Een Hondenleven

Marc schreef: ↑26 feb 2024, 06:59 @Jackira Dat heb ik ook zo gehad. Wuilus had een beste vriendin. Een rottweiler van precies dezelfde leeftijd en hetzelfde karakter. Een dominante teef. En maar raggen en rauzen samen..
Dat gaat een keer mis en ik zag het al aankomen omdat de sfeer week na week grimmiger werd. Omdat ik wist dat ze niet snel bloed zou maken hebben we het ook laten gaan. Best heftig om twee grote teven het zelf uit te laten zoeken. Dat lukte dus ook niet. Die rottweiler bleek totaal geen energie te hebben en na een paar minuten aan elkaars nekvel te hebben gehangen en veel plukken haar en geworstel moesten er dus twee teven van 40 kilo uit elkaar getrokken worden. Die rottweiler was totaal op......hijgen en plat, schuim op de bek. De beste man had er meteen spijt van. Zijn opmerking laat ze maar uitzoeken wie de baas is. Daarna konden ze elkaar niet meer zien of luchten....

Dat zou ik niet snel weer zo doen overigens maar deze twee honden kenden elkaar al een jaar en hadden twee keer in de week een uur een speeldate en zo ontzettend veel lol. Dit was de enige hoop dat ze eruit zouden komen en vrienden konden blijven. Daarna bleek dat na haar tweede jaar en castratie Wuilus helemaal niet meer met teven kon en haar bestie de rottie precies idem. Ze konden allebei geen teef meer luchten of zien.

Ja inderdaad het is soms moeilijk aan mensen uit te leggen als ze een rustige en vriendelijke hond zien, dat het toch niet altijd goed gaat. Ik ben ook niet van het laten uitzoeken en ontwijk dan die andere hond als ik al weet dat het niet goed gaat. Maar deze man was niet te overtuigen en zocht ons iedere keer echt op. Ze moesten leuk spelen volgens hem. En ik wist dat Shira nog te stoppen is. Anders had ik dat niet gedaan.

Ik micromanage Shira als ze losloopt. Maar in stilte en ongemerkt. Ik stuur haar door bepaalde dingen te doen en alert te zijn op wat ze uitstraalt naar andere honden.

Ik geef haar dan ongemerkt bijvoorbeeld een frolicje op het moment dat er een hond aan komt lopen die ze niet moet. Die frolic laat ik dan pas los op het moment dat die andere hond gepasseerd is. En zo doe ik heel veel dingen onopvallend zodat wanneer ik een keer wel streng tegen haar ben of wanneer ze niet mee mag spelen met een groep honden en Jack wel mensen vragen waarom. Want ze is toch zo lief en braaf.

Ja dat lijkt ze omdat ik het manage.

Ik kwam een keer een meneer tegen met een rottweiler. Daar kan ze dus niet mee, met rottweilers. De man was niet te overtuigen en omdat ik wist dat er niet direct gewonden zouden vallen heb ik het laten gaan. Nou dat werd al snel veel serieus gegrauw en hij schrok en begreep wat ik bedoelde. Dus nu ontwijken we elkaar en weet hij dat het niet voor niks is.

Nola hoef ik niet te managen. Daar kun je mee wandelen en zelf in gedachten rond lopen. Ideaal

En Jack is een verhaal apart eigenlijk wel. Ik denk dat dat ook onder ongemerkt managen valt. Zonder bevelen of geroep. Maar door dingen te doen.

Ik manage vooral ongemerkt de contacten met andere honden. Voor de rest mogen ze vies worden en doen wat ze willen zolang het geen overlast geeft.