Een Hondenleven

~Suzanne~ schreef: ↑30 jul 2022, 08:13

Wolpet schreef: ↑29 jul 2022, 21:50 Dank weer voor de reacties. Ik had van tevoren bij de stichting aangegeven dat wij in september naar het buitenland gaan. Dit is niet vanwege een vakantie maar vanwege het feit dat mijn zoon in het buitenland gaat trouwen. Volgens de stichting zou dit geen probleem zijn voor Nyah, ze zou tegen die tijd al voldoende gewend zijn bij ons maar wellicht hebben zij niet geweten hoe angstig zij is.

Er is iemand die via via heeft laten weten op beide honden te willen passen (Sultan gaat ook niet mee, het betreft een vliegreis van ongeveer 10 uur) en deze dame heeft ook nog eens ervaring met angstige honden. We hebben haar nog niet gesproken maar dit zal binnenkort gebeuren. Klinkt te mooi om waar te zijn maar ik hoop dat dit doorgaat.

Tsja.... aan mij heb je niets. Ik bestempel dit als een vakantie, niet iets wat zakelijk moet en onder geen voorwaarde is uit te stellen.
Ik heb geen kinderen dus ik zou niet weten hoe de prioriteiten horen te liggen maar ik zou serieus niet gaan. Iemand die nu nog niet kent (en de honden ook niet) op je honden laten passen? Een volkomen vreemde in je huis..? Nope, sorry, no can do.
Nogmaals; aan mij heb je niets. Ik zou niet gaan en de hond prio geven; die krijgt anders een forse bak met prikkels over zich heen waarvan je je nog maar moet afvragen hoe die erdoor komt. Je kent die persoon niet eens! Weet jij veel hoe ze straks met je honden omgaat?

Suzanne

Natuurlijk wil je bij de bruiloft van je zoon zijn. Prioriteiten is prima en honden gaan bij mij ook vaak, zo niet altijd voor. Maar soms kan dat echt niet. En dit is een heel valide reden waarbij je zoon dus voor gaat. Die bruiloft daar wil je bij zijn, al is het alleen al voor je kind.

Het kan zeker nog veranderen. Ik zou alleen niks afdwingen maar vooral het contact vanuit haar laten komen. Dus niet aaien terwijl ze in haar veilige mand ligt.

Het kan best een tijd duren. Ik heb zelf een erg angstige hond gehad vanuit het buitenland. Zij had kennelsyndroom. Het is nooit helemaal goed gekomen want ze was al 8 jaar toen ze bij ons kwam. Maar ze heeft op een gegeven moment zelf besloten dat ze bij mij hoorde. Daar is wel twee jaar overheen gegaan.

Ze heeft ook nooit gereageerd op haar naam. Ze liep gewoon altijd achter me aan, dus haar roepen was ook niet echt nodig.

Nu was dit extreem en jouw hond is jong en staat al heel anders in het leven om te beginnen. Dus ik denk zeker dat er verandering mogelijk is met vooral veel geduld.

Sterilisatie zou ik ook nog niet doen.