Shira en Nola zouden overal los kunnen wat gehoorzaamheid en volgzaamheid betreft. Alleen hebben ze beide in onze woonomgeving last van "vijanden". Honden die zij zelf dus tot vijand hebben gepromoveerd.
Dus bijvoorbeeld de rottweiler van de bovenbuurman, de zes keffertjes die al vijf jaar lang elke dag helemaal uit hun plaat gaan als ze Shira zien. Vijf jaar heeft ze daar niet op gereageerd maar 1 keer was ze het zat en rukte zich los (want voor mij totaal onverwacht) en maakte een warboel van de aangelijnde keffertjes. Ze mankeerden gelukkig niks.
En omdat zij onverwacht om een hoek kunnen lopen lijn ik ze in de buurt altijd aan. In het bos of park of strand lopen ze altijd los.
Jack (husky) loopt alleen in het park en op het strand los. Met hem gaat het tijden goed, maar dan ineens is hij toch verdwenen. Hij komt dan wel binnen 5 minuten terug maar de omgeving hier is niet geschikt om 5 minuten uit beeld te zijn. Veel te druk. Shira wil er dan wel achter aan om hem terug te halen, maar meestal zie ik het aankomen en het eerste wat ik dan doe is haar aanlijnen. Daarna concentreer ik me op Jack. Het is ongeveer 4 a 5 keer gebeurd in ruim 4 jaar. Maar hij heeft dus wel eens midden op een drukke rijbaan gestaan
En bij zijn witte herder vriend in het portiek van de flat waar hij woont. En ik heb hem uit een restaurant moeten ophalen en bij het vogelasiel 
Daarom loop ik met hem nooit ontspannen als hij losloopt. Ik zoek ook een zo veilig mogelijke plek uiteraard.
Laila is de eerste hond waarbij ik het loslopen heb opgegeven. Drie jaar werkelijk alles geprobeerd, en de dag dat ik zelf de sloot in moest omdat zij naar een weiland vol schapen liep is de dag dat ik besloten heb dat ze nooit meer los gaat. Want bij de omheinde veldjes die ik heb geprobeerd (ook de gehuurde) daar sprong ze heel makkelijk over het vrij hoge hek. (naast een kinderboerderij
) Zij mag nu zelf haar route bepalen en soms wil ze een uur aangelijnd lopen en soms maar 5 minuten. Wanneer ze naar buiten wil geeft ze ook zelf aan.