeft

Ja ze worden er wel moe van. Ik zelf ook

Het is niet alleen ergernis hoor, we kunnen er vaak ook wel om lachen Hij heeft ook een hele periode gekookt voor Jack. Boontjes en tartaar en aardappels. Dus dat was wel lief. En toen ik werkte was ik wel wat ongerust maar ook wel blij dat hij ze wilde uitlaten.

Het is alleen dat de honden echt mijn hobby zijn. Dat zegt hij zelf ook. Maar ja in het dagelijks leven heeft hij er ook mee te maken, dat gaat niet anders.

Ik sta nooit met een wiebelvinger te vertellen hoe het moet maar soms kaart ik wel eens aan dat ze wel wat minder koekjes mogen. Dat gaat dan twee dagen goed Dan is mijn oplossing om ze wat meer te laten rennen. Maar het geeft voor mij wel gedoe dat ik daar rekening mee moet houden en zelf wat minder geef bijvoorbeeld.

Inge O schreef: ↑23 apr 2022, 10:18

Jackira schreef: ↑23 apr 2022, 10:14

Inge O schreef: ↑23 apr 2022, 10:11 Oh jee, ik vind dat hier redelijk wat mensen een standbeeld voor verdraagzaamheid verdienen .

Hahaha erg he. Ik ben soms zo jaloers als mensen gewoon zelf alleen honden hebben

Ik prees mezelf op dat punt al gelukkig maar nu nog behoorlijk wat harder .

Inge O schreef: ↑23 apr 2022, 10:11 Oh jee, ik vind dat hier redelijk wat mensen een standbeeld voor verdraagzaamheid verdienen .

Hahaha erg he. Ik ben soms zo jaloers als mensen gewoon zelf alleen honden hebben

Zamunda hier hetzelfde verhaal.

Wanneer man opstaat,en dat is nogal vaak, is hier de hele boel in rep en roer. Ze rennen mee naar de keuken (want koekjes) of ze geven vier keer in een ochtend aan dat ze naar buiten willen. En man gaat dan ook want hij rookt, en dat doet hij buiten.

Met eten zit man mij aan te kijken want ik moet er iets van zeggen dat ze niet zo over hem heen moeten hangen tijdens het eten. Omdat ze niet naar hem luisteren. Ik doe dat dus niet meer. Ik moet ze dan de hele tijd corrigeren voor iets wat hij ze zelf heeft aangeleerd.

Het eten van de honden zelf is een drama. Niet van Shira en Nola want die eten alles wat eetbaar is maar Jack moet steed een beetje erbij op z'n bordje en dan ook nog een paar keer heen en weer scheppen en het bord naar hem toe schuiven in plaats van neerzetten. En Laila begint ook al. Nou en braver dan Lai vind je ze niet. Die kun je bijna niet verpesten.

Dat heeft man in de loop der tijd allemaal zo uitgevonden omdat Jack een slechte eter is.

Het vreemde is dat hij bij mij prima eet.
En zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Vandaag is man weg vanwege hobbie. Alles ligt in diepe rust, echt ontspannen. Als man thuis is staan ze toch altijd een beetje aan. Ik vind dat sneu want het doet ook wel iets met de rust van een hond op die manier met de altijd aanwezige adrenaline.

Ik heb serieus een latrelatie overwogen

En ik wil echt niemand afkammen want ik ben blij met man. Maar het is wel fijn om gelijkgestemden te lezen haha

Ja, ja en nog eens ja, breek me de bek niet open.

Wat netjes omschreven en inderdaad heel herkenbaar.

Ik ben hier ook de rustige en duidelijke baas en man is de lieve suikeroom, een soort koekjesstrooimachine waar ik geen afspraken mee kan maken over de honden.

En dat ging best goed toen man nog werkte en behoorlijk veel tijd kwijt was aan zijn hobbie. Maar nu is hij hele dagen thuis en is zijn invloed wat groter op de honden.

En dat is met drie herderkruisingen en een husky niet handig. Bovendien zijn mijn honden, al zeg ik het zelf, mooie atletische goed in hun vel zittende honden. Maar door man hebben ze als ik er niet op let de neiging om spekkig en zeurderig te worden. En dat vind ik zo zonde.

Toen ik nog werkte werd ik ook niet vrolijk van het idee dat man vier grote pittige honden uit moest laten die niet goed naar hem luisteren. Nu ik ook meer thuis ben is de balans weer een beetje terug in de gehoorzaamheid gelukkig.

Maar waar dat jarenlang vanzelf ging en de honden prima meedraaiden kost mij dat nu veel meer moeite. Dus ik heb me voorgenomen hierna nog maar 1 of 2 honden te hebben want die kunnen dan overal met me mee en dan is er minder invloed van man. Erg eigenlijk he , ik wil hem niet afkraken hoor en hij weet het ook.

Ik vind het inderdaad lastig wanneer de ideeen over de honden niet hetzelfde zijn.